Όλοι λίγο όταν σκεφτόμαστε μονομάχο από την αρχαία Ρώμη, μια εικόνα ενός σκληρού άνδρα με μυώδες σώμα έρχεται στο μυαλό μας. Στην πραγματικότητα, όμως, η εμφάνιση μονομάχων ήταν πολύ διαφορετική.
Ανασκαφές που πραγματοποιούνται στην Έφεσο ενδέχεται να αλλάξουν εντελώς την κοσμοθεωρία μας για τους μονομάχους της Αρχαίας Ρώμης… Η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως σκελετούς τους οποίους οι επιστήμονες αφού μελέτησαν τα δόντια και τη σύνθεση των οστών, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για χορτοφάγους .
Όπως ανέφεραν η διατροφή τους ήταν πλούσια σε υδατάνθρακες, φυτικές ίνες και ελάχιστες ζωικές πρωτεΐνες. Βρέθηκαν δε κείμενα που αναφέρονται στους μονομάχους ως “hordearii” που σε ελεύθερη απόδοση σημαίνει κάτι σαν κριθάρι-άντρες” οι οποίοι έτρωγαν… κριθάρι καθημερινά.
Ο λόγος για τον οποίον οι μονομάχοι κατέφευγαν στην συγκεκριμένη διατροφή δεν ήταν ούτε έλλειψη τροφής ούτε κάποια ανησυχία για τα ζώα. Οι μονομάχοι έπρεπε να παχαίνουν, έτσι ώστε το λίπος να χρησιμεύσει επίσης ως ασπίδα ενάντια στα χτυπήματα. “Το λιπαρό προστατευτικό προστατεύει από τα μαχαίρια και καλύπτει τα νεύρα και τις αρτηρίες κατά τη διάρκεια ενός αγώνα”, λέει ο Carl Grossmith, παλαιοντολόγος στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης, ο οποίος έχει μελετήσει τους σκελετούς μονομάχων από την Έφεσο. Η αντοχή των μονομάχων ήταν σημαντική όχι μόνο για τους ίδιους τους πολεμιστές αλλά και για το κοινό, που δεν ήθελε να τελειώσει η παράσταση πολύ νωρίς. «Οι επιφανειακές πληγές ήταν πιο εντυπωσιακές», συνέχισε ο Γκρόσμιθ, ο οποίος πιστεύει ότι οι μονομάχοι σκέφτηκαν, «Αν πληγωθώ, αλλά μόνο στο λίπος, μπορώ να συνεχίσω να παλεύω».
