Τοποθέτηση της Βουλευτή Έβρου στην Υποεπιτροπή Περιφερειών της Βουλής για τις νέες
προκλήσεις και προοπτικές των γυναικών μετά την υγειονομική κρίση
Την ανησυχία της για την ανατροπή εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων και
κατακτήσεων που κινδυνεύουν να χαθούν ή απειλούνται – ιδιαίτερα για τις γυναίκες – λόγω των
έκτακτων συνθηκών που έφερε η τρέχουσα υγειονομική κρίση, εξέφρασε η Βουλευτής Έβρου του
ΣΥΡΙΖΑ, Νατάσα Γκαρά, κατά τη συζήτηση στην Υποεπιτροπή Περιφερειών της Βουλής.
Η κα Γκαρά κατά τη συζήτηση «για τις προκλήσεις και τις προοπτικές των γυναικών μετά την
υγειονομική κρίση» στάθηκε στις απαιτήσεις που κατά την τρέχουσα περίοδο αυξήθηκαν αρκετά για
την φροντίδα των παιδιών, ηλικιωμένων ή ασθενών, σημειώνοντας πως η επιβάρυνση «έπεσε»
κυρίως πάνω στις γυναίκες.
Παράλληλα, αναφέρθηκε στην μεγάλη αύξηση που παρουσίασαν, σύμφωνα και με τα
επίσημα στοιχεία, τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας μέσα στην καραντίνα με θύματα τις γυναίκες,
όπως ακριβώς συνέβη και με τα διαζύγια που και αυτά σημείωσαν μεγάλη αύξηση.
Η κα Γκαρά πρότεινε στα μέλη της Επιτροπής να διεξαχθεί μία ιδιαίτερη συνεδρία με θέμα την
ενδοοικογενειακή βία, με συγκεκριμένα στοιχεία, κυρίως για να διεξαχθεί συζήτηση για τις δομές
φιλοξενίας ή άλλες συμβουλευτικές δομές που υπάρχουν στην Περιφέρεια.
Επίσης, η Βουλευτής από τον Έβρο επισήμανε πως η χώρα μας σήμερα παρουσιάζει τις
μεγαλύτερες ανισότητες φύλου στην Ευρωπαϊκή Ένωση και αυτό παρότι μεταξύ των ετών 2014-2019 η
τάση απασχόλησης, ιδιαίτερα για τις γυναίκες, ήταν ανοδική.
Η κα Γκαρά καταλόγισε ευθύνες στην Κυβέρνηση της ΝΔ διότι με την πλήρη υποταγή της στο
νεοφιλελεύθερο μοντέλο «ανάπτυξης», αδιαφορεί για τις πολιτικές κοινωνικής και οικογενειακής
συνοχής, πριμοδοτεί την απορρύθμιση της εργασίας, την απελευθέρωση των απολύσεων, αδιαφορεί
για την προστασία της δημόσιας υγείας, ενθαρρύνει τον εξευτελισμό των γυναικών ακόμη και από
πολιτικά στελέχη.
Ταυτόχρονα η κα Γκαρά αναφέρθηκε σε σειρά μέτρων που πρέπει να ληφθούν για να
αντιμετωπιστεί η υπογεννητικότητα και να μπορέσουν οι γυναίκες να ανταπεξέλθουν στις νέες
προκλήσεις της περιόδου (βελτίωση μηχανισμών του κράτους για την προστασία και την επαρκή
μισθολογική αμοιβή των γυναικών και στον ιδιωτικό τομέα, μεγαλύτερη χρονικά άδεια φροντίδας σε
μονογονεϊκές οικογένειες, επέκταση του προβλεπόμενου χρόνου προστασίας των γυναικών από την
απόλυση, ειδικές πολιτικές για την προστασία των άνεργων μητέρων, προγράμματα εκπαίδευσης και
κατάρτισης γυναικών, κίνητρα για την γυναικεία επιχειρηματικότητα, ενίσχυση εργαζόμενων γονέων
για παιδιά με αναπηρία κλπ).
Κλείνοντας η κα Γκαρά τόνισε πως για να εφαρμοστούν όλες οι παραπάνω πολιτικές, θα
πρέπει να υπάρχουν και οι κατάλληλες υποδομές, αλληλοσυμπληρούμενες με αντίστοιχες υποδομές
φροντίδας για παιδιά και ηλικιωμένους, ενώ επισήμανε πως οι πολιτικές φύλου και καταπολέμησης
των διακρίσεων θα πρέπει να εφαρμόζονται οριζόντια σε όλους τους τομείς ενεργητικής πολιτικής.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΓΚΑΡΑ: Ευχαριστώ κυρία Πρόεδρε. Ευχαριστούμε για τα ωραία θέματα που μας
δίνετε τη δυνατότητα να συζητούμε. Ευχαριστούμε και την κυρία Γενική γραμματέα για την
ενημέρωση που μας έκανε.
Ωστόσο, όπως λέμε για κάθε ζήτημα τον τελευταίο καιρό που συζητάμε, μετά και τις
ανησυχητικές ανακοινώσεις των τελευταίων ημερών για την αύξηση των κρουσμάτων
κοροναϊού, αλλά και την αναποτελεσματική διαχείριση τις τελευταίες ημέρες από την
κυβέρνηση, δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι έχουμε περάσει την υγειονομική κρίση και
πρέπει όλοι να είμαστε πολύ προσεκτικοί, μία κρίση, η οποία προκάλεσε και προκαλεί
βίαιες ανατροπές σε όλα τα επίπεδα, με τις γυναίκες να δέχονται τις μεγαλύτερες
επιπτώσεις.
Σε αυτό το σκηνικό ειδικών συνθηκών έχουν ανατραπεί ή απειλούνται, κυρίως, εργασιακά
και κοινωνικά δικαιώματα, προνόμια, κατακτήσεις, τα οποία έχουν κερδηθεί με αγώνες
όλους τους προηγούμενους αιώνες.
Την τρέχουσα περίοδο οι απαιτήσεις αυξήθηκαν αρκετά, τόσο απέναντι στα παιδιά, όσο και
στη φροντίδα ηλικιωμένων ή ασθενών και η επιβάρυνση ήρθε στις γυναίκες. Τα δε
περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας με θύματα τις γυναίκες έχουν αυξηθεί τραγικά, όπως
και τα διαζύγια και εδώ νομίζω πως είναι ένα ειδικό θέμα που μπορούμε να κάνουμε μια
ειδική συνεδρίαση για την ενδοοικογενειακή βία, με συγκεκριμένα στοιχεία και, κυρίως, να
συζητήσουμε και για τις δομές φιλοξενίας και αντιμετώπισης ή τις συμβουλευτικές δομές
που υπάρχουν στην Περιφέρεια. Σαν πρόταση το καταθέτω, νομίζω ότι μπορούμε να το
συζητήσουμε αναλυτικά.
Ενώ, λοιπόν, στην Ελλάδα του 2014 – 2019 η γενική τάση της απασχόλησης ήταν ανοδική
και με μεγαλύτερη άνοδο να σημειώνεται στις γυναίκες, η χώρα μας σήμερα, δυστυχώς,
εμφανίζει τις μεγαλύτερες ανισότητες φύλου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γι’ αυτό έκανα και
αναφορά σε μία βίαιη ανατροπή όλων των δεδομένων που γνωρίζαμε μέχρι τώρα.
Η αμειβόμενη εργασία και τα εισοδήματα χιλιάδων νοικοκυριών έχουν υποστεί τεράστια
καθίζηση, η γενίκευση της εισοδηματικής και εργασιακής επισφάλειας έχουν σημάνει
συναγερμό, οι αναστολές συμβάσεων εργασίας, η επέκταση της εκ περιτροπής
απασχόλησης, η εργασιακή ανασφάλεια για εκμετάλλευση των εργαζομένων εξ
αποστάσεως δουλεύοντας περισσότερες και μη αμειβόμενες ώρες από το σπίτι, είναι,
δυστυχώς, μια πραγματικότητα με κύρια θύματα και πάλι τις γυναίκες.
Στη δεδομένη αυτή κατάσταση συνέβαλε, βέβαια, και η κυβέρνηση της Ν.Δ. που δεν έλαβε
τα κατάλληλα μέτρα προστασίας της εργασίας και του εισοδήματος. Όμως και σήμερα αυτή
η κυβέρνηση καλείται να ασκήσει πολιτικές στήριξης και ενίσχυσης, όχι μόνο της δημόσιας
υγείας, αλλά και της εργασίας, του εισοδήματος, της κοινωνικής και οικογενειακής συνοχής
και πολλά άλλα.
Αναρωτιέμαι, όμως, πώς μπορεί να γίνει αυτό, να υπάρχει αυτή η ενίσχυση, αυτή η στήριξη
κυρίως στην εργασία, αλλά και στην κοινωνική και οικογενειακή συνοχή, όταν η
νεοφιλελεύθερη κυριαρχία και οι αξίες της καταλήγουν στην οπισθοδρόμηση αξιών και
στον περιορισμό κεκτημένων προνομίων και δικαιωμάτων!
Πώς μπορεί να γίνει αυτό όταν διαπράττονται σεξουαλικά εγκλήματα κατά των γυναικών
και εξευτελισμός τους ακόμη και από πολιτικά στελέχη! Πώς μπορεί να γίνει αυτό όταν
απελευθερώνονται οι απολύσεις και τα πρώτα θύματα αυτών είναι οι γυναίκες που, πολλές
φορές, τιμωρούνται ακόμη και λόγω εγκυμοσύνης ή μητρότητας! Πώς μπορεί να γίνει αυτό
όταν η απορρύθμιση της εργασίας παρουσιάζεται πλέον ως μια κανονικότητα! Διότι, κυρίες
και κύριοι συνάδελφοι, η ανεργία των γυναικών και τα ανεπαρκή μέτρα αντιμετώπισής της
σηματοδοτούν, παράλληλα, και δημογραφική επιβάρυνση και αυτό είναι, επίσης, ένα πολύ
σοβαρό ζήτημα.
Όπως είναι αντιληπτό από όλους και όλες μας η υπογεννητικότητα δεν μπορεί να
αντιμετωπιστεί παρέχοντας σε μία οικογένεια το συμβολικό ποσό των 2.000 € άπαξ μετά τη
γέννηση ενός παιδιού και μόνο, γιατί το ποσό αυτό δεν δύναται να επηρεάσει ουσιαστικά
τον οικονομικό προϋπολογισμό μιας οικογένειας για την ανατροφή των παιδιών, ούτε
μπορεί και να αντικαταστήσει την πάγια ανάγκη μιας γυναίκας για αμειβόμενη εργασία.
Σαφώς η επιδοματική στήριξη είναι αναγκαία, αλλά δεν επαρκεί από μόνη της και αυτό
σημαίνει ότι οι επιδοματικές πολιτικές θα πρέπει να συνοδεύονται από πολιτικές
εναρμόνισης οικογενειακής, προσωπικής, αλλά και εργασιακής ζωής.
Συγκεκριμένα μέτρα που θα μπορούσαμε να προτείνουμε, προκειμένου να διασφαλιστεί το
πεδίο στήριξης, ασφάλειας και κινήτρων, ώστε οι γυναίκες να ανταπεξέλθουν στις
προκλήσεις της εποχής, θα μπορούσαν να είναι τα εξής – έχω επιλέξει κάποια πολύ
συνοπτικά διότι για το καθένα θα χρειαζόμαστε ειδική συνεδρίαση.
Σε ό,τι αφορά τη στήριξη της εργασίας απαιτείται η προστασία των εργασιακών
δικαιωμάτων ανδρών και γυναικών απέναντι σε κάθε μορφή εργοδοτικής ασυδοσίας.
Επιπλέον η βελτίωση μηχανισμών του κράτους για τη διασφάλιση, ότι όλες οι εργαζόμενες
γυναίκες στον ιδιωτικό τομέα αμείβονται επαρκώς. Επίσης απαιτείται μεγαλύτερη χρονικά
άδεια φροντίδας σε μονογονεϊκές οικογένειες. Αντιλαμβανόμαστε όλοι τις δυσκολίες.
Μπορεί επίσης να προβλεφθεί η δυνατότητα επιλογής του χρόνου χρήσης των αδειών
εγκυμοσύνης και λοχείας, η επέκταση του προβλεπόμενου χρόνου προστασίας από την
απόλυση, η αύξηση των ημερών άδειας για οικογενειακούς λόγους στον ιδιωτικό τομέα με
αποδοχές.
Επίσης λήψη μέτρων ενίσχυσης εργαζόμενων γονέων με παιδιά με αναπηρία, ενεργητικές
πολιτικές καταπολέμησης ανεργίας και κινδύνου φτώχειας με στόχευση όχι μόνο στις
άνεργες γυναίκες, αλλά και στους νέους, νέες ελεύθερους επαγγελματίες και επιστήμονες,
προγράμματα εκπαίδευσης και επαγγελματικής κατάρτισης γυναικών, κίνητρα για τη
γυναικεία επιχειρηματικότητα που μπορούν να έχουν και αποτελεσματικότητα στο πεδίο.
Αναφέρατε αρκετά και στην εισήγησή σας.
Οι προτάσεις αυτές βέβαια, θα πρέπει να αλληλοσυμπληρώνονται με υποδομές φροντίδας
παιδιών και ηλικιωμένων, προσαρμοσμένες στις ρεαλιστικές ανάγκες των γονέων ή του
γονέα, με επιδόματα, μέριμνα, φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλα. Ωστόσο, δεν πρέπει σε
καμία περίπτωση να ξεχνάμε φωτεινά παραδείγματα γυναικών που ξεχωρίζουν στον κλάδο
τους ή στην τοπική τους κοινότητα. Γυναίκες που πάλεψαν και παλεύουν, υπερβαίνοντας
δυσκολίες σε μία ανδροκρατούμενη κοινωνία ακόμη και το 2020. Γυναίκες που ξεχωρίζουν
στον πολιτισμό, στην επιχειρηματικότητα, στην πολιτική, στους θεσμούς, ακόμη και στις
οικογένειές τους. Γυναίκες με πείσμα, με προσόντα, με όνειρα, τις οποίες η πολιτεία
οφείλει να στηρίξει.
Καταλήγοντας, κατανοούμε πως οι πολιτικές φύλου και καταπολέμησης των διακρίσεων
είναι πολιτικές που διαπρέπουν οριζόντια όλους τους τομείς ενεργητικής πολιτικής και θα
πρέπει να εισαχθούν σε κάθε νομοθέτημα, αλλά και σε κάθε τομέα της κοινωνικής και
εργασιακής ζωής. Ευχαριστώ.
Δείτε σχετικό βίντεο:
[fvplayer id=”333″]
#επικοινωνούμε_ελεύθερα
#paramenoume_speedy
