Στις ακτές της Αυστραλίας ξεβράζονται το τελευταίο χρονικό διάστημα πολύ μεγάλοι πληθυσμοί ενός παράξενου σε μορφή αλλά και ιδιότητες είδους μέδουσας, με τους ειδικούς να έχουν συστήσει στους κατοίκους της νησιωτικής ηπείρου όχι μόνο να μην τις αγγίζουν, αλλά ούτε καν να τις κοιτάζουν.

Αιτία για αυτό το φαινόμενο είναι οι αυξημένες θερμοκρασίες που επικρατούν στην Αυστραλία. Οι μέδουσες, που είναι γνωστές ως «bluebottles», σχηματίζουν πολυπληθείς ομάδες και γι’ αυτό ονομάζονται «αρμάδες».

Κάθε αρμάδα πλέει ελεύθερα στον ωκεανό και δεν αποτελεί ένα ενιαίο σύνολο μεδουσών, αλλά μια ένωση πολλών, ημιαυτόνομων υποομάδων μεδουσών. Κάθε υποομάδα χαρακτηρίζεται από τους ειδικούς ως «αποικία», η οποία κινείται είτε αριστερόστροφα είτε δεξιόστροφα, κάτι που σημαίνει πως όταν κάνει την εμφάνισή του κάποιο ξαφνικό ρεύμα αέρα, δεν θα παρασύρει όλη την αρμάδα, αλλά κάποιες αποικίες της, και έτσι με αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεται ότι ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού δεν θα χαθεί.

Το αντίστοιχο για τους ανθρώπους θα ήταν σαν κάθε χέρι και πόδι να λειτουργούσε εντελώς αυτόνομα, με το κάθε μέλος να έχει τη δική του σημαντική δουλειά που απαιτείται για να διατηρηθεί ζωντανό το σύνολο.

Ενα ακόμη ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αυτών των θαλάσσιων οργανισμών είναι ότι κάθε αποικία είναι ερμαφρόδιτη, με κάθε μέλος της να διαθέτει αναπαραγωγικά όργανα αρσενικού και θηλυκού. Κάθε μέλος της αποικίας είναι υπεύθυνο για τη διατροφή του, την ασφάλειά του, την αναπαραγωγή του και γενικότερα για την ύπαρξή του.

Το ιδιαίτερο δηλητήριο

Οι μέδουσες αυτές παράγουν μια βλέννα η οποία καλύπτει τις κεραίες τους και τις καθιστά αόρατες αλλά και μη αισθητές στην αφή. Ομως οι κεραίες περιέχουν χιλιάδες αγκυλωτά κύτταρα που εγχέουν δηλητήριο στο δέρμα του όντος που ακουμπά τη μέδουσα. Ακόμη και αν κάποιος ακουμπήσει την μέδουσα αυτή με ένα αντικείμενο (π.χ. ένα κομμάτι ξύλο) για να μην την πιάσει με τα χέρια του, το δηλητήριο μεταφέρεται στο αντικείμενο και όποιος στη συνέχεια το αγγίξει, θα υποστεί τις συνέπειες.

Επίσης έχει διαπιστωθεί ότι η μέδουσα εκτοξεύει το δηλητήριό της σε όποιον την κοιτάζει από κοντά και έχουν υπάρξει περιστατικά όπου το δηλητήριο έφτασε στα μάτια των ανθρώπων που θέλησαν να την παρατηρήσουν. Γι’ αυτό και η σύσταση των ειδικών είναι όχι μόνο να μην τις ακουμπά κάποιος, αλλά και να μην τις παρατηρεί από κοντά. Πάντως, το δηλητήριο, αν και προκαλεί φυσικά πόνο, δεν είναι επικίνδυνο και αν γίνει μια πλύση στο σημείο το τσιμπήματος, αρχικά με θαλασσινό νερό για να καθαριστεί και στη συνέχεια είτε με άφθονο ζεστό νερό είτε με πολύ κρύο, ο πόνος θα φύγει. Αν κάποιος, πάλι, τσιμπηθεί και δεν κάνει τίποτε, σε περίπου 30 λεπτά η δράση του δηλητηρίου θα υποχωρήσει.

Με πληροφορίες από το Guardian