Ολγα Γεροβασίλη: Συγκεντρωτικό κράτος και παρακρατικό σύστημα με έδρα το Μέγαρο Μαξίμου
Σημεία παρέμβασης της Όλγας Γεροβασίλη, βουλευτή Άρτας και Γραμματέα της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, στον Alpha Radio 989 με τον Δημήτρη Χατζή.
Ο κ. Μητσοτάκης γνωρίζει την τακτική του «δραπετεύω»
Εκ των πραγμάτων ο κ. Μητσοτάκης, η Νέα Δημοκρατία βρίσκεται σε μια δύσκολη στιγμή διότι αναγνωρίζει, ξέρει ότι κάθε μέρα που περνάει το κλίμα επιβαρύνεται περισσότερο. Έτσι κι αλλιώς ο Πρωθυπουργός στην τακτική του «δραπετεύω» έχει δώσει κι άλλα δείγματα. Είναι μια εκδοχή, μια εκτίμηση η περίπτωση προσφυγής στις κάλπες μετά τον προϋπολογισμό, δεν είναι μια βεβαιότητα. Σε κάθε περίπτωση βρισκόμαστε σε μια προεκλογική περίοδο την οποία ξεκίνησε ο κ. Μητσοτάκης και μπορεί να είναι μεγαλύτερης ή μικρότερης διάρκειας.
Ο Πρωθυπουργός ένα ξέρει, ότι δεν ξέρει τίποτα αν ήξερε δε θα το έκανε
Είδα το όνομά μου δημοσιευμένο σε μία λίστα υποκλοπών– το αν εγώ είχα ή δεν είχα υπόνοιες είναι μια συζήτηση που δεν έχει αντικειμενικά χαρακτηριστικά – ωστόσο είχα δείγματα. Δεν μπορώ να ξέρω αν αυτή η παρακολούθηση ήταν από το predator. Το πρόβλημα είναι πως δε γνωρίζει ούτε ο Πρωθυπουργός της χώρας, ο οποίος ναι μεν είναι ο επικεφαλής, ο έχων την αρμοδιότητα της ΕΥΠ, πλην όμως ένα ξέρει, ότι δεν ξέρει τίποτα και αν ήξερε, δεν θα το έκανε. Καθημερινά αποκαλύπτεται μια καινούργια διάσταση των γεγονότων. Παλιότερα δεν υπήρχαν αποδείξεις, σήμερα υπάρχουν αποδείξεις. Θυμίζω πως ένα από τα πρώτα αφηγήματα ήταν δεν είναι βέβαιο ότι έγινε. Αυτό έχει καταρριφθεί και σήμερα, ο ένας μετά τον άλλο, οι κυβερνητικοί παράγοντες δεν αρνούνται ότι συνέβαιναν υποκλοπές.
Και το δικό σας το όνομα το είδαμε στις λίστες, κ. Χατζή. Δεν ξέρω αν και εσείς αισθάνεστε ότι είστε «εθνική απειλή». Πρόκειται για γεγονότα που δε φανταζόμασταν ότι μπορούσαν να συμβούν σε ένα ευνομούμενο κράτος, σε μια δημοκρατική χώρα και, βεβαίως, από έναν πολιτικό, τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος εμφανιζόταν ως κεντρώος, φιλελεύθερος. Προσπάθησε να χτίσει ένα τέτοιο προφίλ, εντούτοις τα αποτελέσματα τα έχουμε δει όλοι: ένα συγκεντρωτικό κράτος, ένα κράτος του ενός ανδρός -ο ίδιος αποκάλεσε τον εαυτό του «κυβερνήτη»- με ένα παρακρατικό σύστημα με έδρα το Μέγαρο Μαξίμου.
Η Αστυνομία υπηρετεί το μείζον δικαίωμα της ασφάλειας του πολίτη υποκείμενη όμως σε κανόνες
Έχω υπηρετήσει το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτης έχοντας και την ευθύνη της ΕΥΠ, όπως συνέβαινε όλα τα χρόνια της Μεταπολίτευσης εκτός από την πρώτη περίοδο, ούτως ώστε το Υπουργείο αυτό να υπηρετεί την Εθνική Ασφάλεια και στο εσωτερικό της χώρας αλλά και έναντι όποιου άλλου την επιβουλεύεται.
Η Αστυνομία όλα αυτά τα χρόνια, και όταν υπηρέτησα το Υπουργείο, ήταν υποστελεχωμένη, με φοβερές ανάγκες και στις υποδομές της και στον αριθμό των εργαζομένων. Θυμίζω ότι μετά από τόσα χρόνια μνημονίων και περικοπών δε θα μπορούσε να μείνει αλώβητη η ΕΛΑΣ, με ότι αυτό συνεπάγεται για την αποτελεσματικότητά της. Βεβαίως χρειάζεται ενίσχυση, εκσυγχρονισμό αλλά και ενδυνάμωση των μηχανισμών αυτοκάθαρσης, με την έννοια πως η αστυνομία έρχεται να υπηρετήσει το μείζον δικαίωμα της ασφάλειας του πολίτη, υποκείμενη όμως σε κανόνες.
Από τη σημερινή κυβέρνηση δόθηκε το σήμα ότι κανείς δεν τιμωρείται
Η αστυνομία δεν παύει να είναι κατασταλτικός μηχανισμός και δε μπορεί κάποιος να αφαιρέσει αυτό το ρόλο. Ωστόσο, επιμένω, αυτός διέπεται από κανόνες. Και βεβαίως η υπηρεσία πρέπει να δρα αναλογικά και όχι να έχουμε τα φαινόμενα που είδαμε. Δε μπορεί να έχει το ρόλο του τιμωρού, δε μπορεί να δρα χωρίς κανόνες εμπλοκής. Φτάνουμε στο σημείο σήμερα να έχουμε τον πυροβολισμό στο κεφάλι του νεαρού που δυστυχώς έχασε τη ζωή του από πυρά αστυνομικού. Κι αυτό δεν είναι και το μόνο περιστατικό το οποίο ζήσαμε αυτό το διάστημα.
Εκτός από τα ζητήματα και της εκπαίδευσης των αστυνομικών δόθηκε το σήμα από τη σημερινή κυβέρνηση ότι κανείς δεν τιμωρείται με όποιο τρόπο κι αν δράσει, ακόμα κι αν δράσει παραβατικά. Δηλαδή. Δόθηκε το σήμα πως μπορεί να υπάρχει μια αστυνομία που δρα εκτός νόμου και κάποιοι αισθάνθηκαν ότι μπορούν να πάρουν το ρόλο του τιμωρού. Η αφαίρεση της ζωής ενός 16χρονου προφανώς προκαλεί θυμό κι αυτό μπορεί ο καθένας μας να καταλάβει ότι είναι φυσιολογικό και ανθρώπινο.
