Κάποιες νεκρές ιδέες καταφέρνουν να συνεχίζουν να περπατούν ανάμεσά μας. Π.χ. το αφήγημα ότι, για να αποκτήσει δυναμική η ελληνική οικονομία, απαιτείται ίση μεταχείριση των πιο άνισων. Πρόκειται για την κεντρική μεν, νεκροζώντανη δε ιδέα που διέπει τον νόμο του κ. Χατζηδάκη.
Το ότι η ιδέα αυτή είναι νεκρή, είναι γνωστό. Σε όποια χώρα ωράριο, αποζημιώσεις, συνθήκες δουλειάς κ.λπ. αφέθηκαν σε ελεύθερες διαπραγματεύσεις μεταξύ του κάθε μεμονωμένου εργαζομένου και της εργοδοσίας, ακολούθησε η εξαθλίωση των μισθωτών. Λογικό είναι, καθώς η αγορά εργασίας σε τίποτα δεν θυμίζει τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου ένας καλός αθλητής μπορεί και να κερδίσει. Θυμίζει ρωμαϊκή αρένα, με τους εργαζομένους στον ρόλο των μονομάχων που εισέρχονται για να σφαγιαστούν ένας ένας. Επιπλέον, η εξαθλίωση των μισθωτών συρρικνώνει το εργατικό εισόδημα, μειώνει τη συνολική ζήτηση, περιορίζει τις επενδύσεις και φέρνει τη ραγδαία ανάπτυξη της… υποανάπτυξης.
Το ότι οι νεκροζώντανες πολιτικές του κ. Χατζηδάκη επανέρχονται σήμερα, οφείλεται στη μονιμοποίηση του «Χρεοδουλοπαροικία η Ελλάς», όπου η ξένη και ντόπια ολιγαρχία εργαλειοποιούν τη χρεοκοπία κράτους και νοικοκυριών, για να λεηλατήσουν τα πάντα: «κόκκινα» δάνεια, γη και ύδωρ, και βέβαια την εργασία. Επειδή στις αποικίες χρέους, η φτωχοποίηση είναι μονόδρομος κι η εργασία δεν προστατεύεται από τις νεκροζώντανες πολιτικές τους, το ΜέΡΑ25 καλεί σε παλλαϊκή συστράτευση ρήξης με τη Χρεοδουλοπαροικία και τις νεκροζώντανες πολιτικές που αυτή συντηρεί.
