Η μοιχεία, είναι ένας βαθειά ριζωμένος θεσμός, όσο και ο γάμος. Η παραβίαση της συζυγικής πίστης με συνουσία από έναν έγγαμο, είναι νομική παράβαση και στο παρελθόν είχε ποινική δίωξη. Μπορεί βέβαια στο νέο ελληνικό κράτος να θεωρούνταν ως πλημμέλημα και είχε ως τιμωρία τη φυλάκιση ενός έτους μέχρι τις 24 Ιουλίου του 1982, όμως παλαιότερα, οι τιμωρίες γι’ αυτήν ήταν πιο σκληρές και αυστηρές!
Αναδρομή ανά τους αιώνες, στην Βαβυλώνα τον 18ο αι. π.Χ η μοιχεία τιμωρούνταν με θάνατο και μάλιστα με πνιγμό. Στην Αρχαία Ελλάδα και στην Αρχαία Ρώμη, εάν η σύζυγος απατούσε τότε οδηγούνταν στον θάνατο, δεν συνέβαινε όμως το ίδιο και για τον άντρα, όπου αντιμετωπίζονταν με περισσότερα ελαφρυντικά!
Ο Χριστιανισμός είναι επίσης αυστηρός σε θέματα μοιχείας, καθώς υπάρχει και στις 10 εντολές το γνωστό «ου μοιχεύσεις»!
Πάντως στην χώρα, ήταν ποινικό αδίκημα από την σύσταση του ελληνικού κράτους μέχρι και το 1982, όταν η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου ψήφισε την άρση της ποινικής δίωξης στις 24 Ιουλίου.
Ο Νέος Ποινικός Κώδικας του 1951, διατήρησε την μοιχεία ως ποινικό αδίκημα. Ήταν μάλιστα πλημμέλημα και τιμωρούνταν με φυλάκιση ενός έτους, ενώ το έγκλημα διώκονταν μόνο ύστερα από καταγγελία του/της συζύγου. Όμως για να ισχύσει η ποινή η δράστες θα έπρεπε να συλληφθούν επ΄ αυτοφώρω την ώρα της πράξης.
Η αποποινικοποίηση της, βρήκε αντίθεση την Εκκλησία της Ελλάδας, η οποία σε ανακοίνωσή της έλεγε ότι: «η αποποινικοποίηση της μοιχείας θα κλονίσει τα θεμέλια της οικογένειας και του γάμου». Η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου όμως δεν πήρε πίσω την απόφασή της και έτσι η μοιχεία έχει πάψει να αποτελεί αδίκημα και λόγο διαζυγίου στο αστικό δίκαιο.
