Το Νέο Σύμφωνο για την Μετανάστευση και το Άσυλο δεν είναι ευνοϊκό για την Ελλάδα, υποστήριξε στην τοποθέτησή του στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Δημήτρης Βαρτζόπουλος.
Μόνον η νέα ενιαία ευρωπαϊκή στρατηγική για τις οικειοθελείς επιστροφές και απελάσεις στις χώρες καταγωγής ίσως φέρει κάποια αποτελέσματα, που μέχρις στιγμής είναι βέβαια εξαιρετικά γλίσχρα. Ο μηχανισμός αλληλεγγύης μέσω μετεγκαταστάσεων και χορηγιών επιστροφής είναι δυσλειτουργικός. Οιαδήποτε επίσης συμφωνία με την Τουρκία για επιστροφές από τα σύνορα θα έχει την μοίρα την προηγουμένης. Για μας η μοναδική δυνητικώς ρεαλιστική βοήθεια, είναι η λεγόμενη «δεξαμενή αλληλεγγύης» των χρηματοδοτικών εργαλείων για τις υποδομές και την λειτουργία τους. Εν ολίγοις εκείνο που επιτακτικά χρειαζόμαστε είναι χρήματα για την δημιουργία πολλών δεκάδων χιλιάδων θέσεων αξιοπρεπούς και μακροχρονίου εγκαταστάσεως τόνισε ο Βουλευτής. Και τούτο διότι: Στην χώρα μας με 75000 εκκρεμείς αιτήσεις ασύλου Α’ βαθμού και 15000 προσφυγές, ένα μέσο μηνιαίο όρο 4500 καταληκτικών αποφάσεων το 2020, εκ των οποίων 65% αρνητικές, είναι προφανές, ότι σε εξαιρετικά ορατό χρόνο θα αποδειχθεί, ακόμη και εάν υπάρξουν μηδενικές εισροές, ότι 50 και πλέον χιλιάδες ανθρώπων διαμένουν λάθρα στην χώρα και πρέπει να απελαθούν. Ακόμη και εάν υποθέσουμε, ότι όλοι αυτοί είναι φιλήσυχοι και οικογενειακού προφίλ θα χρειαστεί να εγκατασταθούν σε δομές αξιοπρεπέστατες μεν, αυστηρά ελεγχόμενες δε. Εν προκειμένω είμαστε υποχρεωμένοι να ακολουθήσουμε βέλτιστες ευρωπαϊκές πρακτικές και να αντιγράψουμε τα AnkER zentern της Γερμανίας και Αυστρίας, τα λεγόμενα κέντρα «άγκυρες» από το γερμανικό ακρωνύμιο για τις λέξεις Άφιξη/Απόφαση/Ενσωμάτωση ή Επιστροφή. Τούτο κοστίζει ακριβά! Εκτός όμως αυτών, ως προκύπτει εκ των στοιχείων των υπηρεσιών, περί τους 32000 αλλοδαπών, που έχουν ήδη λάβει απορριπτική απάντηση στο αίτημα ασύλου, παραμένουν αγνώστου διαμονής. Στα πλαίσια των μέτρων ηυξημένης αστυνομεύσεως των αστικών κέντρων καθημερινώς πολλοί εξ αυτών συλλαμβάνονται και προσάγονται. Ο Νόμος προβλέπει, ότι τα άτομα αυτά, συνήθως αντικοινωνικού προφίλ, μεταφέρονται αμέσως στα κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα κράτησης αλλοδαπών ( ΠΡΟΚΕΚΑ) προς απέλαση. Αντ´ αυτού οι υπεύθυνοι Αστυνομικοί Διευθυντές εφαρμόζουν ευνοϊκότερες διατάξεις και χορηγούν προθεσμία οικειοθελούς αποχωρήσεως, έως και 1 έτους, τους αφήνουν κατ´ ουσίαν δηλαδή ελεύθερους. Ως αιτιολογία αναφέρουν την απόλυτο αδυναμία των υποδομών των ΠΡΟΚΕΚΑ, να ανταποκριθούν στις ανάγκες. Άρα χρειαζόμαστε κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα στην ενδοχώρα χωρητικότητος τουλάχιστον 3πλασίας της σημερινής. Τούτο κοστίζει επίσης ακριβά! Υπάρχει ένα σοβαρότατο θέμα όσον αφορά τον κανονισμό διαλογής στα σύνορα υπογράμμισε επί πλέον ο κ. Βαρτζόπουλος. Η a priori θεώρηση όλων των παρανόμως εισερχομένων ως εν δυνάμει προσφύγων αιτούντων άσυλο και η μαζική υποδοχή τους σε προβλεπόμενες μόνιμες δομές προς διενέργεια του ελέγχου ακυρώνει εν τοις πράγμασι την προστασία των συνόρων. Αντί να ενθαρρύνεται η αυτονόητη αποτροπή μιας προφανώς παράνομης παραβίασης των χερσαίων και θαλασσίων συνόρων ακολουθείται και πάλι μια διαδικασία, που ευνοεί την υπερσυσσώρευση παρανόμων μεταναστών στα σύνορα μας με την Τουρκία. Τούτο αίρει ό,τι κάναμε πέρσι στον Έβρο. Τούτο σημαίνει, ότι θα πρέπει το Λιμενικό κυριολεκτικά να συνοδεύει τα δουλεμπορικά στις ακτές μας.. Η ύπαρξη επαρκών ευρωπαϊκών προξενικών αρχών στις ενδιάμεσες ασφαλείς χώρες μεταξύ της Ευρώπης και των συνήθων χωρών προέλευσης, όπου μπορούν, να κατατίθενται αιτήσεις ασύλου, δείχνει την μόνη νόμιμο λύση. Το Νέο Σύμφωνο είναι εν προκειμένω απογοητευτικό και πρέπει, να αλλάξει κατέληξε ο Βουλευτής. Είναι ανεφάρμοστο επί του πεδίου.
