Ένας χρόνος και κάτι έχει περάσει σχεδόν από την ημέρα που άλλαξε η διοίκηση του Δήμου Θεσσαλονίκης και ανέλαβε καθήκοντα Δημάρχου ο κ. Ζέρβας. Στον κεντρικό άξονα του προγράμματος του για την πόλη ήταν ο φωτισμός, καθώς πολλά είναι τα σημεία που κανείς θα φοβόταν να διασχίσει τις βραδυνές ώρες.

Το κέντρο της Θεσσαλονίκης είναι μια περιοχή που σφύζει από ζωή ακόμη και τη νύχτα. Στην ευρύτερη περιοχή της Ροτόντας, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μαζεύονται οι φοιτητές και οι νέοι άνθρωποι της πόλης για να απολαύσουν συντροφιά με την παρέα τους κρασί, μπύρες, ρακιές και οικονομικό fast food αλλά και για να διασκεδάσουν μέχρι το ξημέρωμα. Όμως, δίπλα σ’ αυτή την τόσο ζωντανή γειτονιά της πόλης, υπάρχει ένας δρόμος που μόνο σε αυτήν την ατμόσφαιρα δεν μπορεί να σε μεταφέρει.

Το στενό της Αρριανού – Ένας δρόμος απαγορευμένος

Ήδη με το που νυχτώνει, οι θαμώνες και οι κάτοικοι της περιοχής αποφεύγουν να περπατήσουν λίγους δρόμους μετά τη Ροτόντα. Για τους κατοίκους του κέντρου, αλλά και για όσους κυκλοφορούν συχνά στην περιοχή, η κατάσταση είναι γνωστή. Βαποράκια και έμποροι ναρκωτικών πιάνουν πόστα σταματώντας τους περαστικούς διαλαλώντας την πραμάτεια τους. Ο λόγος; Στην οδό Αρριανού και στα γύρω στενά δεν υπάρχουν καθόλου φώτα. Ακόμη και αν δεν συνέβαιναν οι συγκεκριμένες δραστηριότητες εκεί, σίγουρα ο οποιοσδήποτε θα φοβόταν να διασχίσει τον συγκεκριμένο δρόμο την νύχτα. Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες οι κάτοικοι έχουν διαμαρτυρηθεί πολλές φορές στις αρμόδιες αρχές για την έλλειψη φωτισμού, ωστόσο η κατάσταση παραμένει η ίδια.

Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη ζωντανή και την ζωή αυτή της τη δίνουν οι άνθρωποι της, που κυκλοφορούν όλες τις ώρες, γεμίζουν τα μαγαζιά, γεμίζουν με γέλια τους δρόμους και τις πλατείες. Και σίγουρα σε καμία πόλη, πόσο μάλλον στη δική μας, θα έπρεπε κανείς να μην μπορεί να κυκλοφορήσει επειδή δεν υπάρχουν φώτα…

Σαϊνίδου Άννα