Ο αγώνας για την ανάπτυξη τεχνολογίας για τη μετάδοση ηλιακής ενέργειας που συλλέγεται στο διάστημα στη Γη κερδίζει δυναμική, με διάφορες χώρες και οργανισμούς να ανταγωνίζονται για να ξεκλειδώσουν τις δυνατότητες αυτής της καινοτόμου λύσης. Η Ιαπωνία, ειδικότερα, ηγείται της κατηγορίας, καθώς με μια σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα στοχεύει να πραγματοποιήσει μια δοκιμή έως το έτος 2025.
Η έννοια της ηλιακής ενέργειας που βασίζεται στο διάστημα προτάθηκε από έναν Αμερικανό φυσικό το 1968 και περιλαμβάνει την εκτόξευση ηλιακών συλλεκτών στο διάστημα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας σε υψόμετρο 36.000 χιλιομέτρων. Η παραγόμενη ηλιακή ενέργεια στη συνέχεια μετατρέπεται σε μικροκύματα, παρόμοια με αυτά που χρησιμοποιούνται στους φούρνους μικροκυμάτων, και μεταδίδεται σε επίγειους σταθμούς λήψης, όπου μετατρέπεται ξανά σε ηλεκτρική ενέργεια.
Ένα από τα πλεονεκτήματα της ηλιακής ενέργειας που βασίζεται στο διάστημα είναι η ικανότητά της να παρέχει σταθερή παροχή ενέργειας ανεξάρτητα από τις καιρικές συνθήκες. Τα μικροκύματα μπορούν να διεισδύσουν μέσα από τα σύννεφα, εξασφαλίζοντας μια σταθερή ροή ισχύος καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας και σε διάφορες καιρικές συνθήκες. Από την άλλη πλευρά, η τακτική ηλιακή ενέργεια εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από παράγοντες όπως η νεφοκάλυψη, η οποία μπορεί να είναι επιζήμια για τη σταθερή παροχή ενέργειας.
Η Ιαπωνία βρέθηκε στην πρώτη γραμμή αυτής της έρευνας, με μια ομάδα με επικεφαλής τον πρώην Πρόεδρο του Πανεπιστημίου του Κιότο, Hiroshi Matsumoto να πρωτοστατεί στις προσπάθειες. Στη δεκαετία του 1980, η Ιαπωνία πέτυχε ένα σημαντικό ορόσημο μεταδίδοντας με επιτυχία ενέργεια μέσω μικροκυμάτων στο διάστημα. Η ομάδα συνέχισε την έρευνά της υπό την καθοδήγηση του καθηγητή του Πανεπιστημίου του Κιότο, Naoki Shinohara, και το 2009, ξεκίνησε ένα έργο βιομηχανίας-κυβέρνησης-ακαδημαϊκών υπό τον Υπουργείο Οικονομίας, Εμπορίου και Βιομηχανίας.
Το έργο σημείωσε αξιοσημείωτη πρόοδο, συμπεριλαμβανομένων επιτυχημένων πειραμάτων μετάδοσης ισχύος μικροκυμάτων σε αποστάσεις 50 μέτρων τόσο σε οριζόντια όσο και σε κάθετη κατεύθυνση. Κοιτάζοντας στο μέλλον, ο όμιλος σχεδιάζει να επιχειρήσει κάθετη μετάδοση σε μεγαλύτερες αποστάσεις που κυμαίνονται από 1 km έως 5 km.
Ανταγωνιστές από άλλες χώρες επιδιώκουν επίσης ενεργά την εμπορευματοποίηση της τεχνολογίας ηλιακής ενέργειας που βασίζεται στο διάστημα. Το Ερευνητικό Εργαστήριο Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ και το Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνια έχουν ξεκινήσει έργα μεγάλης κλίμακας, ενώ το Πανεπιστήμιο Chongqing στην Κίνα και η Ευρωπαϊκή Διαστημική Υπηρεσία προχωρούν τις δικές τους τεχνολογίες.
Ενώ τα πιθανά οφέλη της ηλιακής ενέργειας που βασίζεται στο διάστημα είναι τεράστια, το κόστος παραμένει μια σημαντική πρόκληση. Για να παραχθεί 1 γιγαβάτ, που ισοδυναμεί με την ισχύ ενός πυρηνικού αντιδραστήρα, θα απαιτηθεί μια εκτεταμένη περιοχή ηλιακών συλλεκτών. Ακόμη και με τις τεχνολογικές εξελίξεις, το εκτιμώμενο κόστος εγκατάστασης τέτοιας χωρητικότητας υπερβαίνει το 1 τρισεκατομμύριο γιεν (7,1 δισεκατομμύρια δολάρια).
Ωστόσο, καθώς οι κυβερνήσεις και οι επιχειρήσεις παγκοσμίως δίνουν προτεραιότητα στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και στη μείωση των εκπομπών άνθρακα, η ηλιακή ενέργεια που βασίζεται στο διάστημα έχει κερδίσει εκ νέου την προσοχή. Η επερχόμενη δοκιμή που σχεδιάζει η Ιαπωνία για το οικονομικό έτος 2025 στοχεύει να καταδείξει τη σκοπιμότητα μετάδοσης ενέργειας από το διάστημα στο έδαφος, προωθώντας την πρόοδο σε αυτόν τον τομέα.
Εάν είναι επιτυχής, η ηλιακή ενέργεια που βασίζεται στο διάστημα θα μπορούσε να φέρει επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο αξιοποιούμε και χρησιμοποιούμε την καθαρή ενέργεια, προσφέροντας μια βιώσιμη λύση για την κάλυψη των ενεργειακών μας αναγκών. Ο ανταγωνισμός για την ανάπτυξη αυτής της πρωτοποριακής τεχνολογίας είναι σκληρός και η Ιαπωνία είναι αποφασισμένη να παραμείνει στην πρώτη γραμμή αυτού του παγκόσμιου αγώνα.
Πηγή: https://gr.gizchina.com/