The Great Smog

Έχουν περάσει 68 χρόνια από εκείνες τις μέρες του 1952 που βύθισαν το Λονδίνο στο σκοτάδι και στο πένθος, αλλά και κλόνισαν τον Ουίνστον Τσόρτσιλ που βρισκόταν τότε στην κυβέρνηση, ως ο πατέρας της νίκης στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

The Crown

Η βασίλισσα Ελισάβετ βρισκόταν στους πρώτους μήνες της θητείας της που κρατάει μέχρι σήμερα και μάλιστα δεν είχε καν στεφθεί όταν η αιθαλομίχλη χτύπησε την βρετανική πρωτεύουσα, κάτι που έγινε το επόμενο καλοκαίρι. Όσοι έχουν παρακολουθήσει τη σειρά «The Crown» του Netflix, θα θυμούνται ότι στον πρώτο κύκλο που πραγματεύεται ακριβώς αυτή την περίοδο της βρετανικής ιστορίας, οι ημέρες της ομίχλης επιδρούν στην πλοκή της σειράς.

Τα γεγονότα

Στις 5 Δεκεμβρίου του 1952, οι Λονδρέζοι νόμιζαν ότι είχαν να κάνουν με μια συνηθισμένη σε αυτούς ομίχλη, ωστόσο τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Ένας αντικυκλώνας που χτύπησε το Λονδίνο, παγίδευσε τον αέρα στα χαμηλά στρώματα της ατμόσφαιρας και έτσι οι ρύποι από τις σόμπες, τα τζάκια και τα μεγάλα εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής που έκαιγαν κάρβουνο, δεν είχαν δίοδο διαφυγής. Ο αέρας του Λονδίνου έγινε αποπνικτικός και οι κάτοικοι άρχισαν να υποφέρουν, σπεύδοντας στα νοσοκομεία.

Η διαδικασία παραγωγής της αιθαλομίχλης της χάρισε το όνομα Smog, από το fog (ομίχλη) και το smoke (καπνός). Είναι ενδεικτικό πως τα ατυχήματα στους δρόμους του Λονδίνου ήταν συχνό φαινόμενο, τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς δεν μπορούσαν να κυκλοφορήσουν, οι συνήθεις δραστηριότητες είχαν παγώσει καθώς οι εργαζόμενοι δεν μπορούσαν να προσεγγίσουν στις δουλειές τους και η πρωτοφανής κρίση άρχισε να λαμβάνει πολιτικές προεκτάσεις.

Πολιτικοί και από τα δύο κόμματα, το κυβερνόν Συντηρητικό και το αντιπολιτευόμενο των Εργατικών, ζητούσαν επιτακτικά τη λήψη μέτρων εκ μέρους της κυβέρνησης, ωστόσο ο Ουίνστον Τσόρτσιλ αρνούταν να υποκύψει στην πίεση του καιρού, επιμένοντας να θεωρεί την κρίση, μια συνηθισμένη λονδρέζικη ομίχλη.

Ωστόσο, το χημικό κοκτέιλ του οξειδίου του αζώτου, του μονοξειδίου του άνθρακα και παραγώγων των αντιδράσεων μεταξύ υδρογονανθράκων, μόνο συνηθισμένο δεν ήταν. Και ακόμα περισσότερο, δεν ήταν αβλαβές για την υγεία των πολιτών, πολλοί από τους οποίους έχασαν τελικά τη ζωή τους στο αποπνικτικό Λονδίνο του Δεκεμβρίου του 1952.

Εγκληματικότητα

Τη χαμηλή ορατότητα εκμεταλλεύτηκαν συμμορίες και ληστές και επιδόθηκαν σε ένα ανηλεές πλιάτσικο. Στόχος τους έγιναν τράπεζες, κοσμηματοπωλεία, εμπορικά καταστήματα κα σπίτια, ενώ σύμφωνα με τον τύπο της εποχής, καθημερινά στο Λονδίνο σημειώνονταν πάνω από 100 περιστατικά ληστείας.

Πολίτες κατήγγειλαν περιπτώσεις επιθέσεων σε περαστικούς στο δρόμο, ωστόσο οι αρχές αδυνατούσαν να εξιχνιάσουν τα περιστατικά, καθώς οι δράστες καλύπτονταν από την αιθαλομίχλη και εξαφανίζονταν στο σκοτάδι.

Απολογισμός και μέτρα αντιμετώπισης

Πρόσφατες μελέτες έχουν ανεβάσει τον αριθμό των νεκρών στους 10.000, αφού για αρκετές εβδομάδες μετά την εξαφάνιση της ομίχλης, το Λονδίνο μετρούσε θύματα. Μάλιστα, εκείνη την εποχή, ο τύπος, συνέκρινε την αιθαλομίχλη με την – τότε – πρόσφατη επιδημία χολέρας που είχε χτυπήσει την Αγγλία.

Η κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου έλαβε μέτρα για την αντιμετώπιση της ατμοσφαιρικής μόλυνσης και με το νόμο Clean Air Act απαγόρευσε τη χρήση υλικών που παράγουν αιθάλη στα οικιακά θερμαντικά σώματα και ανάγκασε τις μονάδες παραγωγής ηλεκτρισμού από κάρβουνο να μετεγκατασταθούν εκτός πόλης.

Διαβάστε περισσότερα: https://www.mixanitouxronou.gr/h-quot-dolofoniki-quot-omichli-toy-londinoy-poy-skotose-to-1952-schedon-10-000-anthropoys/