Βέβαιη ότι το Συνέδριο θα άρει τον αποκλεισμό της υποψηφιότητας Κασσελάκη, που αποφάσισε η Κεντρική Επιτροπή, δηλώνει η Θεοδώρα Τζάκρη, αφήνοντας αιχμές για το «ιερό κονκλάβιο» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αποκαλεί τους «87».
Στη συνέντευξή της στη Realnews, η γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας μιλά για σταλινισμό και απεχθή συμπεριφορά απέναντι στον Στέφανο Κασσελάκη, ενώ αποκλείει τη δημιουργία νέου κόμματος.
Ο Στέφανος Κασσελάκης επιμένει για την υποψηφιότητά του, παρά το μπλόκο της Κεντρικής Επιτροπής. Το Συνέδριο μπορεί να ανατρέψει την απόφαση που η Κουμουνδούρου χαρακτηρίζει αμετάκλητη;
Αυτό είναι αυτονόητο. Ομως, από 11 εκατομμύρια Ελληνες και αρκετούς ακόμη απόδημους, ένας μόνον εντοπίστηκε και στιγματίστηκε ως ακατάλληλος για υποψήφιος! Ηταν, μάλιστα, τόσο μεγάλη η «απειλή», που χρειάστηκε να αξιοποιηθούν ξεχασμένα μέσα και τρόποι, που ανασύρθηκαν από την ντουλάπα με τους σκελετούς της ελληνικής Αριστεράς. Και αυτός ο «επικίνδυνος» έτυχε να είναι ο μέχρι χθες εκλεγμένος από τη βάση πρόεδρος, που δεν έχαιρε ευρύτατης λαϊκής υποστήριξης μόνον στις κάλπες προ έτους αλλά και σήμερα, όπως όλα τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν. Αυτό ακριβώς πρότειναν κάποιοι μικρόψυχα και πέρυσι, για να αντιμετωπίσουν ωστόσο τη μεγαθυμία Τσακαλώτου, ο οποίος προσφέρθηκε να υπογράψει ο ίδιος, αν τυχόν έλειπε κάποια από τις 30 αναγκαίες υπογραφές στην υποψηφιότητα Κασσελάκη. Φέτος, τα πράγματα χειροτέρεψαν και φτάσαμε να νοσταλγούμε ακόμη και την αστική ευγένεια του Ευκλείδη. Για ποιον ακριβώς συνιστά ο Κασσελάκης απειλή και δεν τον αφήνουν ούτε «να χάσει κανονικά»; Γιατί οι πολλοί επιμένουν σε αυτόν; Μήπως είμαστε και εμείς οι «πολλοί» εξίσου επικίνδυνοι με εκείνον και έτσι μας πρέπει και εμάς ένας αποκλεισμός για να μάθουμε να σεβόμαστε περισσότερο το ιερό κονκλάβιο; Ηδη, οι πιο ευφάνταστοι πρότειναν τη διαγραφή, την en bloc διαγραφή, όσων οργανώσεων εκδίδουν επικριτικά για τη γραφειοκρατία ψηφίσματα. Στο τέλος, οι νομενκλατούρες αλλάζουν λαό, αν ο λαός δεν τις συμφέρει. Κάπως έτσι το θέμα άλλαξε πια επίπεδο και, από το τι γνώμη είχε κανείς για ένα πρόσωπο, πήγε πλέον στη μάχη των αρχών και των ιδανικών. Σήμερα πια η μάχη είναι: με τη δημοκρατία ή με τη γραφειοκρατία;
Τις τελευταίες ημέρες υπήρξαν φωνές, για παράδειγμα του Θανάση Καρτερού, για να επανεξεταστεί ο αποκλεισμός Κασσελάκη από τις εκλογές. Θεωρείτε πως υπάρχουν πια δεύτερες σκέψεις στους «87» και, αν ναι, γιατί;
Οι φωνές αυτές πράγματι υπάρχουν είτε από ανθρώπους που υπερψήφισαν τη μομφή ή, ακόμη χειρότερα, από όσους μετείχαν στην πρωτοφανή απόφαση στέρησης πολιτικών δικαιωμάτων διά του αποκλεισμού. Στελέχη που πέρασαν τη ζωή τους αντιπαρατιθέμενα με τον σταλινισμό του «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» νιώθουν ότι εγκλωβίστηκαν σε μια απεχθή συμπεριφορά. Είναι εκ μέρους τους μια υγιής αντίδραση και ένα ελπιδοφόρο μήνυμα πιθανής επιστροφής στην ομαλότητα και στη νομιμότητα, έστω και κατά την τελευταία στιγμή. Ωστόσο, ο κ. Καρτερός, αφού δημοσίως απευθύνθηκε «στους φύλακες του ναού» και αφού τους κάλεσε μετά τη μομφή «να το πάνε αδίστακτα μέχρι τέλους» προτείνοντας τη διαγραφή Κασσελάκη, τώρα αποποιείται τις ευθύνες του! Δεν γνωρίζω αν σαλπίζει ισπανική υποχώρηση ή αν, βλέποντας το τσουνάμι των αντιδράσεων που οι άφρονες παραινέσεις του προκάλεσαν, διαφοροποιείται υποκριτικά για να μην του πάει ο λογαριασμός του τυχοδιωκτισμού, τον οποίο εξακριβωμένα υποκίνησε.
Βλέπουμε καθυστέρηση ως προς το Συνέδριο, καθώς δεν έχει «κλείσει» ακόμη ο χώρος που θα πραγματοποιηθεί. Αν υπάρξει νέα αναβολή, σκοπεύετε να ζητήσετε δημοψήφισμα;
Θα χρησιμοποιήσουμε κάθε καταστατικό και δημοκρατικό μέσο απέναντι στις μεθοδεύσεις μιας γραφειοκρατίας που ξέρει ότι έχασε τη μάχη των ιδεών και δίνει αποκλειστικά μάχη μηχανισμών. Ωστόσο, απέναντί τους δεν πρόκειται να βρουν έναν άλλο μηχανισμό, π.χ. του ανύπαρκτου Ι.Χ. κόμματος Κασσελάκη, αλλά το φρόνημα των δημοκρατικών Ελλήνων. Οσων, δηλαδή, θίγονται από την «μπαγαποντιά» μιας δίβουλης συμπόρευσης, που οδήγησε στην αδικία της μομφής και τώρα εξελίσσεται πια στην απροκάλυπτη βία του αποκλεισμού. Θα βρουν μπροστά τους το κίνημα της δημοκρατικής άμυνας που πάντα έδινε το «παρών» στις κρίσιμες στιγμές. Οι αμυνίτες θα κρίνουν τη μάχη και τα αρμόζοντα μέσα γι’ αυτό θα βρεθούν.
Αποτελεί μονόδρομο για τον Στέφανο Κασσελάκη η ίδρυση νέου κόμματος, αν τελικά αποκλειστεί οριστικά από τις κάλπες στον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.; Είναι η πλατφόρμα που έφτιαξε η «μαγιά» για ένα νέο εγχείρημα;
Ανθρωποι που σταδιοδρόμησαν σε φράξιες και παραμάγαζα δαιμονοποιούν μια διαφανή μέθοδο δουλειάς με εθελοντές, καταξιωμένη επί έναν αιώνα σε όλες τις δημοκρατικές κοινωνίες. Ενοχοποιούν, δε, την ύπαρξη γραφείων ή την απλή συλλογή αιτήσεων εγγραφής φίλων και εθελοντών σαν να είναι λογικό να συνωστίζονται όλοι αυτοί στον δρόμο ή σε τραπεζάκια έξω από την Κουμουνδούρου αναλισκόμενοι σε δεήσεις και προσευχές προς τη μεγαλοψυχία της γραφειοκρατίας. Μωραίνει Κύριος ον βούλεται απολέσαι… Κατά τα άλλα, κόμμα έχουμε, λέγεται ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ., και θα τον αναζωογονήσουμε, αλλάζοντάς τα όλα, όπως επιτάσσει η λαϊκή επιταγή.
Η τραγική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. τον έχει οδηγήσει στην πέμπτη θέση στις μετρήσεις με ποσοστό 6,5%. Αν, δε, προκύψει, όπως όλα δείχνουν, μια νέα διάσπαση μετά τις εσωκομματικές εκλογές, έχει μέλλον πια αυτό το κόμμα;
Οσοι έσπευδαν να αποδώσουν την κακοδαιμονία του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. στον επικεφαλής πρέπει τώρα να εξηγήσουν γιατί σχεδόν δύο μήνες μετά την «απαλλαγή» που επέτυχαν υπάρχει μια τέτοια δημοσκοπική καταγραφή. Αυτό έρχεται, άραγε, να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει τα λεγόμενά τους; Με την ολοκλήρωση αυτής της κρίσης και με τις αλλαγές που αυτή θα πυροδοτήσει, ευελπιστώ σε μια αναζωογόνηση του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. που δεν θα είναι βεβαίως εύκολη, αλλά είναι απολύτως εφικτή. Σε κάθε περίπτωση, το ότι όλες αυτές οι παθογένειες, που μας κατέτρεχαν χρόνια, εδώ και ένα έτος έχουν βγει στην επιφάνεια και λούζονται στο φως είναι σίγουρα καλό, όσο και αν είναι πικρό. Γιατί ποτέ κανείς ζωντανός οργανισμός δεν επωφελήθηκε από την παράταση του ψεύδους και τη συγκάλυψη μια ζοφερής κατάστασης.
Ηδη κάποιοι βουλευτές που στηρίζουν τον Στέφανο Κασσελάκη έχουν δηλώσει δημόσια πως, αν αποκλειστεί, θα ανεξαρτητοποιηθούν. Συμφωνείτε με αυτές τις δηλώσεις; Εσείς επιμένετε ότι δεν πρόκειται να φύγετε από τον ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.;
Οποιος στη μάχη πάει για να πεθάνει, στρατιώτη μου, τον πόλεμο τον χάνει! Αυτή είναι μια ερώτηση πιο κατάλληλη για αυτόν που διαφαίνεται η ήττα του και όχι για κάποια που την απέκλειε διαρρήδην ακόμη και όταν μειοψηφούσε με 17-1. Η πορεία μας προς τον λαό, οι συνεχιζόμενες κομματικές διαδικασίες των οργανώσεων, αλλά και οι διενεργούμενες δημοσκοπήσεις συνομολογούν το προφανές της έκβασης. Εξάλλου, γι’ αυτό το τερματίζουν και οι γραφειοκράτες, επειδή ακριβώς νιώθουν για τη βέβαιη λαϊκή αποδοκιμασία που έρχεται όπως ο βρεγμένος που τη βροχή δεν τη φοβάται πια.
Μέσα στην εβδομάδα είχαμε την επανεμφάνιση του Αλέξη Τσίπρα. Κάποιοι μάλιστα τη θεώρησαν ως ένα «παρών» στις διεργασίες για νέο φορέα στην Κεντροαριστερά. Πιστεύετε ότι ετοιμάζει κάτι εκτός ΣΥΡΙΖΑ με τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ.;
Ο κ. Τσίπρας είναι ο ιστορικός ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. και ενεργός βουλευτής του. H ανάμειξη του ονόματός του στη διελκυστίνδα της εσωκομματικής αναμέτρησης είναι πολλαπλά βλαπτική, είτε στο σκέλος της αποδόμησης της προσφοράς του από κάποιους που τους δυσαρέστησε η συμπεριφορά του προς τον διάδοχό του, είτε, όμως, πολύ περισσότερο, η εργαλειοποίηση του ονόματός του και η ανάμειξή του στους ευτελείς σχεδιασμούς των «87». Η ανάγκη ενός νέου φορέα της Κεντροαριστεράς είναι αμφισβητήσιμη. Μάλλον η συνεννόηση των υπαρχόντων σχημάτων είναι αυτή που μας χρειάζεται. Αλλά ακόμη και αν δεχτούμε τον νέο φορέα ως αδήριτη ανάγκη, και πάλι δεν βλέπω πώς η εκδήλωση ενός επιστημονικού ινστιτούτου για την ακρίβεια προάγει ουσιωδώς ένα πολιτικό εγχείρημα τόσο πολύπλοκο και με τόση ετερογένεια σκοπών.
