Το νέο νομοθέτημα της γαλλικής κυβέρνηση που μέλλει να προστατέψει τα δικαιώματα των σωμάτων αστυνομικής καταστολής, είναι στα σπάργανα τη στιγμή που γράφουμε αυτές τις αράδες, και αποτελείται από τρεις πυλώνες : ενίσχυση της δημοτικής αστυνομίας, καλύτερη θεσμοθέτηση της ιδιωτικής ασφάλειας και μέτρα για να «προστατέψουμε αυτούς που μας προστατεύουν». Και ναι, η τελευταία ειδικά γενικολογία δεν είναι τόσο αθώα όσο ακούγεται.
Πριν από λίγες μόνο ημέρες γράφαμε πως η τεχνολογία που κουβαλάμε καθημερινά στην τσέπη μας έχει τη δύναμη να ανατρέψει πολιτικές συνειδήσεις, διότι πλέον ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιο· στις πορείες των Κίτρινων Γιλέκων, καταφέραμε επιτέλους οι εικόνες αναίσχυντης αστυνομικής βίας εναντίον άοπλων πολιτών, να έρχονται αφιλτράριστες στο φως της δημοσιότητας μέσα από τα ενσταντανέ καθημερινών ανθρώπων, και χωρίς να ενταχθούν στη στρατευμένη δημοσιογραφία των μέινστριμ μίντια.
Η διοίκηση Μακρόν, που εδώ και μια συναπτή τριετία έχει φέρει τον κόσμο ανάποδα για να ντοπάρει με περισσότερη εξουσία τις αστυνομικές δυνάμεις, μάλλον στάθηκε αμήχανα μπροστά σε αυτές τις εξελίξεις. Κι αντί να παραδεχθεί πως οι κινήσεις της αποτελούν απειλή για τη δημοκρατία, καθώς και για το δικαίωμα των πολιτών στις συλλογικές διαμαρτυρίες -κάτι που μάλιστα αποτελεί κορωνίδα στην πολιτική δράση της συγκεκριμένης χώρας επί δεκαετίες – αποφάσισε να ρίξει οινόπνευμα στη φωτιά.
Το άρθρο 24 του προαναφερθέντος νόμου λοιπόν, προβλέπει κάθειρξη ενός έτους και πρόστιμο 45.000 ευρώ για εκείνους που θα βγάζουν στη δημοσιότητα υλικό που εκθέτει την αστυνομία εν ώρα καθήκοντος, υπό το πρόσχημα της προστασίας «της σωματικής και ψυχολογικής τους αξιοπρέπειας». Αυτό το μέτρο λοιπόν αποτελεί υποτίθεται δικλείδα ασφαλείας, προκειμένου να μη γίνεται αλόγιστη χρήση του εκάστοτε οπτικοακουστικού υλικού στα κοινωνικά δίκτυα.
Ο Υπουργός εσωτερικών υποθέσεων, Gérald Darmanin, γράφει στο Twitter σχετικά:
«Είχα δώσει μια υπόσχεση· να μη μπορεί να δημοσιεύει ο καθένας φωτογραφίες της αστυνομίας και της χωροφυλακής στα κοινωνικά δίκτυα. Αυτή η υπόσχεση θα τηρηθεί.»
Μια πράξη πολιτικά (συμ)βολική
Στους προοδευτικούς χώρους υπήρξαν προφανώς ποικίλες αντιδράσεις. Η Εθνική Αμνηστία λέει σχετικά με το διακύβευμα πως «ορισμένα από αυτά τα βίντεο που γυρίστηκαν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων, έφεραν στο φως παράνομες πράξεις που διενεργήθηκαν από τις αστυνομικές δυνάμεις. Αυτό κατατάσσεται στα δικαιώματα ελεύθερης διακίνησης της πληροφορίας».
Σε παρόμοιο κλίμα, σε άρθρο του site «La Quadrature du Net», διαβάζουμε πως η συγκεκριμένη κίνηση αποδίδεται στην υπέρ του δέοντος επιρροή που ασκεί η αστυνομία στη νομοθετική εξουσία, η οποία συνοψίζεται στο «αφού το ζήτησε η αστυνομία, πρέπει να υιοθετηθεί αυτολεξεί». Ο συγγραφέας συνεχίζει λέγοντας πως επίσης, με αυτό το νομοσχέδιο, τα σώματα ασφαλείας στοχεύουν να υφαρπάξουν τον ρόλο του διαμεσολαβητή από τους δημοσιογράφους και τους πολίτες, κάνοντας τώρα και την ίδια τους την επικοινωνιακή πολιτική.
Όσο και να προσπαθεί ο αντίλογος της κυβέρνησης να μας καθησυχάσει πως η βιντεοσκόπηση επιτρέπεται, κι είναι απλά η χρήση του υλικού που θα πρέπει να υπόκεινται στους κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας και του τρέχοντος νομοσχεδίου, ο ελέφαντας στο δωμάτιο δεν μπορεί να αγνοηθεί. Δεν αποτελεί παρά έναν πολύ βολικό νόμο που αποτρέπει τους πολίτες από το να ξεσκεπάζουν τις βιαιοπραγίες που υφίστανται. Όσο και να προσπαθούμε να διυλίσουμε τον κώνωπα, δε θα βρούμε κάτι άλλο κάτω από το χαλί.
Κι επειδή φοβάμαι πως η σειρά της Ελλάδας δεν θα αργήσει να έρθει, καθώς βαδίζουμε ολοταχώς σε χνάρια Γαλλίας όσον αφορά την αστυνομική βία, καλό θα ήταν το ανελεύθερο αυτό νομοσχέδιο που τόσο αναίμακτα θα προσγειώσει στα μαλακά η κυβέρνηση Μακρόν εν μέσω καραντίνας, να μην αγνοηθεί ως ταξινομούμενο στα μακρινά από μας «foreign affairs».
Ντορίνα Παπαγεωργίου
