Η υποψηφιότητα Παπανδρέου ανακατεύει την πολιτική σούπα
Του Σπύρου Γκουτζάνη
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρακολουθούν στη ΝΔ τις εσωκομματικές εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ μετά και την υποψηφιότητα του πρώην πρωθυπουργού, Γιώργου Παπανδρέου που εισάγει καινά δαιμόνια όχι μόνο στο πολύπαθο κόμμα, αλλά και στον πολιτικό βίο της χώρας γενικότερα.
Φυσικά η ΝΔ δεν θα πάρει επίσημη θέση υπέρ οποιουδήποτε εκ των υποψηφίων αφού κάτι τέτοιο θα ήταν παρέμβαση στα εσωτερικά άλλου κόμματος. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν τους ενδιαφέρει. Η συζήτηση για την ηγεσία στο ΚΙΝΑΛ κάνει προβολή στις επόμενες εκλογές. Η σχετική συζήτηση όμως παράγει αποτελέσματα στο παρόν και στις πολιτικές εξελίξεις μέχρι τις εκλογές και βεβαίως και μετά. Το πολιτικό πλαίσιο το έθεσε ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος ερωτηθείς στην τελευταία του συνέντευξη, φυσικά απέφυγε να στηρίξει συγκεκριμένο πρόσωπο, ωστόσο τοποθετήθηκε πολιτικά με την έννοια να προκύψει μία ηγεσία που θα κινηθεί προς την κατεύθυνση της προοδευτικής διακυβέρνησης μετά τις εκλογές, που είναι ο δικός του διατυπωμένος στόχος. Μία ηγεσία στο ΚΙΝΑΛ που θα συμφωνήσει με τον Αλέξη Τσίπρα για σχηματισμό προοδευτικής διακυβέρνησης, θα επηρεάσει το πολιτικό κλίμα και θα διαμορφώσει αντίστοιχη δυναμική στην κεντροαριστερά, επηρεάζοντας ενδεχομένως και την στάση άλλων δυνάμεων όπως το Μέρα 25. Στην κατεύθυνση αυτή έδειξε ότι κινείται ο Γιώργος Παπανδρέου.
Πιο κοντά στη ΝΔ ο Λοβέρδος
Ο διακηρυγμένος στόχος της ηγεσίας της ΝΔ είναι η αυτοδυναμία και αν δεν επιτευχθεί στις πρώτες εκλογές τότε επαναληπτική προσφυγή με τον νέο νόμο της ενισχυμένης αναλογικής που έχει θεσπίσει. Ωστόσο δεν μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο, ακόμη και μετά την δεύτερη εκλογή να μην έχει αυτοδυναμία (που απαιτεί και με το νέο νόμο 37,5%) και να απαιτηθεί εταίρος για να σχηματίσει κυβέρνηση. Το Μέρα 25 αποκλείεται και τον Κυριάκο Βελόπουλο, θα ήταν ο τελευταίος που θα ήθελε ο κ. Μητσοτάκης. Υπ αυτή την έννοια θα προτιμούσε στην ηγεσία του ΚΙΝΑΛ όχι τον Γιώργο Παπανδρέου, που έχει κλείσει το μάτι προς την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά οποιονδήποτε άλλο υποψήφιο που θα συμμετείχε σε συγκυβέρνηση με τη ΝΔ.
Στο πλαίσιο αυτό έχει κάθε λόγο να προτιμά τον Ανδρέα Λοβέρδο που κινείται στον αντίποδα του Γιώργου Παπανδρέου. Ήδη έχει δηλώσει ότι στην περίπτωση που εκλεγεί θα αποφύγει την προοπτική της συγκυβέρνησης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο κ. Λοβέρδος έχει διατελέσει υπουργός στην κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου και είναι από τους βασικούς παράγοντες του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου – και για δικούς του προσωπικούς λόγους καθώς εξακολουθεί να είναι υπό κατηγορία για τη Novartis.
Συμπυκνώνοντας, η επόμενη ηγεσία του ΚΙΝΑΛ θα έχει σημαντικό ρόλο στην διαμόρφωση του πολιτικού κλίματος, θα μπορεί να συμβάλλει στην δυναμική με προοπτική την προοδευτική κυβέρνηση μετά τις εκλογές και επιπλέον είτε θα αναπαραγάγει το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο (στην περίπτωση εκλογής πχ του Ανδρέα Λοβέρδου), είτε με μία ανάδειξη του Γιώργου Παπανδρέου το μέτωπο αυτό θα διαρραγεί και θα διαμορφωθεί ένα αντικυβερνητικό μέτωπο στην κατεύθυνση που κινείται ο Αλέξης Τσίπρας.
Φυσικά υπάρχουν κι άλλες εκτιμήσεις για το πώς θα επηρεαστούν οι ψηφοφόροι του ΚΙΝΑΛ στην περίπτωση εκλογής του ενός ή του άλλου εκ των υποψηφίων σε συνδυασμό με την προσέγγιση προς το ένα από τα δύο κόμματα εξουσίας. Σύμφωνα με την εκτίμηση που διαρρέουν ορισμένα γαλάζια στελέχη, μία στροφή του ΚΙΝΑΛ, υπό τον Γιώργο Παπανδρέου προς τον ΣΥΡΙΖΑ, πιθανόν θα απομάκρυνε τους αντι-ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόρους του λεγόμενου “ακραίου κέντρου”, και να τους κατηύθυνε ίσως και με την σχετική βοήθεια από κάποιον από τους χαμένους της μάχης προς τη ΝΔ, κατά τρόπο που να κερδίσει την πολυπόθητη αυτοδυναμία στην δεύτερη αναμέτρηση.
Τα ερωτηματικά και τα αντίστοιχα σενάρια δεν τελειώνουν εδώ. Ορισμένοι θέτουν το ερώτημα για το πώς θα επηρεαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ από μία προσέγγιση με το ΚΙΝΑΛ, υπό τον Γιώργο Παπανδρέου, τον άνθρωπο που μέχρι πρότινος θεωρούσαν τον «ολετήρα» που έφερε το ΔΝΤ.
Το ΚΙΝΑΛ δεν είχε την τύχη που είχε το Ποτάμι
Η ηγεσία της ΝΔ ακολούθησε μία επιθετική τακτική απέναντι στο ΚΙΝΑΛ, επιθυμώντας να έχει την τύχη του Ποταμιού: να μειωθεί η δύναμή του και να αφομοιώσει στελέχη και ψηφοφόρους, δίχως να αναγκαστεί σε μία πολιτική συμφωνία. Είναι χαρακτηριστικό ότι τον Δεκέμβριο του 2019, όταν ακόμη ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ένιωθε πανίσχυρος και απόλυτα κυρίαρχος του πολιτικού σκηνικού, αρνήθηκε τις προτάσεις της Φώφης Γεννηματά για συνεννόηση τόσο στον εκλογικό νόμο όσο και στην επιλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Αν είχε ανταποκριθεί το ΚΙΝΑΛ θα είχε ακολουθήσει μία τακτική πιο κοντά και συμπληρωματική στην κυβέρνηση. Αντίθετα η Φώφη Γεννηματά μετά τις αρνήσεις Μητσοτάκη κράτησε αποστάσεις και από τα δύο κόμματα και ενίοτε προσέγγισε κατά περίπτωση τον ΣΥΡΙΖΑ. Εν τέλει το ΚΙΝΑΛ, ως συνέχεια του ΠΑΣΟΚ, αποδείχθηκε ότι έστω και στην παρακμή του δεν είναι Ποτάμι και διαθέτει βαθύτερα ερείσματα στην κοινωνία. Το μεν ΚΙΝΑΛ διατηρήθηκε μέχρι τώρα σαν πιθανός εταίρος στις επόμενες εκλογές, όποιος κι αν κερδίσει, ο δε Μητσοτάκης, λόγω της αλαζονικής του συμπεριφοράς, έχασε έναν πολιτικό συνοδοιπόρο και έδωσε ένα κατά περίπτωση σύμμαχο στον βασικό του αντίπαλο και παράλληλα στέρησε τα επιχειρήματα στην σημιτική φιλομητσοτακική πτέρυγα του ΚΙΝΑΛ.
Στη ΝΔ πάντως υπάρχουν και διαφορετικές εκτιμήσεις, ότι καίτοι στην επικαιρότητα κυριαρχούν Παπανδρέου και Λοβέρδος, εντούτοις τα κόμματα δεν αυτοκτονούν και θα προκύψει κάποιος από τους άλλους υποψηφίους με πιθανότερο τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ο σημιτικός χώρος πάντως θα προτιμήσει σαφώς τον Ανδρέα Λοβέρδο, για την προοπτική συνεργασίας με την νεοφιλελεύθερη ΝΔ.
Μία παράπλευρη συνέπεια στη ΝΔ από την υποψηφιότητα Παπανδρέου είναι ότι δημιουργεί ευνοϊκό κλίμα για επιστροφή παλαιών πολιτικών. Η ΝΔ έχει δύο πρώην πρωθυπουργούς στις τάξεις της. Και ο μεν Καραμανλής έχει ξεκινήσει πορεία για την Προεδρία, ο δε Σαμαράς είναι πάντα ενεργός και δίνει το παρόν στα κομματικά πράγματα.#menoumespeedy
