Σε αυτήν τη μεγάλη δοκιμασία της πανδημίας του Covid-19 πρώτιστη αξία και προτεραιότητα έχει η ανθρώπινη ζωή. Γι’ αυτό τον λόγο, ως αντιπολίτευση, από την πρώτη στιγμή ταχθήκαμε αλληλέγγυοι και στηρίξαμε τα μέτρα πρόληψης. Η προσπάθεια αυτή όμως δεν μπορεί να εξαντλείται στα μέτρα προστασίας. Συναίνεση δεν σημαίνει σιωπή. Είναι δημοκρατική μας υποχρέωση να ασκούμε κριτική, να κάνουμε προτάσεις, όχι για μικροπολιτικούς λόγους, αλλά με απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης που επιβάλλει η συγκυρία, προκειμένου η χώρα μας και όλοι μαζί να μείνουμε όρθιοι.
Η κρίση της πανδημίας διέψευσε με δραματικό τρόπο την νεοφιλελεύθερη αντίληψη της συρρίκνωσης και αποδυνάμωσης του Εθνικού Συστήματος Υγείας και συνολικά του Κοινωνικού Κράτους. Αυτήν τη δύσκολη περίοδο αναδεικνύεται περισσότερο από ποτέ η σημασία του ΕΣΥ, η υπευθυνότητα και η αυτοθυσία του προσωπικού του και, κυρίως, η επιτακτική ανάγκη άμεσης ενίσχυσης του. Δεν αρκούν ευχαριστίες, χειροκροτήματα, διαβεβαιώσεις και αόριστες εξαγγελίες. Απαιτούνται συγκεκριμένες αποφάσεις και πράξεις που θωρακίζουν το Εθνικό Σύστημα Υγείας με προτεραιότητα την δρομολόγηση των μόνιμων προσλήψεων ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και τη διασφάλιση μέσων ατομικής προστασίας των εργαζομένων στα νοσοκομεία και στις δομές Υγείας.
Χρειάζεται με σχέδιο και αλληλεγγύη να μείνουμε όρθιοι, ώστε να ξεπεράσουμε συλλογικά αυτήν τη δοκιμασία και να μπορέσουμε να αντιμετωπίσουμε τις σοβαρές οικονομικές και κοινωνικές συνέπειες της πρωτόγνωρης κρίσης που ζούμε. Δεν αρκούν αποσπασματικά μέτρα στην αντίληψη του «βλέποντας και κάνοντας» και, πολύ περισσότερο, δεν μπορεί με κυβερνητικές αποφάσεις σε καθεστώς αδιαφάνειας και κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος ορισμένοι να κερδοσκοπούν, όπως έγινε με τις ιδιωτικές ΜΕΘ και τα απαράδεκτα voucher τηλεκατάρτισης μέσω ΚΕΚ για τους επιστήμονες, τα οποία μετά τη γενική κατακραυγή υποχρεώθηκε να ακυρώσει η κυβέρνηση. Σήμερα απαιτούνται γενναία ολοκληρωμένα εμπροσθοβαρή μέτρα, όπως παρουσίασε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας, των μισθών και των θέσεων εργασίας, προκειμένου να αντιμετωπιστεί ο εφιάλτης της βαθειάς ύφεσης, των «λουκέτων», της ανεργίας και των μεγάλων ανισοτήτων που συνεχώς διευρύνονται.
Αν δεν υπάρξει σήμερα αποτελεσματικό ανάχωμα στο κλείσιμο των επιχειρήσεων, την απώλεια θέσεων εργασίας και εισοδήματος, αύριο θα είναι πιο δύσκολη η ανάκαμψη και η επανεκκίνηση της οικονομίας.
Δεν μπορεί να ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι το μέτρο αναστολής των συμβάσεων εργασίας, της εκ περιτροπής εργασίας και της μείωσης κατά 50% των μισθών για έξι μήνες είναι ασπίδα για τη στήριξη των μισθών και της εργασίας, ενώ στην πραγματικότητα παραβιάζει κατάφορα τις εργασιακές σχέσεις, επιδιώκει την μονιμοποίηση αυτών των ρυθμίσεων και ανοίγει την πόρτα για μαζικές απολύσεις. Η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι την επόμενη μέρα οι εργαζόμενοι θα έχουν δουλειά και ότι θα υπάρχει ο ίδιος αριθμός θέσεων εργασίας.
Επιτακτική είναι επίσης η ανάγκη παράτασης της προστασίας της πρώτης κατοικίας και της αναστολής των πλειστηριασμών μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου. Δεν μπορεί να ζητά η κυβέρνηση από τον κόσμο να μείνει σπίτι του και να συμμορφώνεται με τους περιορισμούς, και την ίδια στιγμή να κινδυνεύει μετά τις 30 Απριλίου να χάσει το σπίτι του. Δεν υπάρχει δικαιολογία τη στιγμή που σε ευρωπαϊκό επίπεδο εγκρίνονται τα έκτακτα μέτρα κοινωνικής προστασίας. Συνεπώς η κυβέρνηση ελέγχεται εάν τελικά αποτελεί επιλογή της να μην παρατείνει την προστασία της πρώτης κατοικίας και η σχετική σπουδή της να αποφασίσει την άμεση επαναλειτουργία των δικαστηρίων.
Ταυτόχρονα, απαιτείται η διεκδίκηση μιας συνολικής και γενναίας ευρωπαϊκής πολιτικής με αλληλεγγύη και σχέδιο αποτελεσματικής στήριξης της οικονομίας, της εργασίας και καταπολέμησης των δραματικών συνεπειών της κρίσης της πανδημίας. Η χώρα μας οφείλει να συμμετέχει ενεργά με πρωτοβουλίες και συμμαχίες σε αυτήν την κατεύθυνση.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση συνεχίζει να διστάζει εγκλωβισμένη στις αντιρρήσεις της Γερμανίας και των συμμάχων της. Ίδιες εμμονές και αποτυχημένες συνταγές που επικράτησαν και στην χρηματοπιστωτική κρίση το 2010. Δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια. Τα ευρωπαϊκά μέτρα που έχουν αποφασιστεί μέχρι σήμερα δεν επαρκούν ούτε ποιοτικά ούτε ποσοτικά.
Η Ευρώπη είτε θα αλλάξει πολιτική και θα αποφασίσει ένα νέο αναπτυξιακό και κοινωνικό συμβόλαιο με επεκτατικές οικονομικές πολιτικές και επάρκεια πόρων, δημόσιες παρεμβάσεις και επενδύσεις, παροχή αυξημένης ρευστότητας και εργαλεία αμοιβαιοποίησης του χρέους για την αντιμετώπιση της κρίσης, είτε θα υποστεί το τελειωτικό ίσως πλήγμα στην ενότητα και τη συνοχή της. Τα αποτελέσματα της πρόσφατης τηλεδιάσκεψης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου δυστυχώς επιβεβαίωσαν άλλη μια φορά το αδιέξοδο, το διχασμό και τη βαθειά υπαρξιακή κρίση της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου
Κοινοβουλευτική Εκπρόσωπος
Βουλευτής Β1’ Βόρειου Τομέα Αθηνών του ΣΥΡΙΖΑ
Πηγή: POLITICALBANK.GR
