Παρέμβαση της Όλγας Γεροβασίλη, Γραμματέα της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, στον REAL FM και στους Σ. Κοτρώτσο και Π. Αμυρά
Πολιτεία και κοινωνία πρέπει να κάνουν πολλά βήματα ακόμη ώστε οι ‘έξοδοι κινδύνου’ των θυμάτων κακοποίησης να είναι ορατές και ανοιχτές.
Καλούμενη να σχολιάσει τις καταγγελίες Μπεκατώρου επισήμανε ότι πρόκειται για μία συνταρακτική μαρτυρία και ότι αυτό το επώδυνο -για κάθε θύμα- «άνοιγμα» προέτρεψε και άλλους/ες να βγουν και να μιλήσουν για το συγκλονιστικό θέμα της σεξουαλικής κακοποίησης, της βίας και της παρενόχλησης. «Δε μπορώ όμως παρά να σχολιάσω ότι η στάση κάποιων είτε ως έκπληξη είτε ως συγκλονισμός είτε ως αμφισβήτηση είναι αρκετά υποκριτική, όπως αποκαλύπτεται εδώ, καθώς φαίνεται, ότι οι ενδείξεις υπήρχαν, ότι κάποιοι γνώριζαν ή υποπτεύονταν αλλά προτίμησαν να αδρανήσουν ή να κρατήσουν κλειστά στόματα και πόρτες. Παρακολουθήσαμε μισόλογα παραγόντων αυτές τις μέρες και βεβαίως είδαμε την κατάπτυστη ανακοίνωση της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοΐας περί «δυσάρεστου γεγονότος». Μία ανακοίνωση αμήχανη πιθανώς ενοχική και σίγουρα χωρίς ενσυναίσθηση.
Τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας, σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης δεν είναι σπάνια και συμβαίνουν συχνά πίσω από κλειστές πόρτες σπιτιών, γυμναστηρίων, οργανωμένων δραστηριοτήτων. Χώρων υποτίθεται προστατευμένων πίσω από τις πόρτες των οποίων κρύβονται εγκληματικές πράξεις. Συχνά δε το θύμα -που συνήθως είναι γυναίκα- φοβάται να μιλήσει μήπως καταστραφεί το όνειρο για το οποίο αγωνιζόταν, φοβάται μήπως βρεθεί στη θέση της κατηγορούμενης και της απολογούμενης. Αυτά για μια ευαίσθητη ηλικία, για ευαίσθητες ψυχές δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμα ζητήματα.
Στην ερώτηση του δημοσιογράφου κατά πόσον μία διακομματική προσπάθεια θα συνέβαλε ώστε να μην υπάρξει κανένα περιθώριο για τέτοιες πράξεις, η Γραμματέας της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική συμμαχία επισήμανε ότι όντως αυτό είναι θέμα που υπερβαίνει τους κομματικούς σχηματισμούς, ότι υπάρχουν στο κοινοβούλιο επιτροπές που εργάζονται πάνω σε αυτό το αντικείμενο, ωστόσο δεν φαίνεται να είναι αρκετό γιατί αυτός είναι ένας διάλογος που πρέπει να εμπλέξει ευρύτερα την κοινωνία και τους φορείς. Είμαστε συχνά αντιμέτωποι με τέτοια θέματα, όπως αυτό ή παρόμοια, θέματα ενδοοικογενειακής βίας στα οποία επίσης υπάρχει πέπλο σιωπής και φόβου να μιλήσουν γυναίκες και παιδιά, που είναι συνήθως οι βιαζόμενοι, οι εκμεταλλευόμενοι. Και όλοι ξέρουμε επίσης ότι συνήθως οι δράστες, οι θύτες είναι άτομα, άνδρες κυρίως, που έχουν είτε θέσεις εξουσίας είτε βρίσκονται σε σχέσεις εμπιστοσύνης με τα θύματα. Είναι ένα σύνθετο πλέγμα και πολυπαραμετρικό και η κοινωνία θα πρέπει να κάνει πολλά βήματα ούτως ώστε οι έξοδοι κινδύνου των θυμάτων να είναι ορατές και ανοιχτές.
Η αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι ξεκάθαρη: Δομική-Προγραμματική-Παρεμβατική. Κλίμα κριτικής συναίνεσης σε κάθε εθνικό ζήτημα – σκληρή κριτική σε κάθε προσπάθεια αναχρονιστικής μετατόπισης, διάλυσης του κοινωνικού και παραγωγικού ιστού, κατάργησης των δημοκρατικών ελευθεριών.
Σε σχόλιο του δημοσιογράφου για τις «διαφορετικές» όψεις της πρόσφατης πολιτικής αντιπαράθεσης στη Βουλή (αφενός συναινετικό κλίμα σχετικά με τα Ραφαλ και την αιγιαλίτιδα ζώνη και αφετέρου συγκρουσιακό ως προς τη διαχείριση της πανδημίας) η Όλγα Γεροβασίλη σημείωσε ότι ζούμε σε πρωτόγνωρες συνθήκες με την κοινωνία να βρίσκεται σε απόγνωση, συχνά σε θυμό, απελπισία, φόβο, αγωνία και οι συνθήκες οι οποίες διαμορφώνονται προφανώς δεν είναι εύκολες. Από την πλευρά μας ως αντιπολίτευση οφείλουμε να κάνουμε μια αντιπολίτευση και δομική και προγραμματική αλλά και μαχητική. Διότι προφανώς ο στόχος μας είναι να είμαστε παρεμβατικοί. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι στηρίζουμε αποφάσεις που χρειάζονται μια ευρεία συναίνεση, όπως συνέβη με τη διαχείριση στο πρώτο κύμα της πανδημίας και όπως συμβαίνει σήμερα με την προσπάθεια για τον εμβολιασμό. Αυτό σημαίνει επίσης ότι ασκούμε μια αντιπολίτευση μαχητική -όπως στα θέματα της καταστρατήγησης των δημοκρατικών ελευθεριών, της κατ επιλογήν υπονόμευσης των δημόσιων αγαθών της παιδείας και της υγείας, του αναχρονισμού κ.ό.κ.). Σας θυμίζω ότι στα εθνικά θέματα δεν επιλέξαμε ποτέ να είναι σημείο αιχμής της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και στηρίζουμε τις προσπάθειες οι οποίες κατά την άποψή μας δίνουν αυτό τον τόνο της εθνικής συνεννόησης αν και βεβαίως θυμάστε τι έχουμε υποστεί με τη Συμφωνία των Πρεσπών το ’18 –’19 την οποία σήμερα εγκωμιάζουν και -μην σας φανεί υπερβολή- πάνω σε μία ακόμη έξαρση της επικοινωνιακής τους βουλιμίας να έρθει και η στιγμή που θα το παρουσιάσουν και ως δικό τους επίτευγμα…
Η Νέα Δημοκρατία του κ. Μητσοτάκη θα περάσει στην ιστορία ως η πλέον οπορτουνιστική και κυνική Αξιωματική Αντιπολίτευση της μεταπολιτευτικής περιόδου.
Ο ελληνικός λαός θυμάται αλλά και εμείς είμαστε εδώ για να θυμίζουμε ότι η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Μητσοτάκης μπροστά στο να έχει ο ίδιος προσωπικό όφελος και να γίνει Πρωθυπουργός στη χώρα δεν δίστασε να διχάσει τον ελληνικό λαό, να μιλήσει για προδοτική συμφωνία, να συμπράξει ή να αφεθεί να ακολουθηθεί όλο αυτό το κίνημα -το θυμάστε- με επιθέσεις σε βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, στα σπίτια, στον πρώην υπουργό Εξωτερικών, χωρίς να βρει ούτε μια λέξη να καταγγείλει τότε όλες αυτές τις ενέργειες!
Στην Αριστερά ο εσωκομματικός διάλογος δεν αποτελεί σύγκρουση παρεών και προσώπων αλλά συλλογική μάχη με στόχο την νέα διακυβέρνηση και υποκείμενο τις προοδευτικές και αριστερές κοινωνικές δυνάμεις της χώρας
Σχετικά με τον κομματικό διάλογο και τις τάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ η Όλγα Γεροβασίλη θύμισε ότι η διαδικασία της διεύρυνσης του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε αμέσως μετά τις εκλογές του ’19 με στόχο τον συντονισμό των προοδευτικών δυνάμεων, των προοδευτικών πολιτών, με τελικό στόχο τη μεγάλη πλειοψηφική κοινωνική συμμαχία για την επόμενη προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας. Αυτή η διαδικασία ανακόπηκε εξαιτίας της πανδημίας ωστόσο δεν παύει να είναι μια μεγάλη ανάγκη. Ό,τι παρουσιάζεται αυτή τη στιγμή στον Τύπο ως είδηση (κείμενα και ρεύματα ιδεών) κάτω όμως από το φίλτρο της εσωστρέφειας ή της εσωτερικής αντιπαλότητας δεν αποτελεί νέο! Στην Αριστερά ο διάλογος είναι συστατική της ουσία και δεν χρειάζεται να είναι ούτε ήταν ποτέ εν κρυπτώ. Και μάλιστα αυτός ο ουσιαστικός διάλογος που παρουσιάζεται ως εσωστρέφεια ενώ είναι ουσιαστικά ένα δομικό χαρακτηριστικό πάντοτε παρόν, θα έπρεπε να συμβαίνει και στα άλλα κόμματα, αντί να γίνεται μάχη παρεών και προσώπων για τις καρέκλες. Ωστόσο θα πρέπει και εμείς που διεξάγουμε αυτό το διάλογο να φροντίσουμε να δώσουμε τον τόνο, να δίνουμε το τόνο και προς τη κοινωνία ότι δεν κάνουμε πόλεμο σε εσωστρεφή βάση, αλλά ο πόλεμός μας και οι ανάγκες είναι να στηρίξουμε τη κοινωνία. Αυτά πρέπει και οφείλουν να συμβαίνουν παράλληλα.
—
