Έχουν περάσει περισσότερο από δυο μήνες και δεν έχει προγραμματιστεί η γενικευμένη συζήτηση για τα θέματα δημοκρατίας την όποια έχει αιτηθεί κατά τον Κανονισμό της Βουλής ο Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Με αυτή την έννοια, η συζήτηση της προηγούμενης εβδομάδας με αφορμή την επίκαιρη ερώτηση προς τον Πρωθυπουργό για τα γεγονότα στην Νέα Σμύρνη, πήρε έναν διευρυμένο χαρακτήρα παρότι δεν ήταν δυνατόν να συμμετέχουν οι υπόλοιπο αρχηγοί των κόμματων. Από την αρχή της πανδημίας εδώ και ένα χρόνο έχει γίνει σαφές ότι εκ παραλλήλου με το μείζον ζήτημα της αντιμετώπισης των συνεπειών αυτής της τραγωδίας στο υγειονομικό επίπεδο και βεβαίως στο πεδίο της οικονομίας και της κοινωνίας, ανεφύησαν σοβαρά ζητήματα δημοκρατίας. Η αυταρχική διακυβέρνηση αξιοποίησε κυνικά το διάχυτο φόβο μιας επιτηρούμενης, φοβισμένης και εν πολλοίς εγκλωβισμένης κοινωνίας για να θωρακίσει θεσμικά και να περιορίσει δημοκρατικές ελευθερίες.
Η αρχή έγινε με την προσπάθεια χειραγώγησης των τηλεοπτικών ΜΜΕ και ακολούθησε σειρά θεσμικών παρεμβάσεων για τον περιορισμό των διαδηλώσεων, για την επιστροφή της σωφρονιστικής πολιτικής σε πολύ παλιές καταστάσεις μέσω και της υπαγωγής της στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, με την ίδρυση αστυνομικών τμημάτων μέσα στα πανεπιστήμια. Βέβαια υπήρξαν δεκάδες παραβιάσεις αυταρχικού χαρακτήρα στα όρια της αστυνομοκρατίας απέναντι σε συλλογικότητες ή πρόσωπα που εύλογα ασκούσαν το συνταγματικό δικαίωμα του συνέρχεσθαι και της διεκδίκησης σε όλη αυτή τη μακρά διάρκεια που η κυβέρνηση αξιοποίησε για την προώθηση αντιλαϊκών και αντικοινωνικών νομοσχεδίων.
Πάνω σε αυτό το εύρος των ζητημάτων υπήρξε σκληρή αντιπαράθεση ανάμεσα στον Α. Τσίπρα και τον Πρωθυπουργό Κ. Μητσοτάκη με αφορμή και τα δραματικά γεγονότα της γενικευμένης αστυνομοκρατίας στην πλατεία της Ν. Σμύρνης και τη διαδήλωση της επόμενης μέρας και βέβαια και τον σοβαρό τραυματισμό αστυνομικού κατά τη διάρκεια των επεισοδίων. Η γραμμή άμυνας της κυβέρνησης είναι απολύτως αίολη και συνειδητά συγκρουσιακή και διχαστική αντί της ανάληψης της ευθύνης και την αναγκαία στροφή στην πολιτική της στα θέματα δημοκρατίας, ζήτημα το οποίο επανειλημμένα έχουν θέσει τόσο και άλλες πολιτικές δυνάμεις πέραν του ΣΥΡΙΖΑ, ιδιαίτερα το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ25 στη Βουλή, όσο και πλήθος συλλογικοτήτων ιδιαίτερα σε ευαίσθητους κοινωνικούς χώρους που έχουν υποστεί βαρύτατες συνέπειες από τα διαδοχικά και μεροληπτικά εν πολλοίς περιοριστικά μετρά. Ανακρίβειες ή και συνειδητή ψευδολογία προσκομίστηκαν απέναντι σε τεκμήρια, τα οποία κατατέθησαν, αδιάψευστα τεκμήρια για την περιστολή ελευθεριών, ενώ ταυτόχρονα για μια ακόμα φορά η κυβέρνηση κωφεύει στις αλλεπάλληλες οδηγίες και επισημάνσεις που δίνουν όλο αυτόν τον καιρό της κρίσης εκπρόσωποι διεθνών οργανισμών από τον ΟΗΕ, από την Ευρωπαϊκή Ένωση, από διεθνείς φορείς δικαιωμάτων προς τις κυβερνήσεις για να μην “αξιοποιούν” την κρίση για την επιβολή αυταρχικών μέτρων.
Η συζήτηση περί του τι περιείχε πράγματι το πόρισμα Αλιβιζάτου για τη διαρκή ατιμωρησία και το ποιες πραγματικές προτάσεις έκανε αυτή η επιτροπή, είναι αποκαλυπτική για όποιον παρακολούθησε το σχετικό διάλογο και την κατάθεση των εγγράφων. Ομοίως αποκαλυπτική υπήρξε η εκ των υστέρων ανάγνωση του τι εμπεριείχε πράγματι η έκθεση ερευνητών του πανεπιστήμιου Humboldt για το κατά πόσον οι συναθροίσεις και οι διαδηλώσεις, με τήρηση των υγειονομικών μέτρων, αποτελούν ή όχι τον πυρήνα αναμετάδοσης της πανδημίας όπως η κυβέρνηση από τη μεγάλη συγκέντρωση κιόλας έξω από το Εφετείο στη δίκη της Χρυσής Αυγής έως και σήμερα έχει εργαλοιοποιήσει εναντίον των πολιτικών κομμάτων και της νεολαίας που συμμετέχουν σε αυτές τις διαδηλώσεις.
Το ίδιο αποκαλυπτική ήταν και η επανάληψη διαχρονικά ανακριβών στοιχείων για δήθεν ΕΔΕ και εσωτερικούς ελέγχους της αστυνομίας σε σχέση με αυθαιρεσίες των οργάνων της και ιδιαίτερα σε σχέση με την επανιδρυθείσα ειδική ομάδα Δράση. Δραματική για το συγκεκριμένο ζήτημα ήταν η αναφορά που έγινε στην κραυγή αγωνίας του πατέρα του Βαγγέλη Μάγγου, την καθυστέρηση για την απόδοση ευθυνών για τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου και για τις συνεχιζόμενες “σωρηδόν” προσαγωγές, συλλήψεις και μηνύσεις εναντίον ειρηνικών διαδηλωτών. Επανειλημμένα έχω πει από του βήματος της Βουλής ότι αναφύεται ζήτημα δημοκρατίας στη χώρα που πέραν της αστυνομοκρατίας περιλαμβάνει προφανώς τόσο τη χειραγώγηση των ΜΜΕ, όσο και την ίδια τη λειτουργία του κοινοβουλίου για πολύ κρίσιμα νομοσχέδια που δεν αφορούν στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Ας κρατήσουμε την ημερομηνία και τα πρακτικά αυτής της συζήτησης. Ελπίζω και το λέω ειλικρινά να μη χρειαστεί να ανατρέχουμε σε αυτά στο αμέσως προσεχές ή στο απώτερο μέλλον γιατί όλοι αντιλαμβάνονται ότι έχει μαζευτεί “καύσιμη υλη” αγανάκτησης μέσα στην κοινωνία και ιδιαίτερα στη νεολαία.
