[ad_1]
Δώσε στον λαό μπουλντόζες και πάρ’ του την ψυχή -έτσι τουλάχιστον νομίζει ο Αδωνις και αυτός ο πρωθυπουργός. Τι καζίνα, τι εμπορικά υπερσύγχρονα κέντρα, τι σημείο απογείωσης της χώρας προς το μέλλον. Και βεβαίως δεν έλειψαν οι λοιδορίες προς όλους εκείνους που είχαν προτείνει το Ελληνικό ως τόπο αστικής γεωργίας κι ένα απέραντο πάρκο, μοναδικό ίσως στην Ευρώπη. Ηθελαν, λένε, εννοούν τους ανθρώπους του ΣΥΡΙΖΑ, να κάνουν το Ελληνικό έναν απέραντο λαχανόκηπο -λέγοντάς το στάζει φαρμάκι ο λόγος τους.
Δεν θυμάμαι την ακριβή διατύπωση της πρότασης της τότε κυβέρνησης, αλλά εάν είχε μιλήσει για έναν τεράστιο λαχανόκηπο είχε δίκιο! Μια τέτοια λύση θα έφερνε πιο κοντά τον αστό με τη χαμένη αίγλη της φύσης, θα δημιουργούνταν όντως νέες θέσεις εργασίας και θα επερχόταν μια αρμονία μεταξύ των αστείων [όπως έχουμε καταντήσει] αστών και καλλιεργητών της υπαίθρου, που νομίζω είναι και το ζητούμενο της ανθρωπότητας για τα επόμενα χρόνια, εάν δεν επιθυμούμε να φτάσουμε σε αναπτυξιακά αδιέξοδα. Οπως φρονούν -και έχουν δίκιο- οι υπερασπιστές της αποανάπτυξης, δεν μπορεί να υπάρξει απεριόριστη ανάπτυξη σε έναν πεπερασμένο πλανήτη. Αυτά, όμως, είναι ψιλά γράμματα για την κυβέρνηση αλλά και για τα πλείστα [όλα;] πολιτικά κόμματα.
Ξεχνάμε βέβαια, οι πιο μετριοπαθείς, ότι οι μπουλντόζες, σύμφωνα τουλάχιστον με τον μεγαλόφωνο Αδωνι, θα είχαν μπει στο Ελληνικό από τις αρχές του χρόνου. Είναι λόγος να πανηγυρίζει η κυβέρνηση για το γκρέμισμα πέντε κτιρίων τη στιγμή που υπολείπονται άλλα οχτακόσια-εννιακόσια;
Και ποιος θα αναλάβει τα έξοδα της κατεδάφισης αλλά και της ανέγερσης των νέων μεγαθηρίων [διότι περί αυτού πρόκειται: κτιρίων-τεράτων]; Το έχουν βρει το κόλπο: σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αποφεύγουν, όμως, όπως ο διάολος το λιβάνι, να διευκρινίσουν εάν οι ιδιώτες έχουν βρεθεί και δεν αναμένουν σαν αρπακτικά να ευνοηθούν από το κρατικό χρήμα.
Σημασία έχει πώς βλέπουν την ανάπτυξη οι οιονεί [κατ’ όνομα μόνο] τεχνοκράτες της φιλελεύθερης κυβέρνησης. Η οπτική τους δεν διακρίνει καμία προοπτική για το μέλλον παρά μόνο για τα οφέλη που νομίζουν ότι θα καρπωθούν δημιουργώντας ένα εμπορικό τέρας στην καρδιά της πρωτεύουσας. Το γαλάζιο μάς μάρανε, που θα βλέπουνε τάχα οι επισκέπτες, και όχι το γκρίζο [κατάμαυρο] μέλλον. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ανεγερθούν και ουρανοξύστες στο σημείο -γιατί, μετά, πώς θα αντικρίζουν το γαλάζιο οι εν λόγω επισκέπτες;
Είπε ο πρωθυπουργός ότι στη μεγαλύτερη αυτή επένδυση της Μεσογείου -για φαντάσου!- θα έχουν πρόσβαση όλοι οι πολίτες. Αυτό δα έλειπε. Γιατί, όμως, το εξεστόμισε ο πρωθυπουργός [μας]; Ο ναρκισσισμός δεν τιθασεύεται εύκολα -αυτό ισχύει για τους πλείστους των Ελλήνων [και όχι μόνο των Ελλήνων] πολιτικών. Μη λησμονούμε ότι ένας Ελληνας επιστήμονας [Πέτρος Σιφναίος] είναι ο νονός της έννοιας αλεξίθυμος· αφορά κυρίως τους ηγέτες. Δεν μπορεί κάποιος να μη χασκογελάει όταν χρησιμοποιεί τη λέξη ηγέτης, όταν μάλιστα κάνει πολιτική χρήση του όρου.
Χίλιες φορές λαχανόκηπος [αστική γεωργία] παρά τερατώδης, άμετρη ανάπτυξη. Ας δουν τι γίνεται στην Κούβα.
[ad_2]
Πηγή : EFSYN
