Κάθε Σαββατοκύριακο, η Ελένη Σπανοπούλου μας συντροφεύει με θέματα που αφορούν τον Πολιτισμό και την Πολιτική.
Ο τίτλος του σημερινού άρθρου αναφέρεται στο ομότιτλο έργο του Μπ. Μπρεχτ και μας παραπέμπει σε όλες τις μητέρες που θρηνούν τα παιδιά τους σε καιρούς πολέμου. Η αντιηρωίδα Άννα Φίρλινγκ του Μπρεχτ, δεν έχει πολλά κοινά σημεία με τη Μαρία Καρυστιανού. Αν είχε χάσει παιδί στα Τέμπη, θα είχε αντιδράσει διαφορετικά. Ο τίτλος μας παραπέμπει επίσης σε 57 Ελληνίδες μητέρες που, εδώ και δύο χρόνια, υψώνουν έναν Επιτάφιο θρήνο για τις αδικοχαμένες ψυχές τους.
Αυτή η κατάσταση παραπέμπει και στην μεγάλη Μάνα, την Ελλάδα, που την Κυριακή φωνάζει Δ Ι Κ Α Ι Ο Σ Υ Ν Η ! Κουράγιο Μάνα μου Ελλάς, αναρωτιέμαι… Θα σου επιτρέψουν να φωνάξεις, να θυμώσεις και να κλάψεις στις πλατείες της χώρας; Μετά θα σου γυρίσουν την πλάτη και θα ψηφίσουν τον άνθρωπο που προσπάθησε να συγκαλύψει το έγκλημα. Ο Κώστας Τασούλας είναι το όνομά του, και βρίσκεται στις κατάρες των οικογενειών που θρηνούν.
«Μέρα είναι, θα περάσει» λένε οι κυβερνώντες, οι οποίοι συμμετείχαν στη συγκάλυψη της δολοφονίας 57 Ελλήνων. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι αυτός που έσπευσε να κρύψει τα πραγματικά αίτια θανάτου, προκειμένου να προστατεύσει ποια παρανομία; Το όνομά του ακούγεται στις κατάρες των 57 μανάδων.
«Μέρα είναι, θα περάσει» λέει και ο Κωστάκης Καραμανλής, που είναι πολλαπλώς υπεύθυνος για το τραγικό ατύχημα. Το όνομά του ακούγεται σε κατάρες σε όλη τη χώρα.
«Μέρα είναι, θα περάσει» ψιθυρίζουν οι χρυσοπληρωμένοι σύμβουλοι επικοινωνίας στους πολιτικούς. Αλλά δεν θα περάσει έτσι. Εκατομμύρια Έλληνες φωνάζουν: ΔΕΝ ΕΧΩ ΟΞΥΓΟΝΟ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΝΑΠΝΕΥΣΩ! ΜΕ ΠΟΝΑΤΕ!
Οι πολίτες φωνάζουν με κάθε μέσο στους κυβερνώντες, και αυτή τη φορά δεν το κάνουν για τα άδεια καλάθια της νοικοκυράς ή για την ανεργία. Το κάνουν για ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, που ήταν παιδιά όλων μας και για το Άδικο. Αυτή η αντίδραση του λαού είναι πιο δυνατή, γιατί δεν πρόλαβε να προστατεύσει τα παιδιά του. Γι’ αυτό επιμένει να τα υπερασπιστεί.
Η αντίδραση είναι για το ανίερο θράσος και τα εγκληματικά ψέματα των υπηρετών του Μητσοτακιστάν. Ο λαός φωνάζει: ΜΑΝΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ!
Η ελληνική κοινωνία έχει σωθεί από την λήθη και την αδιαφορία. Ένα ποτάμι λαϊκής οργής ξεχύνεται, απειλώντας όσους εμποδίζουν την απονομή Δικαιοσύνης.
Ο θρήνος για τα νεκρά παιδιά δείχνει να ακολουθεί τους στίχους του Νίκου Γκάτσου. «Δεν έχω σπίτι πίσω για να ‘ρθώ, ούτε κρεβάτι για να κοιμηθώ…»
Το έγκλημα των Τεμπών έχει καταγραφεί στη συλλογική μνήμη, παρά τις προσπάθειες των κυβερνώντων να το μετατρέψουν σε ατύχημα. Η Δικαιοσύνη, όπως λέει ο Μένανδρος, βλέπει τα πάντα.
Η μάνα Ελλάδα θρηνεί για τα θύματα μιας τραγωδίας που δεν είναι απλώς λάθος, αλλά έγκλημα. Ο θρήνος της Εκάβης είναι το ελάχιστο κτέρισμα για το Άδικο.
«Αχάριστοι όλοι εσείς που αποζητάτε να σας τιμά ο λαός…»
Ο Αργύρης Δεμερτζής έχει αποδομήσει τα πολιτικά επιχειρήματα και έχει τεκμηριώσει την άθλια κατάσταση στον χώρο των σιδηροδρομικών συγκοινωνιών μας.
«Οι υπεύθυνοι της διάλυσης του σιδηροδρόμου έχουν ονοματεπώνυμο…»
Η μάνα 57 νεκρών φωνάζει: «Αδικαίωτο του Χάρου δεν σε δίνω!»
«Μάρθη σ αγαπώ. Δεν μπορώ να αναπνεύσω! Βοήθεια!» φωνάζουν οι Μανάδες των Τεμπών. Ζητούν το Δίκιο τους για το θάνατο των παιδιών τους.
Δεν αντέχεται τόσος πόνος και τόσο Άδικο. Ο λαός μας πάντα έβρισκε παρηγοριά στις παραδόσεις του. Ήρθε η ώρα να φωνάξει. Πριν είναι αργά, οι υπεύθυνοι και οι συγκαλύπτοντες το φονικό, παρατηθείτε! Τώρα είναι η ώρα του γονιού που έχασε άδικα παιδί και του Λαού, που απαιτεί Δ Ι Κ Α Ι Ο Σ Υ Ν Η!
