Συνομίλησα σήμερα, με τηλεδιάσκεψη, με τους εκπροσώπους της Ομοσπονδίας Νοσοκομειακών Γιατρών. Εκπροσώπους εκείνων που δίνουν τη μάχη στην πρώτη γραμμή, συχνά με ανεπάρκεια σε μέσα, αλλά με υπερεπάρκεια σε ανιδιοτέλεια, αλληλεγγύη και αφοσίωση.
Σε συνθήκες όχι απλώς δύσκολες, αλλά και επικίνδυνες για τη δική τους υγεία.
Θέλω να ευχαριστήσω όλους και όλες. Γιατρούς, νοσηλευτές, προσωπικό του ΕΚΑΒ, εργαζόμενους στη δημόσια υγεία αλλά και όλους τους άνδρες και τις γυναίκες του κρατικού μηχανισμού, που συμβάλλουν στη μεγάλη κοινή προσπάθεια.
Δεν αρκούν όμως οι ευχαριστίες, τα χειροκροτήματα, η ρητορική ευγνωμοσύνη. Αυτούς τους ανθρώπους χρειάζεται να τους στηρίζουμε και να τους προστατεύουμε, όχι απλά να τους χειροκροτούμε.
Ευθύνη της πολιτείας δεν είναι μόνο να λαμβάνει προληπτικά μέτρα και να δείχνει με το δάχτυλο τον κάθε πολίτη ξεχωριστά ως υπεύθυνο για την εφαρμογή τους, αλλά να λαμβάνει προληπτικά μέτρα και για την ενίσχυση του ΕΣΥ και των ανθρώπων του. Για την αποτελεσματική επίλυση των σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζουν.
Η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός οφείλουν έστω τώρα να ενισχύσουν όλα τα μέτωπα. Να κλείσουν κάθε πόρτα και κερκόπορτα στην προέλαση του ιού. Και αυτή είναι αποκλειστικά δική τους ευθύνη.
Η ευθύνη των πολιτών, να υποτάξουν ακόμη και την ατομική τους ελευθερία στο συλλογικό εμείς της δημόσιας υγείας, γίνεται πράξη.
Σε μεγάλο βαθμό, μάλιστα, με απόλυτη συλλογική ευσυνειδησία.
Μένει να δούμε αν θα γίνει πράξη και η ευθύνη της Πολιτείας.