Άρθρο της Δώρας Αυγέρη
Έγκλημα στα αρχαία της Βενιζέλου:
Δεν θα αργήσει η ώρα που ο Μητσοτάκης και οι συνεργοί του
θα λογοδοτήσουν στη Θεσσαλονίκη και τους πολίτες της!»
ι αποσπάσεις των αρχαίων που το καθεστώς Μητσοτάκη άρχισε στον υπό κατασκευή σταθμό Βενιζέλου στο Μετρό Θεσσαλονίκης δεν προκαλούν μόνο το δημόσιο αίσθημα. Δείχνουν ότι αυτό αγνοεί επιδεικτικά το μήνυμα που στέλνουν οι πολίτες της Θεσσαλονίκης.
Εδώ και καιρό οι Θεσσαλονικείς έχουν καταλάβει ότι στην πόλη τους συντελείται ένα μεγάλο έγκλημα. Μάλιστα, σε δημοσκόπηση που δημοσιεύθηκε την περασμένη Κυριακή, ερωτώμενοι για τα έργα υποδομής στη Θεσσαλονίκη, επτά στους δέκα Θεσσαλονικείς απαντούν ότι θεωρούν το Μετρό ως το πιο σημαντικό έργο. Μάλιστα, δύο στους τρεις απαντούν ότι επιθυμούν την ολοκλήρωση του έργου με τη διατήρηση των αρχαιοτήτων στη θέση τους!
Τα δημοσκοπικά αυτά ευρήματα αποσυντονίζουν την κυβερνητική προπαγάνδα και, κυρίως, αποκαλύπτουν τα όρια και τις αδυναμίες της· αναφορικά με ένα ζήτημα για το οποίο η κυβέρνηση Μητσοτάκη είχε δώσει εξ’ αρχής το στίγμα των προθέσεών της. Ανατρέποντας το έργο του μετρό Θεσσαλονίκης, με μοχλό το ζήτημα των αρχαίων στον σταθμό Βενιζέλου, η ΝΔ δεν έκρυψε ότι εμφορείται από ρεβανσισμό. Στέλνοντας παράλληλα το μήνυμα πως ήρθε για να κάνει μπίζνες, με ό,τι υπάρχει πάνω και κάτω απ’ τη γη.
Οι μόνοι που χάρηκαν με την απόσπαση των αρχαιοτήτων και την αλλαγή των χρονοδιαγραμμάτων ήταν οι εργολάβοι, οι οποίοι αποζημιώνονται αδρά για τις καθυστερήσεις, κάποιοι τοπικοί παράγοντες που αναπαράγουν το πελατειακό τους δίκτυο στα δημόσια πράγματα της Θεσσαλονίκης και της Μακεδονίας, και το αυτονομημένο παρασύστημα εξουσίας της σημερινής Υπουργού Πολιτισμού, που έχει αναλάβει την ιδιωτικοποίηση του πολιτισμού σε ολόκληρη τη χώρα.
Επί δύο χρόνια η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με προεξάρχοντα τον ίδιο τον πρωθυπουργό, καλλιέργησε συστηματικά την επιλογή της απόσπασης και επανατοποθέτησης των αρχαιοτήτων στον σταθμό Βενιζέλου. Αρχικά, προτάσσοντας επιχειρήματα, τα οποία προκαλούν τη νοημοσύνη τόσο των πολιτών όσο και της επιστημονικής κοινότητας. Εν συνεχεία, επιχειρώντας θεσμικές μεθοδεύσεις, που ανακαλούν στη μνήμη εποχές παρεκτροπής. Οι εξελίξεις σε σχέση με την αξιοποίηση της απελθούσας προέδρου του ΣτΕ στη θέση της προέδρου τη νέας Αρχής για το Ταμείο Ανάκαμψης προκαλεί μούδιασμα ακόμη και στους κόλπους του ανωτάτου δικαστηρίου που με οριακή πλειοψηφία 13-12 έκρινε νόμιμη την απόσπαση…
Ουσιαστικά, η κυβέρνηση Μητσοτάκη θέλει να διαγράψει την τετραετία ΣΥΡΙΖΑ. Δεν την ενδιαφέρει η βέλτιστη λύση για τα αρχαία, αλλά να επαναφέρει τον πολιτικό χρόνο στο 2015.
Ακόμα και για το σωτήριο μαξιλάρι των 37 δισ. έχει ειπωθεί ανερυθρίαστα από τον υπουργό Οικονομικών, στην ανακοίνωση του δεύτερου lockdown τον περασμένο Νοέμβριο, ότι το έχτισε η ΝΔ! Επομένως, και ο ρεβανσισμός ολόκληρος και οι εργολάβοι χορτάτοι.
Αυτή η επίδειξη αμετροέπειας και πολιτικής αλαζονείας της ΝΔ βρίσκει ισχυρές αντιστάσεις στη βάση της κοινωνίας. Ειδικά για το ζήτημα των αρχαίων, σ’ αυτά τα δύο χρόνια Νεοδεξιάς διακυβέρνησης, ένα ευρύ μέτωπο πολιτών, ειδικών επιστημόνων, πολιτευτών, φορέων και παραγόντων, εντός κι εκτός Θεσσαλονίκης, όπως το Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων, ακαδημαϊκοί, αρχαιολόγοι, καλλιτέχνες και προσωπικότητες του πολιτισμού, αντιπαρέταξαν στην κυβερνητική φαυλότητα στέρεα επιχειρήματα υπέρ της λύσης εκείνης, που είχε δρομολογηθεί για την κατασκευή και ολοκλήρωση του μετρό Θεσσαλονίκης, με τα αρχαία στη θέση τους.
Αν και η κατά χώρα διατήρηση των αρχαιοτήτων υπήρξε μια κομβική πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, το μέτωπο της λύσης «Και αρχαία, και μετρό» υπερέβη κομματικά όρια, επιτρέποντας έναν ειλικρινή διάλογο στους κόλπους των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων της χώρας, αλλά και μεταξύ όλων εκείνων των πολιτών που αναγνωρίζουν στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις ένα έγκλημα κατά της εθνικής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Είναι ένα μέτωπο που δεν αναγνωρίζεται μόνο από τον αγώνα που δίνει απέναντι στην κυβερνητική αυθαιρεσία. Αλλά, κι ένα μέτωπο που αναγνωρίζει την ανάγκη για μια άλλη, σύγχρονη πολιτική κουλτούρα σε ό,τι έχει να κάνει με την ανάπτυξη δικτύων και υποδομών, τη διαφύλαξη του δημόσιου χαρακτήρα τους, την προστασία της πολιτιστικής κληρονομίας, την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου και τη βιωσιμότητα του αστικού περιβάλλοντος. Αυτό το μέτωπο δεν έσπασε σε καμία στιγμή, ούτε εισήλθε σε μικροκομματικές στενωπούς, ούτε διαβρώθηκε από προσωπικές ατζέντες. Συνιστά δε μια βάση για περαιτέρω συγκλίσεις σε τοπικό και κεντρικό πολιτικό επίπεδο.
Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για το κυβερνητικό συνονθύλευμα των αρνητικών πρωταγωνιστών που διαγκωνίζονται ποιος θα καταστρέψει περισσότερο τη Θεσσαλονίκη, προσφέροντας γη και ύδωρ σε κρατικοδίαιτους ιδιώτες. Το δημόσιο συμφέρον δεν αποτέλεσε ποτέ προτεραιότητα πίσω από την οποία να μπορούν να στοιχηθούν οι παράγοντες της Νεοδεξιάς στον τόπο μας. Δεν θα αργήσει, όμως, η στιγμή όπου θα κληθούν απολογηθούν στους πολίτες για τις προκλητικές λαθροχειρίες τους.
Οι πολίτες της Θεσσαλονίκης σήμερα συνειδητοποιούν ότι η πόλη τους θα είχε λειτουργικό δίκτυο μετρό, τα δε μοναδικής αξίας μνημεία θα γίνονταν σημείο αναφοράς και διέξοδος αισιοδοξίας για μια κοινωνία που επουλώνει τις βαθιές πληγές της από την πανδημία. Τίποτε απ’ αυτά δεν συμβαίνει. Και οι ένοχοι έχουν ονοματεπώνυμο.
Είναι αμέτρητες οι φωνές, ακατάπαυστες οι δημόσιες παρεμβάσεις, διαρκής η εγρήγορση των ανθρώπων που αγαπούν την πόλη και τον πολιτισμό της, σέβονται τις αγωνίες και τις προσδοκίες των συνανθρώπων τους. Αποδεικνύουν κάθε μέρα ότι αναγνωρίζουν την ιστορική ευθύνη που αναγεννήθηκε κάτω απ’ την γη και ζητά να παραμείνει σε κοινή θέα. Γι’ αυτά πολεμήσαμε, που θα έγραφε κι ο Μακρυγιάννης. Διακόσια χρόνια από το ξέσπασμα της Ελληνικής Επανάστασης, οι μάχες στον 21ο αιώνα είναι άλλες. Δεν είναι οι άλυτες υποθέσεις του παρελθόντος αλλά το κάλεσμα του καθήκοντος προς τις νέες γενιές, που υπαγορεύεται απ’ το μέλλον. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στερεί από τους Θεσσαλονικείς τη δυνατότητα να μπορούν σήμερα να βλέπουν ότι η πόλη τους –μια πόλη με μεγάλο παρελθόν– έχει μέλλον.
Το σύστημα Μητσοτάκη λειτουργεί μόνο με δημοσκοπήσεις, όπως οι προνεωτερικές εξουσίες διάβαζαν τους χρησμούς. Όμως, κάποια στιγμή και οι χρησμοί αλλάζουν. Το πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι μόνο ότι η κοινωνική πλειοψηφία αντιδρά στην καταστροφή των αρχαίων. Αλλά κι ότι το σύνολο του πολιτισμένου κόσμου δεν θα αποδεχθεί ποτέ στη συνείδησή του άλλο ένα έγκλημα κατά του πολιτισμού. Αν μια δημοσκόπηση αρκεί για να τους προκαλέσει αναταραχή, ας αρχίσουν να νιώθουν από τώρα τι θα λένε γι’ αυτούς οι γενιές που έρχονται.
