Τα γεγονότα στην Νέα Σμύρνη θα πάρει καιρό να ξεχαστούν, καθώς οι εικόνες βίας και έντασης τάραξαν τη γαλήνη των τελευταίων χρόνων, μετά την μνημονιακή περιπέτεια.
Δύσκολα, ακόμα, θα ξεχαστούν, γιατί έφεραν στην επιφάνεια το αίτημα για απάλειψη κάθε μορφής βίας, υπογραμμίζοντας ταυτόχρονα την ανάγκη για καταλλαγή και κυρίως για σεβασμό στη Δημοκρατία και τα δικαιώματα των πολιτών.
Γιατί η πλατεία της Νέας Σμύρνης ανέδειξε ως προτεραιότητα να αναστοχαστούν όλοι, κόμματα, πρόσωπα, κοινωνικές ομάδες απέναντι στην υπεράσπιση της κοινωνικής ειρήνης, που μόνο βία, ξυλοδαρμούς και σωματικές βλάβες δεν χωρά. Και σίγουρα το προάστιο αυτό της Αθήνας αποτέλεσε την αφετηρία για νέες πολιτικές ζυμώσεις, για νέους συσχετισμούς δυνάμεων και μελλοντικές συμπορεύσεις. Με διαδικασίες από τα κάτω, που απαντούν στην τρέχουσα ανάγκη και όχι σε ιδιοτελείς πρόνοιες και φιλοδοξίες.
Η μαζικότητα, άλλωστε, ενός νέου κινήματος που διαφαίνεται στον ορίζοντα υπερβαίνει τις εκλογικές καταγραφές των κομμάτων -ακόμη και το 32% του ΣΥΡΙΖΑ στις τελευταίες εκλογές – καθώς παρουσιάζει μια προοδευτική ευρύτητα, φέρνοντας για παράδειγμα δίπλα δίπλα στην ίδια πλατεία την Κουμουνδούρου με τον Περισσό και άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Τη στιγμή μάλιστα που χρόνος και κόσμος στα κομματικά επιτελεία αναλώνονται μόνο και μόνο, για να αναδειχθούν νέα όργανα κατά τόπους. Συλλογικά όργανα που επιδίδονται σε ένα παιχνίδι εντυπώσεων, ενώ το έργο παίζεται αλλού και σίγουρα όχι στα στενά -και συνήθως κλειστά- κομματικά γραφεία.
Αντίθετα, η κοινωνία βρίσκει και πάλι το δρόμο για την πλατεία, για ανοιχτές διαδικασίες, για δημιουργικές συγκλίσεις.
Τέτοιες που αγκαλιάζουν τους περισσότερους πολίτες χωρίς αστερίσκους και προαπαιτούμενα, αυξάνοντας τις δυνάμεις στην νιοστή και πέρα από μονοψήφια ποσοστά, όπως του 3%.
#MenoumeSpeedy
