Τα κύρια σημεία της εισήγησης του Κοινοβουλευτικού Εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Γιάννη Ραγκούση, βουλευτή Β΄Πειραιά στο
διαδικτυακό συνέδριο της Διεθνούς Διαφάνειας με θέμα: «Online
πολιτική ακεραιότητα: Tone from the top με ανοιχτά δεδομένα», που διοργανώθηκε το Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2021.
Σας ευχαριστώ κύριε Τέλογλου, όπως ευχαριστώ πολύ και την κυρία Δαμάσκου και τον κύριο Μελίδη και όλα τα στελέχη της “Διεθνούς Διαφάνειας Ελλάς”, κυρίως για το γεγονός ότι πραγματοποιούν ένα τέτοιο συνέδριο.
Kαι θέλω να εξηγήσω λίγο, γιατί το τονίζω αυτό, γιατί πολύ φοβάμαι ότι έχουν πια λιγοστέψει πάρα πολύ οι πρωτοβουλίες μέσα από τις οποίες γεννιέται μια δημόσια συζήτηση γύρω από αυτά τα πάρα πολύ κρίσιμα θέματα όχι για το κομματικό σύστημα, όχι για το πολιτικό προσωπικό, όχι για τους δημοσιογράφους και την ανάγκη τους να ανοίγουν νέους δρόμους συλλογής και επεξεργασίας στοιχείων που τους δίνουν νέα δημοσιεύματα, αλλά τελικά για την ίδια την δημοκρατία.
-Και πρέπει να σας πω και με αυτό ξεκινώ, ότι μιλώντας για όλα αυτά τα θέματα , που μιλούμε σήμερα, ότι βρισκόμαστε σε μία περίοδο που έχει πραγματικά υποχωρήσει πάρα πολύ ο δημόσιος προβληματισμός και η δημόσια συζήτηση για όλα αυτά τα θέματα και αυτό δεν είναι κάτι το οποίο προοιωνίζεται θετικές εξελίξεις κατά τη γνώμη μου .
-Είμαστε χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα, επιτρέψτε μου να χρησιμοποιήσω αυτό το σχήμα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και διεθνώς.
Είμαστε χωρισμένοι σε δύο στρατόπεδα.
Υπάρχουν δυνάμεις οι οποίες θέλουν πραγματικά να προχωρήσουν διαδικασίες, θεσμοί, νοοτροπίες, λογικές, αντιλήψεις υπέρ της διαφάνειας που ουσιαστικά είναι και υπέρ της ακεραιότητας, είναι υπέρ της εντιμότητας, είναι υπέρ της χρηστής διακυβέρνησης και χρηστής διαχείρισης του δημόσιου χρήματος και υπάρχουν και δυνάμεις οι οποίες αντιστρατεύονται αυτές τις λογικές , είτε γιατί έτσι έχουν μάθει είτε γιατί έτσι υπηρετούνται οι άλλοι σκοποί τους οποίους έχουν.
-Θέλω ευθύς εξαρχής να πω πολύ καθαρά ότι θεωρώ ότι οι πρώτοι είναι, είμαστε, στο βαθμό που κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι ανήκει σε αυτές και λίγοι και πολύ πιο αδύναμοι σε σύγκριση με τους δεύτερους, γι’ αυτό τον λόγο νομίζω ότι πρέπει να είναι πολύ καθαρό στο μυαλό μας ότι έχουμε δύο πεδία αναμέτρησης .
Ένα πεδίο αναμέτρησης είναι οτιδήποτε έχει ήδη κατακτηθεί, γιατί είναι αλήθεια ότι στη διαδρομή των τελευταίων ετών, των τελευταίων δεκαετιών και διεθνώς και στην Ελλάδα έχουν γίνει βήματα προόδου ειδικά σε χώρες που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
-Υπάρχει λοιπόν το πεδίο αυτό που θα μπορούσε κάποιος να πει των κεκτημένων και υπάρχει και το δεύτερο πεδίο των νέων δεδομένων των νέων ζητημάτων , των νέων προβλημάτων διαφάνειας και χρηστής διαχείρισης , τα οποία προκύπτουν.
Εγώ νομίζω ότι έχουμε δύο καθήκοντα.
Το ένα καθήκον είναι να παίξουμε άμυνα στα πρώτα και να κινηθούμε επιθετικά στα δεύτερα.
Τώρα για να μην ακούγονται όλα αυτά λίγο γενικά θέλω να γίνω πιο συγκεκριμένος λέγοντας σε ό,τι αφορά μία ματιά που κάποιος μπορεί να έχει για το πώς πανε τα πράγματα τα τελευταία χρόνια, νομίζω ότι η διαπίστωση στην οποία θα καταλήξει θα είναι μάλλον χρωματισμένη από έντονο το στοιχείο της απαισιοδοξίας .
-Γενικά η γνώμη μου είναι ότι δεν πάμε καθόλου καλά τελευταία.
Γενικά η γνώμη μου είναι ότι έχουμε πισωγυρίσματα σε ό,τι αφορά, επαναλαμβάνω αναφέρομαι στο πεδίο των ήδη κεκτημένων, σε αυτά που ήδη έχουμε πετύχει είτε ως κοινωνία είτε ως πολιτικό σύστημα.
Να σας πω τέσσερα παραδείγματα, για να τεκμηριώσω τον ισχυρισμό μου και βεβαίως αυτό να τεθεί στην κρίση σας .
1)Αυτός που και για τη διεθνή διαφάνεια αποτελεί έναν πολύ κρίσιμο θεσμό για την προώθηση τέτοιων πολιτικών, σαν αυτές που πραγματεύεται και το σημερινό συνέδριο, Ο θεσμός του προστατευόμενου μάρτυρα.
Ο θεσμός του προστατευόμενου μάρτυρα, που είναι τόσο μεγάλης σημασίας και διεθνώς και για τη διεθνή διαφάνεια και για όλους όσοι πιστεύουμε στο τι πρέπει να γίνει, για να διεκδικούμε όλο και υψηλότερα επίπεδα πολιτικής ακεραιότητας ,έχει χτυπηθεί με βάναυσο τρόπο στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια.
Έχουμε ζήσει εμπειρίες σύμφωνα με τις οποίες προστατευόμενοι μάρτυρες σε πολύ μεγάλες υποθέσεις, στις οποίες προφανώς όποιος εμπλέκεται έχει αναμφισβήτητο το τεκμήριο της αθωότητας υπέρ του και για αυτό ούτε συζήτηση.
Ζήσαμε λοιπόν λυσσαλέες επιθέσεις εναντίον ανθρώπων, οι οποίοι υπήχθησαν στο καθεστώς του προστατευόμενου μάρτυρα .
2)Επειδή έγινε και αρκετή συζήτηση από αρκετούς ομιλητές σήμερα στο θέμα της καλής νομοθέτησης.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι πάμε με μεγάλη ταχύτητα πίσω , όχι απλώς πάμε πίσω, δε θα μείνω απλώς στο ότι ακόμη και αυτός ο νόμος για το επιτελικό κράτος ο οποίος αναφέρθηκε ήταν ένας νόμος, ο οποίος δεν πέρασε μέσα από τη βάσανο της δημόσιας διαβούλευσης, αλλά θα μιλήσω πια για μία πραγματικότητα που έχει αρχίσει να γίνεται μία συνήθεια η οποία είναι πάρα πολύ ανησυχητική ειλικρινά.
Στην πραγματικότητα να μην έχουμε κατ’ ουσίαν δημόσια διαβούλευση ακόμη και σημαντικών νομοσχεδίων, με την έννοια ότι μπορεί να τελειώνει η δημόσια διαβούλευση ενός νομοσχεδίου που παρουσιάζεται και μετά το στάδιο του τέλους της δημόσιας διαβούλευσης να εμφανίζεται στη Βουλή ένα άλλο τόσο μεγάλο σε έκταση και από πλευράς αριθμού άρθρων, αλλά και ουσίας και πραγματικής ουσίας νομοσχεδίου, το οποίο δεν πέρασε ποτέ από δημόσια διαβούλευση.
Παρόλα αυτά και αυτό και πολλές τροπολογίες, που θα έπρεπε να είναι ενσωματωμένες στο περιεχόμενο αυτό καθεαυτό του νομοσχεδίου, επίσης εμφανίζονται τελευταία στιγμή εκπρόθεσμα στη Βουλή.
3)Στην Ελλάδα είχαμε ακόμη και πολύ πρόσφατα κατά τη γνώμη μου μία οριακή στιγμή για την προσπάθεια που πρέπει να γίνεται, όχι να καταδικάζονται ούτε να συκοφαντούνται οι πολιτικοί ,αλλά να καθιερωθεί η αντίληψη και η άποψη ότι ο καθένας είναι προφανώς αθώος και μόνο η Δικαιοσύνη μπορεί να τον καταδικάσει αλλά και κανένας δεν μπορεί να διεκδικεί για τον εαυτό του την ουσιαστικά την ασυλία του απέναντι στην ελληνική δικαιοσύνη.
Και είχαμε από ανώτατο πολιτειακό παράγοντα όπως είναι ο Πρωθυπουργός, τη διαπίστωση ότι για πολύ μεγάλο σκάνδαλο που ταλαιπωρεί την Ελλάδα εδώ και χρόνια δεν υπάρχει ανάμειξη πολιτικών.
Την ώρα που ήδη σε έναν πολιτικό έχει ασκηθεί ποινική δίωξη και σε άλλους δύο η δικογραφία δεν έχει ακόμη οριστικοποιηθεί.
4)Και επειδή έγινε μεγάλη συζήτηση και σήμερα για τη διαύγεια και για να τεκμηριώσω αυτό που σας είπα, ότι κατά τη γνώμη μου πάμε πολύ πίσω σε πολλούς κρίσιμους τομείς, υπάρχουν πολύ σημαντικές συμβάσεις που συνάπτονται, έχουν συναφθεί το τελευταίο διάστημα και μάλιστα πολύ ευαίσθητου περιεχομένου, όπως ήταν αυτή η σύμβαση που υπεγράφη με την «Palantir», αυτόν τον κολοσσό εξόρυξης προσωπικών δεδομένων σε παγκόσμιο επίπεδο, η οποία ποτέ δεν αναρτήθηκε κατά παράβαση της νομοθεσίας στη “Διαύγεια”.
Ποτέ δεν ενημερώθηκε κανένας γι΄αυτή τη Σύμβαση, παρά μόνο από ένα τουίτ του Αμερικανού Πρέσβη μάθαμε ότι υπάρχει αυτή η σύμβαση, στη συνέχεια η ίδια εταιρεία έκανε μία ανάρτηση κι έτσι μάθαμε όλοι, ότι στην Ελλάδα έχει υπάρξει μία τέτοια σύμβαση, έχουν μεταβιβαστεί προσωπικά δεδομένα των όσων Ελλήνων ή Ελληνίδων ενεπλάκησαν στην πανδημία του κορωνοϊού, ασθένησαν και όλα αυτά προφανώς, για να τύχουν επεξεργασίας από αυτήν την εταιρεία.
Την ίδια στιγμή, δεν έχουμε μόνο τα παλιά, στα οποία πρέπει να κάνουμε αυτό που είπα προηγουμένως, να δώσουμε μια μάχη αμυντικού χαρακτήρα.
-Ανοίγουν και νέα θέματα, π.χ. και συζητώντας για το πόθεν έσχες, είναι βέβαιο ότι πια έχει ανακύψει ένα θέμα στο οποίο οπωσδήποτε πρέπει να ρίξουμε φως, γιατί τείνει να εξελιχθεί ως ένα μείζον θέμα κι ένα μείζον κριτήριο πολιτικής ακεραιότητας, που είναι το θέμα του δανεισμού των πολιτικών.
Και όχι μόνο σε ό,τι αφορά το ύψος του δανεισμού των πολιτικών ή των Υπουργών , ανωτάτων πολιτειακών παραγόντων, αλλά και της πορείας που έχουν αυτά τα δάνεια, έχει αυτός ο δανεισμός και πώς αυτός εξυπηρετείται, αν εξυπηρετείται αν τυγχάνει ευνοϊκών ρυθμίσεων, άλλων ρυθμίσεων από αυτές που τυγχάνουν οι πολίτες, οι επιχειρήσεις και ούτω κάθε εξής.
-Επίσης αυτό το ζήτημα της έμμεσης ψηφιακής πολιτικής διαφήμισης ή ακόμη χειρότερα το ζήτημα της εξόρυξης προσωπικών δεδομένων και μέσω αυτών της χειραγώγησης τους εκλογικού σώματος που επιχειρείται από κολοσσούς τύπου Palantir. Πρόκειται για νέα ζητήματα που δεν σχετίζονται με την κρατική χρηματοδότηση των κομμάτων -για την οποία θα μπορούσαμε να σκεφτούμε μια Διαύγεια για τις δαπάνες των κομμάτων- αλλά με κυβερνητικές αποφάσεις.
Και να πω έτσι για να κλείσω, να ξέρουν όλοι όσοι, ιδίως οι νέοι που μας παρακολουθούν που θα θελήσουν να καταπιαστούν με αυτό το μεγάλο και πολύ κρίσιμο αντικείμενο για την ίδια τη δημοκρατία, ότι σίγουρα η ενασχόληση με τα ζητήματα διαφάνειας δεν εξασφαλίζει πολιτικές καριέρες-το υπογράφω αυτό- αλλά εξασφαλίζει πολύ καλούς επικήδειους, είχα πει κάποτε σ΄ ένα πανεπιστήμιο της Αγγλίας κάποτε που ήθελε να μιλήσουμε για τη «Διαύγεια».
Το οποίο πιθανότατα μακροπρόθεσμα να είναι σημαντικότερο από το πρώτο.
Δείτε εδώ:
