Οι απώλειες σημαντικών πολιτικών προσώπων τις περισσότερες φορές λειτουργούν σαν αφορμή για αναστοχασμό πολιτικών συμπεριφορών, ψύχραιμη κριτική πεπραγμένων αλλά και κατανόηση μιας μεγάλης αλήθειας που ξεχάστηκε τα χρόνια των μνημονίων, ότι οι πολιτικοί είναι αντίπαλοι και όχι εχθροί.
Στην περίπτωση του Κώστα Σημίτη τα πράγματα λειτούργησαν κάπως έτσι, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που επικρίθηκαν από το σύνολο του πολιτικού κόσμου.
Τη σφραγίδα όμως σε αυτή την αναγκαία πολιτική συμπεριφορά, που θα πρέπει να υπάρχει ανάμεσα σε σοβαρές και ισχυρές πολιτικές δυνάμεις, θα την βάλει σήμερα ο πρωθυπουργός με την παρουσία του στην κηδεία του πρώην πρωθυπουργού, αλλά και τον επικήδειο που θα εκφωνήσει εκεί.
Είναι μία κίνηση υψηλής θεσμικής ευπρέπειας αλλά και με ουσιαστικό πολιτικό συμβολισμό δεδομένης της μακροχρόνιας πολιτικής αντιπαλότητας της Νέας Δημοκρατίας με το ΠΑΣΟΚ τα χρόνια που κυβέρνησε ο Κώστας Σημίτης, αντιπαλότητα που πολλές φορές άγγιξε «κόκκινο» και ανέβασε στα ύψη το πολιτικό θερμόμετρο.
Και ένας από τους συμβολισμούς της σημερινής παρουσίας του πρωθυπουργού, με δεδομένα όλα αυτά, είναι ακριβώς η ανάγκη να κατανοηθεί ότι οι πολιτικοί αντίπαλοι δεν είναι εχθροί και συνθήματα όπως «τους τελειώνουμε ή μας τελειώνουν» και «δεν δικαιούστε δια να ομιλείτε», το μόνο που παράγουν είναι διχασμό και λαϊκίστικη αμετροέπεια που δεν κάνουν καλό στον τόπο και στην πολιτική.
Αυτό, σύμφωνα με πληροφορίες, θα τονιστεί και στον επικήδειο του πρωθυπουργού, όπως θα επισημανθεί επίσης και η ανάγκη να μην βλέπουμε με παραμορφωτικούς φακούς πολιτικές αρετές των αντιπάλων, όπως είναι η προσπάθεια εκσυγχρονισμού μιας χώρας, η πίστη στην ευρωπαϊκή προοπτική της, η οργανωτικότητα, η μεθοδικότητα και ο ορθολογισμός.
Και φυσικά οι αναφορές του πρωθυπουργού θα είναι ουσιαστικές, όσον αφορά την ένταξη της χώρας μας στην ΟΝΕ και της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, δύο σημαντικά πολιτικά γεγονότα και για τα οποία ο Κώστας Σημίτης, χωρίς να διαγράφει κάποιος τα αρνητικά της πρωθυπουργίας του, θα καταγραφεί από την ιστορία στους σημαντικούς πρωθυπουργούς που πέρασαν από αυτή τη χώρα. Γιατί η ιστορία οφείλει να καταγράφει χωρίς τις φορτίσεις του παρόντος, με ψυχραιμία και κυρίως με συνολική μάτια.
Η παρουσία Μητσοτάκη στη σημερινή κηδεία του Κώστα Σημίτη έρχεται από την άλλη να σφραγίσει και μια κουλτούρα συναίνεσης, που επίσης είναι αναγκαία για να προχωρά μία χώρα σε μεταρρυθμίσεις και πολιτικά άλματα. Και στο ανώτατο πολιτειακό επίπεδο, αυτή η συναίνεση από το 1996 και μετά αποτελεί κεκτημένο της Μεταπολίτευσης, κάτι που επί της ουσίας ήταν η επιταγή του Συντάγματος του 1975 και παραμένει και μετά την τελευταία αναθεώρηση, δηλαδή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται με ευρύτερη πλειοψηφία και να εκφράζει όσο το δυνατόν περισσότερες πολιτικές δυνάμεις.
Με βάση την σημερινή πολιτική αριθμητική αλλά και τις προθέσεις που έχουν εκφραστεί από τα κόμματα της αντιπολίτευσης, η συναίνεση αυτή όσον αφορά την προεδρική εκλογή μπορεί να εκφραστεί μόνο με το άθροισμα των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ που δίνουν 187 ψήφους, χωρίς κανείς να αποκλείει κάποιος και θετικές ψήφους από τους ανεξάρτητους βουλευτές.
Γι’ αυτό ίσως και τις τελευταίες μέρες το όνομα του Ευάγγελου Βενιζέλου θεωρείται από πολλές πλευρές ως μία ιδανική επιλογή μου που ενσωματώνει την ανάγκη για μια ισχυρή πολιτική παρουσία στην κορυφή του κράτους, αναγκαία για τον περίπλοκο κόσμο στον όποιον μας βάζει το 2025, αλλά και υπηρετεί την συνταγματική επιταγή για ευρύτερη συναίνεση γύρω από το πρόσωπο του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Σύμφωνα πάντως με τις πληροφορίες που μεταδίδονται από κυβερνητικούς παράγοντες, ο πρωθυπουργός θα λάβει τις τελικές του αποφάσεις το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται και η κλεψύδρα θα αρχίσει να μετράει αντίστροφα από τις 15 Ιανουαρίου ημέρα, που ο πρωθυπουργός θα συναντηθεί με την Κατερίνα Σακελλαρόπουλου στο Προεδρικό Μέγαρο.
