Συνέντευξη στο politispress.gr
«Προτάσσουμε το δίκιο και τη ζωή των πολλών αντί των λίγων κι εκλεκτών» τονίζει στη συνέντευξη που έδωσε στον Γαβριήλ Αβραμίδη για το politispress.gr ο βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, Γιάννης Αμανατίδης προσθέτοντας ότι «οφείλουμε να παρέχουμε δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους κι αυτό σημαίνει δωρεάν τεστ, εμβόλια, πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας κατ΄ οίκον σε ευπαθείς ομάδες κι ασθενείς, δωρεάν μετακινήσεις των ανέργων, μόνιμες προσλήψεις προσωπικού στις δομές υγείας και παιδείας και γενικότερα αποφάσεις με πρωταρχικό κριτήριο την κοινωνική δικαιοσύνη».
Ακολουθεί ολόκληρη η συνέντευξη:
Γ. Αβραμίδης: Κύριε Αμανατίδη, πού πορεύεται ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία;
Γ. Αμανατίδης: Πιστεύω πως πορεύεται με συνεχείς διεργασίες, προτάσεις, συνθέσεις απόψεων του προοδευτικού χώρου και σε πλήρη αντιπαράθεση με κάθε τι οπισθοδρομικό, σάπιο και αντιλαϊκό, προς τη νέα εποχή της Αριστεράς και της μεγάλης Προοδευτικής πλειοψηφίας , η οποία διαθέτοντας πλέον και κυβερνητική εμπειρία, μπορεί και πρέπει να φέρει ξανά την ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον στη χώρα μας.
Γ. Αβραμίδης: Έχετε κάνει στον ΣΥΡΙΖΑ ανάλυση για τα λάθη που έγιναν από την κυβέρνησή σας και οδήγησαν τη Νέα Δημοκρατία στη νίκη;
Γ. Αμανατίδης: Έχουμε κάνει τον απολογισμό μας κι έχουμε αναγνωρίσει τα λάθη που έγιναν-ορισμένα αναπόφευκτα κι άλλα εξαιτίας της απειρίας ή της συγκυρίας. Λάθη, που μαζί με το αντι- ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο έφεραν τη ΝΔ στην εξουσία και ανέκοψαν την αναπτυξιακή πορεία της χώρας. Αφήνοντας τον «οδοστρωτήρα» των αντιμεταρρυθμίσεων, Μητσοτάκη, να προχωρήσει στο γκρέμισμα του κοινωνικού κράτους, που είχε καταφέρει να οικοδομήσει κάτω από αντίξοες συνθήκες ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση.
Δυστυχώς, όλοι μας βλέπαμε τον λύκο, γνωρίζοντας την περπατησιά του, όμως, η επικοινωνιακή και χρυσοπληρωμένη «προβιά», σε συνδυασμό με μια έντονα διχαστική, μισαλλόδοξη και εθνικιστική ρητορική, κατάφεραν να «μαντρώσουν» όπως έλεγε και ο αείμνηστος Αβέρωφ τη συντηρητική παράταξη με ολέθρια, όπως όλοι μας βλέπουμε, αποτελέσματα στον τομέα της υγείας, της παιδείας, της οικονομίας, των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Γ. Αβραμίδης: Εάν οι δημοσκοπήσεις αποτυπώνουν με σχετική ακρίβεια την πρόθεση ψήφου, πώς εξηγείτε τα χαμηλά ποσοστά του κόμματός σας;
Γ. Αμανατίδης: Δεν θα πρέπει να υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, ούτε ίχνος εκλογικού κλίματος, κάτω από τις συνθήκες της πανδημίας και της κάκιστης διαχείρισης του προβλήματος της υγειονομικής ασφάλειας, όπως και της οικονομίας, από την κυβέρνηση και οι πολίτες ενδιαφέρονται περισσότερο γι’ αυτά.
Σε κάθε περίπτωση, ωστόσο, εκτιμώ πως η πορεία προς το συνέδριο μας, μαζί με την διατύπωση του κυβερνητικού μας προγράμματος, θα διορθώσει την εικόνα αυτή.
Γ. Αβραμίδης: Τι διαφορετικό θα κάνατε εσείς από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, στην διαχείριση της υγειονομικής, κοινωνικής και οικονομικής κρίσης;
Γ. Αμανατίδης: Από το ξέσπασμα της πανδημίας, ως υπεύθυνη αξιωματική αντιπολίτευση, καταθέσαμε τις προτάσεις μας και το Πρόγραμμα «Μένουμε Όρθιοι» για να προστατευτεί η δημόσια υγεία, αλλά και η εργασία. Δυστυχώς, δεν εισακουστήκαμε εγκαίρως και η κυβέρνηση δεν έλαβε τα εμπροσθοβαρή μέτρα που προτείναμε, ούτε χρησιμοποίησε τα εργαλεία που είχε σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο και μολονότι ο ΣΥΡΙΖΑ είχε φροντίσει να παραδώσει γεμάτα κι όχι άδεια- όπως βρήκε- τα δημόσια ταμεία και ενισχυμένο το ΕΣΥ, το οποίο ίσως αν δεν ξεσπούσε ο κορωνοϊός να είχε ήδη πουληθεί στο βωμό του νεοφιλελεύθερου πνεύματος που διαπνέει και ρημάζει τώρα την Παιδεία και την εργασία.
Σε κρίσιμες περιόδους, όπως η τρέχουσα, χρειάζεται εθνική πολιτική συνεννόηση για αυτό και ζητήσαμε και συνεχίζουμε να ζητούμε τη σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών. Προτάσσουμε το δίκιο και τη ζωή των πολλών αντί των λίγων κι εκλεκτών. Οφείλουμε να παρέχουμε δωρεάν υγεία και παιδεία για όλους κι αυτό σημαίνει δωρεάν τεστ, εμβόλια, πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας κατ΄ οίκον σε ευπαθείς ομάδες κι ασθενείς, δωρεάν μετακινήσεις των ανέργων, μόνιμες προσλήψεις προσωπικού στις δομές υγείας και παιδείας και γενικότερα αποφάσεις με πρωταρχικό κριτήριο την κοινωνική δικαιοσύνη.
Αυτή, άλλωστε είναι και η ειδοποιός μας διαφορά από τη Δεξιά με όποιο όνομα επιλέγει κατά καιρούς να προσδιορίζεται.
Άμεσα θα πρέπει :
Να μετατραπεί το σύνολο της επιστρεπτέας προκαταβολής σε μη επιστρεπτέα ενίσχυση.
Να θεσμοθετηθεί η κάλυψη των ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων για τη διατήρηση των θέσεων και σχέσεων εργασίας και για την περίοδο μετά την άρση του lockdown.
Να προχωρήσει ρύθμιση του ιδιωτικού χρέους, που δημιουργήθηκε στην πανδημία, με πρόβλεψη και για τη διαγραφή μέρους και της βασικής οφειλής, όπως είχε κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τις 120 δόσεις για οφειλές σε ασφαλιστικά ταμεία.
Να αποσυρθεί ο πτωχευτικός νόμος, ο οποίος εν μέσω πρωτοφανούς ύφεσης το μόνο που διασφαλίζει είναι πλειστηριασμοί και αθρόες πτωχεύσεις επιχειρήσεων, επαγγελματιών και νοικοκυριών.
Γ. Αβραμίδης: Διατελέσατε υφυπουργός Εξωτερικών. Πώς κρίνετε, λοιπόν, την πολιτική της κυβέρνησης έναντι της τουρκικής απειλής και επιθετικότητας;
Γ. Αμανατίδης: Πολύ λίγα και πολύ αργά, θα μπορούσε να είναι ο τίτλος στο χιλιοπαιγμένο έργο της αποτυχημένης παράστασης της κυβέρνησης Μητσοτάκη στον τομέα των ελληνοτουρκικών σχέσεων και γενικότερα στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής, εκ μέρους της.
Αφήνοντας λίγο-πολύ στην τύχη της την πορεία των ελληνοτουρκικών σχέσεων, ακολούθησε πολιτική κατευνασμού κι αδράνειας -κυρίως τη δεύτερη- ενώ το κυρίαρχο δόγμα του «βλέποντας και κάνοντας» γύρισε μπούμερανγκ, επειδή απαιτείται κατάλληλη διπλωματική προετοιμασία μηνών για να παραχθούν αποτελέσματα, όταν έρθει η ώρα του «κάνοντας».
Όσο για το βλέποντας κι εκεί, δυστυχώς, τα αντανακλαστικά σε Μαξίμου και ΥΠΕΞ μαρτυρούν διπλωπία.
Ως εκ τούτου, παρακολουθούμε, εδώ και ενάμιση χρόνο, τη μία διπλωματική ήττα να διαδέχεται την άλλη και την κυβέρνηση εντούτοις να πανηγυρίζει.
Τι να πρωτοθυμηθώ; Το Ορούτς Ρέις, τις κυρώσεις που θα δάγκωναν, την μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί ή το τουρκολιβυκό σύμφωνο;
Αν μπορεί κάποιος, ας μας διαφωτίσει για το τι ακριβώς έκανε ή απάντησε η κυβέρνηση σε όλα αυτά, επειδή αδυνατώ να διακρίνω κάποιο σχεδιασμό ή στρατηγική στην εξωτερική της πολιτική από τότε που ανέλαβε η ΝΔ.
Αυτό που μπορώ να πω μετά βεβαιότητας είναι ότι παρέλαβε διπλωματική υπεραξία από την προηγούμενη κυβέρνηση με την ιστορική συμφωνία των Πρεσπών και τις στρατηγικές συμμαχίες μας στη νότια Ευρώπη και την ανατολική Μεσόγειο και την εξανέμισε, η παταγώδης απραξία της.
Γ. Αβραμίδης: Οι ερχόμενες εκλογές όποτε γίνουν θα είναι με απλή αναλογική. Μπορεί να δώσουν κυβέρνηση συνεργασίας; Είστε έτοιμοι ως κόμμα να κάνετε μια ευρεία συνεργασία; Ακούγεται πως μπορεί να δούμε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, Νέας Δημοκρατίας. Πώς το σχολιάζετε;
Γ. Αμανατίδης: Πιστεύουμε σαφώς στην πολιτική συνεργασία, αρκεί να μην έρχεται σε αντίθεση με θεμελιώδεις αρχές, ανθρώπινες αξίες και δικαιώματα και φυσικά να είναι προγραμματική.
Σε κυβερνητικό επίπεδο, ωστόσο, είναι ανέφικτη μια συνεργασία του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία με τη ΝΔ, επειδή έχουμε διαφορετικούς στόχους, σκοπούς και πολιτικά κριτήρια. Διαλέγουμε τον κόσμο της εργασίας και όχι του κεφαλαίου, το κοινωνικό κράτος έναντι του πολλαπλασιασμού των κερδών μιας οικονομικής κρατικοδίαιτης ολιγαρχίας, το κράτος δικαίου έναντι της διαπλοκής και κοντολογίς τη μείωση των ανισοτήτων και όχι τη διεύρυνσή τους.
Γ. Αβραμίδης: Για μεγάλο θέμα των δανειοληπτών, του νέου πτωχευτικού κώδικα και των πλειστηριασμών, ποια η άποψή σας;
Γ. Αμανατίδης: Ο νέος πτωχευτικός λειτουργεί σαν οικονομική φυλακή για τη μεσαία τάξη και τους εργαζόμενους της χώρας, όπως είπε, εδώ και δύο μήνες, άλλωστε, ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μεσούσης της πανδημίας και με οικονομική ύφεση, βλέπουμε να αυξάνονται ολοένα και περισσότερο τα κόκκινα δάνεια και να ευνοούνται μεροληπτικά για μία ακόμη φορά οι τράπεζες έναντι των δανειοληπτών.
Στην ουσία, ο νέος πτωχευτικός κώδικας καταργεί κάθε προστασία της πρώτης κατοικίας και οδηγεί σε μαζικές εξώσεις. Το ακατάσχετο όριο παύει να είναι τα 1.200 ευρώ και πηγαίνει στα 610 ευρώ. Οι ευάλωτοι δανειολήπτες, ενώ έχουν χάσει το σπίτι τους, μένουν σε αυτό πληρώνοντας νοίκι και αν δεν πληρώσουν τρία νοίκια τους πετάνε έξω, ενώ μετά από 12 χρόνια μπορούν να αγοράσουν ξανά το σπίτι τους, στην εμπορική όμως αξία. Αυτό σημαίνει ότι τα ενοίκια που θα έχουν δώσει για 12 χρόνια, ενώ τα έχουν χρησιμοποιήσει οι τράπεζες δεν συμψηφίζονται έστω και μερικώς για να μειωθεί το χρέος, το οποίο και ανατοκίζεται.
