«Ο Μητσοτάκης συρρικνώνει την Ελλάδα στα μέτρα και τα σταθμά του παρακράτους του»
Άρθρο της Δώρας Αυγέρη στην «Κυριακάτικη Kontra News»
Τα τελευταία χρόνια οι απολογητές του συστήματος προσπαθούν να επιβάλουν την άποψη ότι ο Μητσοτάκης επικρατεί, γιατί τάχα τα κάνει καλύτερα, γιατί γνωρίζει τις ανάγκες του κόσμου. Τελικά, αποδεικνύεται ότι η κάλπικη επικράτηση του συστήματος Μητσοτάκη συνίσταται σε τρεις συνθήκες εκτός πολιτικού κανόνα: ο Μητσοτάκης παρακολουθεί, ελέγχει και δέρνει. Στον 21ο αιώνα των μεγάλων διανοητικών προκλήσεων, η Ελλάδα ζει ένα ιστορικό ατύχημα. Η πατρίδα συρρικνώνεται στα μέτρα και σταθμά που επιβάλλει το παρακράτος της δεξιάς, το καθεστώς Μητσοτάκη, το επιτελικό παρακράτος.
Είναι τρομακτικό το μέγεθος των εξαρτήσεων, όπως αντίστοιχα είναι τρομακτικό το εύρος και το βάθος των ντιλ που έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει αυτό το καθεστώς εις βάρος του ελληνικού λαού και της Ελληνικής Δημοκρατίας. Για να μπορεί να στήσει αυτές τις μπίζνες των δισεκατομμυρίων, δεν αρκεί ούτε να ελέγχει ασφυκτικά τα ΜΜΕ, ούτε να δέρνει. Χρειάζεται και να στήνει αυτί παντού, να τα ξέρει όλα, για να μπορεί να εκβιάζει και να κλείνει στόματα. Κάποια στιγμή, όμως, όπως γίνεται σε κάθε ιστορία με εξουσίες που καταρρέουν, τα στόματα ανοίγουν και η ομερτά σπάει. Σ’ ένα τέτοιο σημείο βρισκόμαστε, με το καθεστώς Μητσοτάκη να παίζει τα ρέστα του. Όμως, ο χρόνος τελειώνει. Για την ακρίβεια, ο χρόνος τελείωσε.
Οι απανωτές κρίσεις που έχει δημιουργήσει η τρίχρονη διακυβέρνηση Μητσοτάκη εξαφάνισε τον όποιο πολιτικό χρόνο τής είχε απομείνει. Οι απολογητές του συστήματος μιλούν για τον πρωθυπουργό που είχε να αντιμετωπίσει πρωτοφανείς προκλήσεις. Η αλήθεια είναι πως ο εν λόγω εκμεταλλεύτηκε στο έπακρον το πρωτοφανές των προκλήσεων για να ισχυροποιήσει με πρωτοφανή προκλητικότητα την εξουσία του. Μετέτρεψε την πανδημία σε υγειονομική κρίση για τους πολλούς και ευκαιρία για τους κλινικάρχες. Μετέτρεψε τον πόλεμο σε ενεργειακή κρίση για τους πολλούς και ευκαιρία για τα καρτέλ. Μετέτρεψε τις εξωτερικές απειλές σε ανθρωπιστική κρίση για τους αδύναμους και ευκαιρία για κάθε μισάνθρωπο.
Εσχάτως, το καθεστώς Μητσοτάκη επανήλθε στην προπαγάνδα του εσωτερικού εχθρού. Όπως παρακολουθούσε 15.000 και πλέον άτομα για λόγους «εθνικής ασφαλείας», έτσι επιχειρεί να ξανακλείσει τα στόματα επικαλούμενο τους ίδιους λόγους. Κι όπως συμβαίνει κάθε φορά που χάνει κοινωνικά και άλλα στηρίγματα, έτσι και τώρα το καθεστώς πασχίζει να στρέψει την προσοχή φωνάζοντας «Ερντογάν».
Δεν είναι η πρώτη φορά που η εγχώρια Δεξιά καταφεύγει στη μέγιστη ύβρι απέναντι στην κοινωνία. Για άλλη μια φορά κατηγορεί τους πολιτικούς της αντιπάλους ως συνεργάτες της Τουρκίας, μοιράζει πιστοποιητικά εθνικοφροσύνης, σπέρνει εθνικό διχασμό. Εμφανίζεται δε χριστιανικά ενάρετη, αλλά έχει καταπατήσει κάθε μήνυμα και νόημα χριστιανικής αγάπης. Εκφασίζει το συντηρητικό ακροατήριό της και στρέφει τους αδύναμους απέναντι στους πιο αδύναμους, προκειμένου να διασωθεί κοινωνικά.
Ο δημοκρατικός κόσμος δεν αρκεί να εξανδραποδίσει το παρακράτος Μητσοτάκη και τον αρχηγό του. Μέγιστο χρέος της αριστεράς και των δημοκρατικών δυνάμεων που στοιχίζονται μαζί της σε κάθε αγώνα κοινωνικής χειραφέτησης, είναι να αποκατασταθούν οι έννοιες, να ξανακερδίσει ο λόγος το νόημά του και οι πράξεις το ανθρώπινο περιεχόμενό τους.
Το καθεστώς Μητσοτάκη δεν χρεοκοπεί απλώς τη χώρα. Δεν εξαθλιώνει μόνο, αλλά εξαχρειώνει. Δεν πρέπει να περάσουμε εκείνο το όριο πέρα από το οποίο δεν θα υπάρχει επιστροφή.
Πατρίδα μας δεν είναι ο βάλτος του ακροδεξιού και φασιστικού μίσους για τους αδύναμους, τους διαφορετικούς, τους φτωχούς.
Πατρίδα μας είναι μια Ελλάδα όπου λάμπει η δικαιοσύνη και τα παιδιά προστατεύονται. Όπου οι άνθρωποι αγαπούν αλλήλους και η αγάπη για τον τόπο δεν σημαίνει ποτέ μίσος για τον άλλον, αλλά κοινή πορεία προς το μέλλον.
