“Η επιτυχία των στόχων που θέτουμε στο ξεκίνημα κάθε νέας θητείας περνάει μέσα από το δρόμο της συνεννόησης και του διαλόγου”, επισημαίνει η ομάδα Σεβαστίδη που πολεμήθηκε λυσσαλέα από το ηττημένο δίπολο Λυμπερόπουλου- Σαλάτα.

Διαβάστε όλη την ανακοίνωση που συνυπογράφεται απο τους Χριστόφορο Σεβαστίδη, ΔΝ- Εφέτη,Χαράλαμπο Σεβαστίδη, Πρόεδρο Πρωτοδικών,Παντελή Μποροδήμο, Πρωτοδίκη,Αικατερίνη Ντόκα, Εφέτη,Αικατερίνη Μάτση, Αντεισαγγελέα Εφετών,Ιωάννα Ξυλιά, Πρόεδρο Πρωτοδικών,Μιχάλη Τσέφα, Πρωτοδίκη,Ευθαλία Κώστα, Ειρηνοδίκη :

” Το θριαμβευτικό αποτέλεσμα των εκλογών της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων κλείνει οριστικά μια παρατεταμένη περίοδο αμφισβητήσεων και δημοκρατικών εκτροχιασμών, που έπληξαν το κύρος της Ένωσης και απογοήτευσαν σημαντική μερίδα συναδέλφων. Δικαστές και Εισαγγελείς αξιοποίησαν την εμπειρία τους και με αίσθημα ευθύνης έδωσαν στην ομάδα μας την απόλυτη πλειοψηφία των εδρών του Δ.Σ. Στο βαρύ αυτό τιμητικό καθήκον, που επωμιζόμαστε, θα ανταποκριθούμε με όλες μας τις δυνάμεις χωρίς καμία διάθεση ρεβανσισμού απέναντι σε όσους μας πολέμησαν το προηγούμενο διάστημα. Οι σαρωτικοί σχεδιασμοί που προαναγγέλλονται για τη Δικαιοσύνη δεν αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού και διαιρέσεων. Πολλά ζητήματα που έμειναν εκκρεμή τους τελευταίους μήνες λόγω της αδρανοποίησης της Ένωσης, θα μπουν και πάλι στο τραπέζι της συζήτησης με το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Καθώς η επιτυχία των στόχων που θέτουμε στο ξεκίνημα κάθε νέας θητείας περνάει μέσα από το δρόμο της συνεννόησης και του διαλόγου, θα επιδιωχθούν άμεσα συναντήσεις με όλους τους θεσμικούς φορείς.

Ευχαριστούμε τους συναδέλφους που μας εμπιστεύτηκαν και τους ευχόμαστε καλό δικαστικό έτος!” .

«Το σώμα των δικαστών και των εισαγγελέων, μελών της ΕΔΕ, προσήλθαν μαζικά στην κάλπη και έστειλαν ηχηρά μηνύματα ότι η Ελλάδα είναι κράτος δικαίου, ότι οι δικαστές και εισαγγελείς δεν δέχονται και δεν ανέχονται παρεμβάσεις από την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία» τονίζει μεταξύ άλλων σε δήλωσή του ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ για τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών στην Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων (ΕΔΕ)

Ο Σπ. Λάππας επισημαίνει πως μετά τις συστηματικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη στη δικαιοσύνη:

•  απόπειρα «αμνήστευσης» τραπεζιτών για το αδίκημα της απιστίας,
• καταδίωξη εισαγγελικών λειτουργών που ήλεγχαν κατά νόμο πολιτικά πρόσωπα,
• η απόπειρα να καταστήσουν κατηγορούμενους δημοσιογράφους που εκτελούσαν ερευνητική δημοσιογραφία,
• οι πρωτοφανείς παρεμβάσεις στο Κεντρικό Επιστημονικό Συμβούλιο των Φυλακών και στο ΤΑΧΔΙΚ,
• η πρωτοφανής μεταφορά της Σωφρονιστικής και Αντεγκληματικής πολιτικής από το υπουργείο δικ/νης στο υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ,
• η επιβολή δικαστικού ενσήμου και στις αναγνωριστικές αγωγές  του Πολυμελούς και η κατάργηση της μείωσης κατά 50% στις εργατικές διαφορές,
• η συνεχής προσπάθεια κατάργησης της προστασίας της πρώτης κατοικίας,
• ο τραγέλαφος των βάουτσερς για τους επιστήμονες και κυρίως για τους δικηγόρους,
• η αντισυνταγματική ανάθεση διοικητικών καθηκόντων σε εισαγγελικό λειτουργό για τον περιορισμό του δικαιώματος των συναθροίσεων,
• και άλλων ων ουκ έστιν αριθμός,

 το σώμα των δικαστών και των εισαγγελέων, μελών της ΕΔΕ, προσήλθαν μαζικά στην κάλπη και, κόντρα σε όλα τα δεδομένα και τις προβλέψεις, έστειλαν ηχηρά μηνύματα ότι η Ελλάδα είναι κράτος  δικαίου, ότι οι δικαστές και εισαγγελείς δεν δέχονται και δεν ανέχονται παρεμβάσεις (και μάλιστα χονδροειδείς)από την εκάστοτε εκτελεστική εξουσία, και ότι θα υπερασπιστούν τις βασικές αρχές  του συντάγματος και τους νόμους του κράτους.

Όπως προσθέτει ο Σπ. Λάππας:

«Και δεν πρέπει να λησμονεί κανένας ότι ακόμα και σήμερα που βιώνουμε πολλαπλή  κρίση  η δικαιοσύνη εξακολουθεί να είναι ίσως η κρισιμότερη από όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής, γιατί αποτελεί τον τελικό στόχο, το τελικό αγαθό (sumum bonum) της πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης, τόσο με τη μορφή της κοινωνικής δικαιοσύνης, όσο και με αυτή της ατομικής, που είναι μία από τις προϋποθέσεις της κοινωνικής, αλλιώς  η διαφορετική αντιμετώπιση των επιμέρους ατόμων εισάγει ουσιαστικά πολιτικοκοινωνικές διακρίσεις.

Η δικαιοσύνη είναι το τελευταίο καταφύγιο κάθε αδύναμου και κάθε κατατρεγμένου (ultimum refugium). Πολλοί σήμερα ομιλούν για επανασχεδιασμό του τομέα της δικαιοσύνης, και αν επιχειρηθεί πρέπει να γίνει  έχοντας πάντοτε σαν φωτεινό πυρσό τη διαφύλαξη και τον εμπλουτισμό του Κράτους Δικαίου, για το οποίο ο Άγγλος δικαστής Τom Bingham έχει πει ότι «σε ένα κόσμο διηρημένο από διάφορες εθνικότητες και πολιτισμούς, το κράτος δικαίου είναι ο σπουδαιότερος παράγοντας κοινωνικής συνοχής, ομοιάζει δε σε παγκόσμια κοσμική θρησκεία».

Και ασφαλώς οι δικαστικοί και εισαγγελικοί λειτουργοί πρέπει να ενθυμούνται και τα λόγια του  κ. Σαρτζετάκη: «Το μήνυμα-και το παράδειγμα-της παρρησίας ως εκφράσεως του ηθικού θάρρους,  αυτού, που έχει ως αναπόφευκτο τίμημα την παρενόχληση και συνακόλουθα την εξέγερση των φαύλων, των μικρόψυχων και των ασήμαντων. Που συνασπίζονται και ασχημονούν. Που φοβούνται και αντεπετίθενται. Αυτό το θάρρος το ηθικό, το δύσκολο και πολύτιμο, είναι για τον λειτουργό της Δικαιοσύνης η αρετή sine qua non. Με αυτήν οπλισμένος, καλείται κάποιες φορές να πατήσει «επάνω όφεων και σκορπίων».

Και μπορεί για τους  ταξιδιώτες του Παράκελσου (στο ποίημα του Μπράουνιγκ) ο  αληθινός παράδεισος να ήταν πολύ μακριά, σήμερα όμως οι δικαστικοί λειτουργοί μπορούν,  κατά την απονομή της δικαιοσύνης, αυτόν τον παράδεισο να φέρουν πιο κοντά για τους αδύναμους, τους πολλούς, τους δυστυχισμένους, για τους οποίους το παρόν και το μέλλον κινδυνεύει να ομοιάζει με εφιάλτη».