Δώρα Αυγέρη: «Ο κ. Μητσοτάκης νόμιζε ότι δεν θα τολμούσε κανείς να τον ελέγξει»
Συνέντευξη της Δώρας Αυγέρη στη «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ της Κυριακής» και στον δημοσιογράφο Βαγγέλη Στολάκη
«Ο Μητσοτάκης θέλει να κάνει μία Ελλάδα ολόκληρη να πιστέψει με το στανιό ότι όλα καλώς καμωμένα από πλευράς του. Όχι» τονίζει με νόημα μιλώντας στη «ΜτΚ» η αναπληρώτρια Τομεάρχης Υγείας και βουλευτής Β’ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, Δώρα Αυγέρη.
Μετά το πρόσφατο δίλημμα των επόμενων εθνικών εκλογών, όπως το έθεσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ, επαναπροσδιορίζεται το δίλημμα του Αλέξη Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ;
Ο λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη στην Πολιτική Επιτροπή της ΝΔ ήταν ένας λόγος παραληρηματικός, γεμάτος θυμό και μίσος προς τους πολιτικούς του αντιπάλους και, κυρίως, προς την κοινωνία. Ο κ. Μητσοτάκης νόμιζε ότι δεν θα τολμούσε κανείς να τον ελέγξει για τα πολιτικά του εγκλήματα.
Αφενός περίμενε πως η αντιπολίτευση θα σιωπούσε, αφετέρου νόμιζε πως η κοινωνία θα υπέμενε αδιαμαρτύρητα τα βασανιστήρια στα οποία την υποβάλλει. Νομίζω πως η ιστορική εμπειρία μισού και πλέον αιώνα μάς επιτρέπει να καταλαβαίνουμε ότι «μπροστά», «μέλλον» και «Μητσοτάκης» είναι έννοιες ασύμβατες. Το μόνο κοινό που έχουν είναι το αρχικό γράμμα.
Κατά τ’ άλλα, ο μητσοτακισμός συνιστά μία διαρκή υποχώρηση και διολίσθηση σε μαύρες εποχές. Κατά μάνα κατά κύρη κατά γιο και θυγατέρα, που λέει ο λαός. Ό,τι νομοσχέδιο φέρνει και ψηφίζει αυτή η κυβέρνηση είναι μια προσπάθεια αντιγραφής του μετεμφυλιακού κράτους της Δεξιάς. Είτε μιλάμε για τα πανεπιστήμια, είτε μιλάμε για τα νοσοκομεία, είτε για την ασφάλεια είτε για τα εργασιακά και τα ανθρώπινα δικαιώματα, που βάλλονται διαρκώς και ποικιλοτρόπως. Θέλει καντάρια θράσους ή ανεξάντλητα αποθέματα ανοησίας, ώστε να περνιέται ένας Μητσοτάκης για μέλλον.
Τα διλήμματα που έχει θέσει από την ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας έχουν νόημα πολιτικό. Αναγνωρίζουν τις πολιτικές συνθήκες των καιρών, συνομιλούν με την ιστορία και -το κυριότερο- απαντούν στις αγωνίες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Ολιγαρχία ή δημοκρατία; Οικογενειοκρατία ή προοδευτική συμμαχία; Επιδότηση των καρτέλ ή ενίσχυση των μικρομεσαίων; Παρακράτος ή κράτος δικαίου; Αυτά τα διλήμματα δεν αλλάζουν, επειδή ο Μητσοτάκης θέλει να κάνει μια Ελλάδα ολόκληρη να πιστέψει με το στανιό ότι όλα καλώς καμωμένα από πλευράς του. Όχι.
Ο κ. Μητσοτάκης με αφορμή την υπόθεση των παρακολουθήσεων αναφέρθηκε σε κέντρα που θέλουν «πιεζόμενο πρωθυπουργό». Ποια μπορεί να είναι αυτά τα κέντρα;
Τόσους μήνες και χρόνια παρακολουθούσε τους πάντες, τόσο δημόσιο χρήμα έχει κατασπαταλήσει για να στήνει μηχανισμούς προπαγάνδας και πελατειακά δίκτυα, τόσες αντιθεσμικές παρεμβάσεις έχει κάνει για να κλείνει στόματα και να ελέγχει συνειδήσεις. Και πρέπει να απαντήσει η αντιπολίτευση ποια κέντρα τον πιέζουν, αν τον πιέζουν και πώς τον πιέζουν; Κοιτάξτε να δείτε. Το να λέει ο Μητσοτάκης ότι είναι πιεζόμενος πρωθυπουργός είναι σαν να λέει ένας ντίλερ ότι πιέζεται από τις καταστάσεις. Αυτός που πιέζεται απάνθρωπα στα χρόνια της διακυβέρνησής του είναι ο ελληνικός λαός που χάνει δικαιώματα, χάνει την ελπίδα, χάνει το νόημα, χάνει το μέλλον του.
Σας καλύπτει η πρόβλεψη για άρση του απορρήτου και με έγκριση του προέδρου της Βουλής εάν πρόκειται για πολιτικό πρόσωπο; Πώς αξιολογείτε το νομοσχέδιο που κατατέθηκε και βρίσκεται σε διαβούλευση;
Το εν λόγω νομοσχέδιο είναι το πλέον κατάπτυστο απ’ όσα ανοσιουργήματα έχει εμπνευστεί το επιτελικό παρακράτος. Απ’ όπου και να το πιάσει κανείς βρωμάει. Όλον αυτόν τον καιρό το καθεστώς Μητσοτάκη δεν δίσταζε να νομοθετεί με τρόπο, ώστε εκ των υστέρων να καλύπτει παραβατικές πρακτικές δικές του ή συντεχνιών που το στηρίζουν. Αλλά, εδώ αλλάζει πραγματικά πίστα. Ξεκινώντας από τη συγκάλυψη του σκανδάλου των παρακολουθήσεων επιχειρεί τώρα να τις νομιμοποιήσει. Η μητσοτακική δεξιά δείχνει ακριβώς πώς εννοεί το μέλλον. Αυτό το νομοσχέδιο αποτελεί «συντακτική πράξη» παρακράτους στην Ελλάδα. Οι πάντες πλέον θα τελούν υπό έναν διαρκή εκβιασμό, χωρίς να μπορούν να προστατευθούν από κανέναν θεσμό. Όχι απλώς θα το πολεμήσουμε, αλλά θα μεριμνήσουμε ώστε θα αναζητηθούν όλες οι ευθύνες μέχρι τέλους.
Η ακρίβεια είναι το νούμερο ένα ζήτημα που απασχολεί τους πολίτες. Τι μηνύματα λαμβάνετε από τους πολίτες σε επαφές και περιοδείες; Η κυβέρνηση επιμένει ότι το πρόγραμμά σας δεν είναι ρεαλιστικό.
Μέτρα 5,5 δισ. ευρώ εξήγγειλε ο Μητσοτάκης από τη ΔΕΘ, μέτρα 5,6 δισ. ευρώ εξήγγειλε ο Αλέξης Τσίπρας. Επομένως, τι; Ας τελειώνουμε με τη γελοία προπαγάνδα της ΝΔ. Βέβαια, παρόλο που το ύψος των μέτρων είναι περίπου το ίδιο, ένα πρόγραμμα μόνο απ’ τα δύο είναι ρεαλιστικό και κοινωνικά δίκαιο κι αυτό είναι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Γιατί, με το ίδιο δημοσιονομικό αποτέλεσμα, το δικό μας πρόγραμμα δίνει βάρος στην ανακούφιση της κοινωνικής πλειοψηφίας, οργανώνει διαρθρωτικές αλλαγές ουσίας αναφορικά με την ενέργεια, τους φόρους, τους μισθούς, τις συντάξεις, τους επαγγελματίες, το κοινωνικό κράτος, το ΕΣΥ, τη στέγη. Αντιθέτως, 5,5 δισ. η ΝΔ τα ξαναστέλνει στις γνωστές τσέπες των εκλεκτών της. Δεν είμαστε ίσα κι όμοια, επομένως, κι αυτό είναι κάτι που το αντιλαμβάνονται ολοένα και περισσότεροι πολίτες. Το δε χειρότερο για τη ΝΔ είναι πως ακόμη και συντηρητικοί συμπολίτες μας το λένε πλέον ανοιχτά: δεν αντέχει άλλο ο κόσμος με Μητσοτάκη.
Προοδευτική διακυβέρνηση από κυβέρνηση που θα σχηματιστεί από την πρώτη Κυριακή, ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ μέχρι σήμερα αρνείται την πρόσκληση Τσίπρα. Χωρίς το «ναι» του κ. Ανδρουλάκη οι αριθμοί δεν βγαίνουν. Υπάρχει plan B;
Μία είναι η Κυριακή των εκλογών, και είναι η Κυριακή της μεγάλης νίκης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ με τον λαό σε πρώτο πλάνο. Και σ’ αυτήν θα καταγραφεί -πιστεύω- ένα ευρύ δημοκρατικό και προοδευτικό μέτωπο, που κανείς δεν θα μπορεί να το αγνοήσει ή να το ζυγίσει λάθος. Όταν έρθει εκείνη η ώρα, ο καθένας θα κριθεί για τις επιλογές του και αποφάσεις εκείνης της ώρας. Τα plan B είναι για τους δεύτερους του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Αν σήμερα αντί της Βουλής καταγράφατε όλα όσα συμβαίνουν για τις ανάγκες ρεπορτάζ, τι τίτλο θα είχε αυτό;
Ο πρωθυπουργός που άκουγε τους πάντες δεν αντέχει να ακούει την αλήθεια. Λίγο μεγάλος ίσως, αλλά πώς να χωρέσει κιόλας κανείς σ’ έναν τίτλο τέσσερα χρόνια πολιτικών εγκλημάτων.
Ποια είναι η κατάσταση του χώρου της Υγείας, τρία χρόνια σχεδόν μετά την πανδημία; Αν αύριο αναλαμβάνατε υπουργός Υγείας, ποια θα ήταν η πρώτη σας κίνηση;
Η δημόσια υγεία έχει περιέλθει σε μία αδιέξοδη κατάσταση: από τη μία η κοινωνία έχει ανάγκη να οργανωθεί η υγεία ως δημόσιο αγαθό στο πλαίσιο ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους κι απ’ την άλλη η κυβέρνηση αποφασίζει και διατάζει ώστε να οργανωθεί η υγεία ως εμπόρευμα στο πλαίσιο μιας ανεξέλεγκτης αγοράς. Η δημόσια υγεία σήμερα σπρώχνεται από το καθεστώς Μητσοτάκη στον γκρεμό.
Η ανατροπή αυτής της καταστροφικής πορείας είναι μέγιστο πολιτικό καθήκον κάθε δημοκράτη, προοδευτικού πολιτικού. Κι αυτή η αναστροφή περνά μέσα από συγκεκριμένες κινήσεις με επίκεντρο τον άνθρωπο. Επομένως, η πρώτη κίνηση μιας αριστερής, προοδευτικής, δημοκρατικής ηγεσίας στο υπουργείο Υγείας είναι η αποκατάσταση, η ανακούφιση και η ενίσχυση με κάθε μέσο των ανθρώπων του ΕΣΥ, των ανθρώπων που στηρίζουν τη δημόσια υγεία, των γιατρών, των νοσηλευτών και του υπόλοιπου υγειονομικού προσωπικού. Ο άνθρωπος στο επίκεντρο σημαίνει, ασφαλώς, τη στήριξη των ασθενών και των ανθρώπων που έχουν ανάγκη το ΕΣΥ. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι οι οποίοι θα έρθουν να χτυπήσουν την πόρτα του ΕΣΥ.
Και εκείνη την στιγμή της ανάγκης θα πρέπει όλος ο μηχανισμός να ανταποκριθεί με επιστημονική επάρκεια, οργανωτική δεινότητα και περίσσευμα ανθρωπιάς. Κι όχι να λειτουργήσει όπως οι υπουργοί της ΝΔ, με κοινωνικό αυτοματισμό και, ενίοτε, απάνθρωπες κινήσεις και εγκληματικές παραλείψεις. Ένας υπουργός Υγείας δεν μπορεί να μην σκέφτεται ότι το χαρτοφυλάκιό του αφορά ανθρώπινες ζωές, αφορά αγωνίες, πόνο αλλά και προσμονή κι ελπίδα. Αφορά τις πλέον κρίσιμες παραμέτρους που ορίζουν κάθε εξίσωση κοινωνικής συνοχής. Τα στελέχη και οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ που ήταν και παραμένουν αφοσιωμένοι στη δημόσια υγεία, έτσι έπρατταν κι έτσι θα πράττουν.
Δημοσιεύθηκε στη “ΜτΚ” στις 20.11.2022
