Για τη συμφωνία Ελλάδας Ιταλίας για την ΑΟΖ, καθώς και για τις τεταμένες σχέσεις της χώρας μας με την Τουρκία, μίλησε στον Prisma 91,6 ο διεθνολόγος Θεόδωρος Τσίκας.
“Είναι η πρώτη υπογραφή για αποκλειστική οικονομική ζώνη που υπογράφουμε με κάποια χώρα, καθώς μέχρι τώρα η Ελλάδα δεν είχε αποκλειστικές οικονομικές ζώνες και συνεχίζει να μην έχει εκτός από το Ιόνιο στο οποίο υπέγραψε τη συμφωνία με την Ιταλία.
Το 1977 είχαμε υπογράψει με την Ιταλία μία συμφωνία για την υφαλοκρηπίδα. Η υφαλοκρηπίδα είναι ο βυθός στα διεθνή ύδατα που είναι αμέσως μετά τα ελληνικά χωρικά ύδατα η οποιασδήποτε χώρας.
Μετά λοιπόν τα έξι μίλια από την οποιαδήποτε στεριά είναι τα ελληνικά χωρικά ύδατα, στην συνέχεια είναι πάντα διεθνή ύδατα. Ο βυθός μετά τα ελληνικά χωρικά ύδατα είναι η υφαλοκρηπίδα και αυτό είχαμε υπογράψει το 1977 με την Ιταλία, ουσιαστικά είναι η ίδια συμφωνία, απλώς η διαφορά είναι ότι υπογράψαμε την αποκλειστική οικονομική ζώνη και αυτό σημαίνει ότι εκτός από το βυθό, θα υπάρχει δυνατότητα εκμετάλλευσης και του νερού που είναι πάνω στο βυθό.
Πρέπει να επισημάνω για άλλη μία φορά ότι τόσο υφαλοκρηπίδα, αλλά και η αποκλειστική οικονομική ζώνη είναι διεθνή και όχι ελληνικά ύδατα, απλά με τη συμφωνία έχουμε τη δυνατότητα οικονομικής εκμετάλλευσης σε αυτά τα νερά, είτε στο βυθό είτε το ίδιο το νερό.
Οι Ιταλοί ψαράδες μέχρι τώρα ερχόντουσαν έξι μίλια από τα επτάνησα, εκεί ήταν τα διεθνή ύδατα που μπορούσαν να ψαρεύουν, από τη στιγμή που το κομμάτι μέχρι το μέσο της απόστασης Ελλάδας-Ιταλίας, γίνεται ελληνική αποκλειστική οικονομική ζώνη, σημαίνει ότι πλέον μόνο η Ελλάδα μπορεί να το εκμεταλλεύεται οικονομικά.
Άρα για να μπορούν να αλιεύουν και Ιταλοί έπρεπε να τους δώσουμε αυτή την παραχώρηση μέσα από το πλαίσιο της συμφωνίας.
Δεν έχουμε λοιπόν επέκταση της Ελλάδας όπως λέει ο υπουργός εξωτερικών, δεν έχει αυξηθεί η εδαφική μας η θαλάσσια κυριαρχία μας, έχουμε απλά δικαιώματα οικονομικής εκμετάλλευσης έξω από τα ελληνικά νερά.”
Σχολιάζοντας το μνημόνιο που έχει υπογράψει η Τουρκία με την Λιβύη, είπε πως είναι καταφανώς εκτός του Διεθνούς δικαίου της θάλασσας, το παραβιάζει εμφανώς και είναι μία ενέργεια που δεν συνάδει με τις αρχές του Διεθνούς δικαίου.
“Ο λόγος που το χαρακτηρίζουμε έτσι δεν είναι επειδή έχουμε τσακωθεί με την Τουρκία, αλλά η Τουρκία έχει μία θέση η οποία δεν αρμόζει με το δίκαιο της θάλασσας, καθώς ισχυρίζεται ότι υφαλοκρηπίδα και η αποκλειστική οικονομική ζώνη μπορούν να έχουν μόνο τα ηπειρώτικα εδάφη δηλαδή η στεριά.
Το διεθνές δίκαιο της θάλασσας λέει ότι σαφώς και τα νησιά έχουν. Εδώ όμως θέλει μία προσοχή, καθώς ειδικά στα πολύ μικρά νησιά υπάρχει συζήτηση και αμφισβήτηση, για το κατά πόσο μπορούν να έχουν πλήρως αποκλειστική οικονομική ζώνη και για αυτό έχουμε και δικαστικές αποφάσεις που αποδίδουν μειωμένη επήρεια στο μέγεθος της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ, για αυτό και έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε ποια είναι τα διδάγματα που βγαίνουν από τα διδάγματα Ελλάδας-Ιταλίας καθώς στα Διαπόντια νησιά, στη Ζάκυνθο, Στροφάδες επειδή είναι πολύ μικρά νησιά οικονομική ζώνη δεν έχουν επήρεια στην αποκλειστική οικονομική ζώνη, κάτι που αποδέχεται η χώρα μας.
Για να λυθεί αυτή η διαφωνία δικαστικά οι δύο χώρες πρέπει να υπογράψουν ένα συνυποσχετικό, με το οποίο πηγαίνουν στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης και λένε για ποια θέματα καλούν το διεθνές δικαστήριο της Χάγης να αποφασίσει βάσει του Διεθνούς δικαίου.”
Η συζήτηση για το κοινό αυτό έγγραφο προϋποθέτει έναν πολιτικό διάλογο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία και δυστυχώς εδώ και πολύ καιρό δεν υπάρχει παραγωγικός διάλογος με περιεχόμενο και ειλικρίνεια ανάμεσα στις δύο χώρες, καθώς κάθε χώρα θεωρεί ότι έχει το 100% δίκιο και δεν έχουμε διαμορφώσει ένα κλίμα στο οποίο θα μπορούμε να συζητήσουμε, αν μπορούμε να λύσουμε απευθείας τα προβλήματα μας να το πράξουμε, με πολιτικό διάλογο και διαπραγμάτευση και όσο δεν μπορούμε να τα παραπέμψουμε στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης.
“Η επίκληση του Διεθνούς δικαίου πότε καλείται η χώρα μας δεν οδηγεί οπωσδήποτε σε πλήρη αποδοχή των δικών μας θέσεων, καθώς και η άλλη χώρα έχει κάποια επιχειρήματα βάσει του Διεθνούς δικαίου. Οι δύο χώρες διαφωνούν στην εφαρμογή και την ερμηνεία του Διεθνούς δικαίου και αυτή είναι η διαφορά, καθώς η Ελλάδα θεωρεί ότι σημαίνει συγκεκριμένα πράγματα, αλλά θεωρεί Τουρκία, ωστόσο δεν είναι όλα τα επιχειρήματα της Τουρκίας εκτός σοβαρής συζήτησης, έχουν κάποια επιχειρήματα που θα πρέπει να δώσουμε μία μάχη είτε στην πολιτική διαπραγμάτευση είτε στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης.
Ναι μεν οι Ελληνικές θέσεις είναι πιο κοντά στο Διεθνές δίκαιο, αλλά η ερμηνεία του Διεθνούς δικαίου που δίνει η Ελλάδα δεν είναι πάντοτε αποδεκτή από την διεθνή κοινότητα και τα δικαστήρια και αυτό πρέπει να το γνωρίζουμε.
Δείτε παρακάτω το βίντεο:
[fvplayer id=”154″]
Πηγή: prismaradio.gr
