[ad_1]
«Η Δικαιοσύνη δεν υιοθέτησε την ιδεοληψία και αυταρχισμό της Κυβέρνησης με την υιοθέτηση της ατιμωρησίας για ήδη υπόδικους και δικαζόμενους σε υποθέσεις διαφθοράς και εξυπηρέτηση της ακραίας νεοφιλελεύθερης νομικής σκέψης, που όμως ανήκει σε περιόδους προηγούμενων αιώνων»
Η δήλωση του τομεάρχη Δικαιοσύνης της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ Σπύρου Λάππα:
Δεν πέρασε καιρός από προηγούμενη Δήλωσή μας στην οποία θυμίζαμε ότι η δικαιοσύνη, και ειδικότερα η ποινική δικαιοσύνη, είναι το τελευταίο καταφύγιο(ultimum refugium) του κάθε πολίτη, ιδίως του κάθε κατατρεγμένου πολίτη, και αποτελεί το ύψιστο και τελικό αγαθό (sumum bonum)κάθε ευνομούμενης κοινωνίας και διαιϊκής τάξης, η κορωνίδα του θετικού δικαίου και ως τέτοια επιβάλλει σε όλους όσους άμεσα ή έμμεσα έχουν σχέση με τον θεσμό της να επιδεικνύουν σοβαρότητα, υπευθυνότητα, ορθολογισμό, σύνεση και, κυρίως, ευλαβική τήρηση των διατάξεων του Συντάγματος.
Η Δήλωσή μας αυτή έγινε μετά την πρωτοφανή απόφαση της Κυβέρνησης να εισάγει και να ψηφίσει διάταξη Ν/Σ του Υπουργείου Δικαιοσύνης που μετέτρεπε την ποινική δίωξη της κακουργηματικής απιστίας από αυτεπαγγέλτως διωκόμενο αδίκημα σε κατ’ έγκληση, δηλαδή μετέθετε την «πρωτοβουλία, επιλογή και ευθύνη της υποβολής έγκλησης αποκλειστικά στις ίδιες τις τραπεζικές διοικήσεις, των οποίων στελέχη ήδη διώκονταν γιατί έκαναν αθρόες και χωρίς τις κατά νόμο διασφαλίσεις δάνεια προς τα κόμματα, ΜΜΕ και επιχειρήσεις που δεν εξασφάλιζαν τα κατά νόμο κριτήρια».
Πρόκειται για ζημιές πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, που κάλυψε κατ’ επανάληψη ο ελληνικός λαός από τη τσέπη του μέσω των ανακεφαλαιοποιήσεων. Στη Βουλή ο γράφων και άλλα στελέχη του Σύριζα τονίσαμε επανειλημμένα ότι οι σχετικές ρυθμίσεις έχουν χαριστικό χαρακτήρα και υποκρύπτουν ουσιαστικά αμνήστευση ποινικών αδικημάτων, κάτι που ρητά απαγορεύεται από το Σύνταγμα(άρθρα 26 και 47).
Η Κυβέρνηση με το έωλο επιχείρημα ότι «δεν είναι δυνατόν τα τραπεζικά στελέχη να διαχειριστούν τα κόκκινα δάνεια υπό τη δαμόκλειο σπάθη ποινικών διατάξεων», αποφάσισε(με εκπρόθεσμη τροπολογία, τι θυμίζει αυτή άραγε;
Μήπως ανάλογη εκπρόθεσμη τροπολογία απαλλαγής πάλι τραπεζικών στελεχών για τα δάνεια προς ΝΔ και ΠΑΣΟΚ;)την «πάση θυσία αμνήστευση των υπόδικων τραπεζικών στελεχών», και δεν περιορίστηκε μόνο στην «κατ’ έγκληση δίωξη της κακουργηματικής απιστίας», αλλά, στην καρδιά της πανδημίας του κορονοϊού και με την Βουλή κλειστή, με ΠΝΠ, ενώ ρητά ανέστειλε όλες τις προθεσμίες της ποινικής διαδικασίας, εξαίρεσε προκλητικά την αναστολή της προθεσμίας για υποβολή έγκλησης για το αδίκημα της κακουργηματικής απιστίας τραπεζικών στελεχών!!!!, αδιαφορώντας ακόμα και για την σφοδρή αντίδραση της ΄Ενωσης Εισαγγελέων.
Έτσι αποκαλύφθηκε πλήρως και απολύτως η πρόθεση της Κυβέρνησης για «αθώωση» των τραπεζικών στελεχών, που ευτυχώς όμως δύο Βουλεύματα του Συμβουλίου Πλημ/κών Αθηνών(2147/2020 και 2165/2020), με διαφορετικές συνθέσεις, προάσπισαν την τιμή και το κύρος της δικαιοσύνης, που τελευταία είχε υποστεί πλήγμα και είχε κλονιστεί η εμπιστοσύνη των πολιτών σ’ αυτήν.
Και τα δύο αυτά Βουλεύματα κρίνουν όλα όσα ισχυριζόμασταν επίμονα και συνεχώς τον τελευταίο καιρό, δηλαδή ότι τόσο η μετατροπή της αυτεπάγγελτης δίωξης της κακουργηματικής απιστίας σε κατ’ έγκληση, όσο και η μη αναστολή της προθεσμίας υποβολής της έγκλησης είναι νομοθετικές επιλογές αντισυνταγματικές και βρίσκονται εκτός συνταγματικής νομιμότητας, διότι αφενός παραβιάζουν την αρχή της ισότητας(άρθρο 4 Σ)και αφετέρου συνιστούν ανεπίτρεπτη συγκαλυμμένη μορφή αμνήστευσης κοινού ποινικού αδικήματος(άρθρα 26 και 47 Σ).
Είναι δύο δικαστικές κρίσεις που τιμούν τη δικαιοσύνη και ραπίζουν τις κυβερνητικές μεθοδεύσεις για αθώωση των υπόδικων τραπεζικών στελεχών, που χωρίς καμία τήρηση των τραπεζικών εγγυήσεων χορήγησαν αφειδώς δάνεια σε επιχειρήσεις(και τα κόμματα ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, που σήμερα οφείλουν περισσότερα από 550.000.000 ευρώ!!!), τα οποία σύμφωνα με το νόμο και τα ίδια τα κριτήρια που έθεταν οι τράπεζες δεν έπρεπε να δοθούν, με αποτέλεσμα ζημίες πολλών εκατομμυρίων, αν όχι δις, ευρώ.
Είναι μία πολύ καλή στιγμή για τη δικαιοσύνη, το Κράτος Δικαίου και το καλώς νοούμενο «δημόσιο συμφέρον» (salus populi suprema lex esto=το δημόσιο συμφέρον-η σωτηρία του λαού-ας είναι υπέρτατος νόμος), και όχι το προκλητικά επικαλούμενο από την Κυβέρνηση «εθνικό και δημόσιο συμφέρον», για να παραβιάσει εν ψυχρώ τη συνταγματική νομιμότητα με σκοπό την αθώωση τραπεζικών στελεχών, για τα οποία υπήρχαν ανοικτές δικογραφίες(καλά!!! ο κ. υπουργός της δικαιοσύνης θα αποκτήσει «χούϊ» να επεμβαίνει σε ανοικτές δικογραφίες, όπως υπόθεση Novartis και Μιωνή για τις παράνομες καταγραφές συνομιλιών, στις οποίες «έκρινε» δίκην δικαστή).
Έστω και συγκρατημένα, σήμερα μπορούμε να ψυλλίσουμε ότι «εν τη δικαιοσύνη πάσαι αρεταί», κυρίως γιατί η δικαιοσύνη δεν υιοθέτησε την ιδεοληψία και αυταρχισμό της Κυβέρνησης με την υιοθέτηση της ατιμωρησίας για ήδη υπόδικους και δικαζόμενους σε υποθέσεις διαφθοράς και εξυπηρέτηση της ακραίας νεοφιλελεύθερης νομικής σκέψης, που όμως ανήκει σε περιόδους προηγούμενων αιώνων. Συγχαρητήρια στην Κυβέρνηση και τους υπουργούς που συμβάλλουν στον ….εκσυγχρονισμό και την …πρόοδο της χώρας!!!
[ad_2]
Πηγή : AVGI
