Η ακύρωση του νέου υπουργείου για την κλιματική κρίση επιβεβαίωση του πολιτικού τακτικισμού
Ο κ. Μητσοτάκης απέδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι πολύ λίγος για τη θέση ευθύνης που υπηρετεί αυτές τις κρίσιμες ώρες που περνά ο τόπος σημειώνουν πηγές από την Κουμουνδούρου.
Το μοναδικό που τον απασχόλησε μετά από έναν ανασχηματισμό που γίνεται πάνω στα αποκαΐδια των 1,3 εκ στρεμμάτων καμένης γης και στις πάνω από 2.000 ολοσχερώς κατεστραμμένες οικίες, δεν ήταν η ανάγκη παραδοχής των λαθών και της παταγώδους αποτυχίας του λεγόμενου επιτελικού κράτους, αλλά οι εντυπώσεις, η επικοινωνία και η άθλια μικροκομματική εκμετάλλευση.
Ως πολιτικός απατεώνας ολκής, επιχείρησε να παγιδεύσει ένα άξιο στέλεχος της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, πρώην αρχηγό των Ενόπλων δυνάμεων και υπουργό Εθνικής Άμυνας. Του παρουσίασε ψευδώς την εικόνα περί δήθεν επιθυμίας του να υπάρξει διακομματική συνεννόηση και επιλογή στο πρόσωπό του για τον από κοινού σχεδιασμό με τα κόμματα της αντιπολίτευσης της αντιμετώπισης της κλιματικής κρίσης. Επιλογή όμως που ουδέποτε πίστεψε και ουδέποτε επιδίωξε.
Λίγες μέρες πριν άλλωστε στη Βουλή είχε αυτή τη δυνατότητα. Αντί να ζητήσει τη συνδρομή κομμάτων και της επιστημονικής κοινότητας για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, επέλεξε να δηλώσει ότι όλα έγιναν καλώς και για άλλη μία φορά την τυμβωρυχία.
Ακολούθως προσπάθησε να παγιδεύσει τον κο Αποστολάκη, διαβεβαιώνοντάς τον ότι θα δημιουργήσει δήθεν μια νέα υπουργική δομή και θα συνεννοηθεί με τα κόμματα της αντιπολίτευσης για το σχεδιασμό της αλλά και για την επιλογή του ιδίου ως υπουργού κοινής αποδοχής.
Αλλά δεν έκανε τίποτα από όλα αυτά, παρά μονάχα πέντε λεπτά πριν την ανακοίνωση του ανασχηματισμού, όπως αποδεικνύεται χωρίς τη συμφωνία του κ. Αποστολάκη, επικοινώνησε για να ενημερώσει τα γραφεία του κου Τσίπρα και της κας Γενηματά, για την υπουργοποίησή του. Πράξη που έκανε προφανώς για να παρουσιάσει στον κο Αποστολάκη ότι δήθεν τήρησε τον απαράβατο όρο που του έθεσε να είναι υπουργός κοινής αποδοχής.
Επιχείρησε με δυο λόγια να εγκλωβίσει τον κο Αποστολάκη στο κυβερνητικό σχήμα, ποντάροντας στο ότι από τη στιγμή που το όνομά του θα είχε ανακοινωθεί δημόσια ως νέος υπουργός, δεν θα είχε το θάρρος να αρνηθεί να αναλάβει το χαρτοφυλάκιο.
Αυτή είναι η αντίληψη του κ. Μητσοτάκη τόσο για την μίνιμουμ συνεννόηση όσο και για την κλιματική κρίση. Επιχείρησε να εξαπατήσει με στόχο όχι να δημιουργήσει μια νέα δομή με τη συναίνεση της αντιπολίτευσης και επιστημόνων, αλλά με προφανή στόχο να βγει από τη δύσκολη θέση της μεγάλης αποτυχίας του στη διαχείριση των πυρκαγιών και να δώσει την εντύπωση μιας ηχηρής πολιτικής «μεταγραφής» με όρους ποδοσφαιροποίησης της πολιτικής ζωής, η οποία βασιζόταν σε προσφορά θέσεων στο κυβερνητικό σχήμα.
Τρανή απόδειξη όλων των παραπάνω, είναι ότι μετά την άρνηση του κ. Αποστολάκη να αποδεχθεί την πρόταση υπουργοποίησής του, ο κ. Μητσοτάκης επιλέγει να ακυρώσει τη νέα δομή με την ίδρυση του Υπουργείου Πολιτικής Προστασίας και να αφήσει την πολιτική προστασία στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη. Το ενδιαφέρον του για θεσμικές και δομικές μεταρρυθμίσεις για την κλιματική κρίση εξαντλήθηκε όταν «κάηκε» η προσπάθεια διεμβολισμού του ΣΥΡΙΖΑ.
Με τον τρόπο αυτό, ο κος Μητσοτάκης έκοψε και κάθε γέφυρα συνεννόησης που είχε την υποχρέωση τούτες τις κρίσιμες ώρες να χτίσει με τα πολιτικά κόμματα. Αναλαμβάνει πλήρως την ευθύνη όχι μόνο των καταστροφικών πυρκαγιών αλλά και της οξύτατης έντασης στην οποία με συνειδητή επιλογή οδηγεί τόσο τη ελληνική κοινωνία όσο και το πολιτικό σκηνικό.
