Ήταν 14 Νοέμβρη του 1973, όταν φοιτητές και σπουδαστές προχώρησαν σε κατάληψη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου έχοντας ένα κεντρικό σύνθημα: Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.
Οι φοιτητικές εκλογές στα πανεπιστήμια ήδη είχαν απαγορευτεί από το 1967, ενώ από τον Φεβρουάριο και την κατάληψη της Νομικής Σχολής Αθηνών από 4.000 φοιτητές, οι φοιτητικοί σύλλογοι είχαν αρχίσει να αγωνίζονται ενάντια στο δικτατορικό καθεστώς που στερούσε στους πολίτες της χώρας τον αέρα της ελευθερίας, αλλά και στρατολογώντας υποχρεωτικά τους φοιτητές στα δικά της όργανα και επιβάλλοντας μη εκλεγμένους ηγέτες των φοιτητικών συλλόγων της ΕΦΕΕ.
Οι φοιτητές είχαν αποφασίσει να κάνουν αποχή από τα μαθήματα τους και να δώσουν το δικό τους “μάθημα” στους δικτάτορες. Έτσι λοιπόν, οχυρώθηκαν μέσα στο κτίριο και εξέπεμπαν ως “ελεύθεροι πολιορκημένοι” μηνύματα ελευθερίας μέσα από τον ραδιοφωνικό σταθμό του Πολυτεχνείου. Το πρώτο βράδυ της κατάληψης του Πολυτεχνείου μια ομάδα περίπου εκατό χουντικών νεολαίων της οργάνωσης Κόμμα 4ης Αυγούστου του Κώστα Πλεύρη μαζί με ασφαλίτες και παρακρατικούς αποφάσισαν να οργανώσουν εισβολή στο Πολυτεχνείο, αλλά ελλείψει σχεδιασμού και ηγεσίας, περιορίστηκαν στην παρεμπόδιση της τροφοδοσίας των φοιτητών από εξωτερικές ομάδες περιφρούρησης. Όμως, αυτό δεν κατέστη ποτέ πρόβλημα, καθώς οι πολίτες της Αθήνας έσπευδαν να βοηθήσουν τους φοιτητές με κάθε τρόπο. Γιατί οι αγώνες τους συμβόλιζαν τις βαθύτερες ανάγκες του ελληνικού λαού, ενός λαού που είχε στερηθεί πάρα πολλά.
[fvplayer id=”448″]
Απόσπασμα από το “Μυστήριο” της Μαργαρίτας Λυμπεράκη, εκδόσεις Κέδρος, 1995
“ΨΩΜΙ, ΠΑΙΔΕΙΑ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”
Η αστυνομία εφαρμόζει συνέχεια το σύστημα επέμβαση – υποχώρηση. Όπως χθες οι έξω σπάνε τον κλοιό και μπαίνουν μέσα ή συγκεντρώνονται απ’ έξω. Ο απελευθερωμένος χώρος πλαταίνει γύρω μας. Όλο και πλαταίνει. Ενθουσιασμός, πανηγύρι. Ο κόσμος πανηγυρίζει γιατί δεν φοβάται.
Όλη η Αθήνα ακούει τον πομπό, στους δρόμους στα μαγαζιά στα περίπτερα στα ταξί. Όλη η Αθήνα κατεβαίνει στο Πολυτεχνείο. Το απομεσήμερο ο κόσμος απ’ έξω είναι χιλιάδες. Πιάνει από το Μουσείο και φτάνει σχεδόν μέχρι την Ομόνοια, φωνάζουν “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία”. Και μέσα είναι πολύ περισσότεροι από χθες την ίδια ώρα. Ο αγωνιστικός παλμός ανεβαίνει.
Μας φέρνουν κουλούρια και λουλούδια, στρώματα και κουβέρτες, χαρτιά και μεμβράνες για τον πολύγραφο, μαρκαδόρους, καλάθια με καρβέλια ψωμί, κοτόπουλα ψητά. Από πείνα δεν υποφέρουμε. Υποφέρουμε από νύστα.
Οι μέσα και οι έξω ευθυγραμμίζονται στα συνθήματα και στα τραγούδια. Ο αγωνιστικόςς παλμος ανεβαίνει. “Ψωμί, παιδεία ελευθερία” φωνάζουν και οι έξω. Ο κόσμος έχει γίνει ένα μαζί μας.
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Οι φοιτητές απ’ όλες τις σχολές στη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος συνειδητοποιήσαμε, πως τα προβλήματα μας, σχετικά με τον εκδημοκρατισμό της Παιδείας και τη λειτουργία του εκπαιδευτικού συστήματος, δεν λύνονται, χωρίς την αλλαγή της συγκεκριμένης πολιτικής κατάστασης.
Αρχίζοντας έτσι πολιτικό αγώνα οι φοιτητές και οι Έλληνες εργαζόμενοι, που κλείστηκαν στο πολυτεχνείο, ξεκαθαρίζουν τις θέσεις τους και καλούν τον ελληνικό λαό να συσπειρωθεί γύρω τους και ν’ αγωνιστεί μαζί τους ως την τελική νίκη.
- Πρωταρχική προϋπόθεση για την επίλυση όλων των λαϊκών προβλημάτων θεωρούμε την άμεση παύση του τυραννικού καθεστώτος της χούντας και την παράλληλη εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας.
- Η εγκαθίδρυση της λαϊκής κυριαρχίας συνδέεται αναπόσπαστα με την εθνική ανεξαρτησία από τα ξένα συμφέροντα, που χρόνια στήριξαβ την τυραννία στη χώρα μας.
Η πλατιά κινητοποίηση του ελληνικού λαού και η εκδήλωση συμπαράστασης απ’ όλες τις γωνιές της Ελλάδας είναι η καλύτερη απάντηση σε όσους επιχείρησαν να μας δυσφημίσουν.
Ελληνικέ λαέ, ο αγώνας μας γύρβ από τη λαϊκή κυριαρχία και την εθνιή ανεξαρτησία συνίσταται στις άμεσες μαικές διεκδικήσεις, στα οικονομικά προβληματα με απεργιακούς αγώνες, με μαζικές κινητοποιήσεις, με συλλαλητήρια, με προοπτική τη γενική απεργία για την ανατροπή της δικτατορίας.
Η παρουσία μας εδώ αποτελεί κέντρο συσπείρωσης, κινητοποίησης και μαζικοποίησης του λαϊκού αγώνα.
Όλοι ενωμένοι στον αγώνα για τη δημοκρατία και την εθνική ανεξαρτησία.
ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Στις δύσκολες τούτες γεμάτες μεγαλείο για το λαό μας στιγμές, που τα αδούλωτα ελληνικά νιάτα ορθώνουν τα στήθη τους απέναντι στον φασισμό, εμείς, οι πολιτικοί κρατούμενοι της χούντας θεωρούμε υποχρέωσή μας να ενώσουμε τη φωνή μας με τη φωνή των χιλιάδων Ελλήνων φοιτητών και εργαζομένων, που μάχονται για την ανατροπή της λαομίσητης δικτατορίας και να φωνάξουμε: Κάτω η λαομίσητη δικτατορία! Ζήτω οι αδούλωτοι Έλληνες φοιτητές! Ζήτω ο ηρωικός λαός μας! Η νίκη είναι δική μας.
16-11-1973, οι πολιτικοί κρατούμενοι φυλακών Κορυδαλλού
Λαέ, ζήσε σαν Έλληνας, μπορείς. Η κυβέρνηση είναι ανίκανη να επιλύσει τα προβλήματα του κλάδου μας, όπως και τα προβλήματα οποιουδήποτε άλλου κλάδου εργαζομένων Ελλήνων.
Κλωστοϋφαντουργοί
Σήμερα στο πελυρό της αγωνιζόμενης νεολαίας απεργούμε και είμαστε αποφασισμένοι να σταθούμε ως το τέλος σ΄αυτή την κρίσιμη στιγμή για τον ελληνικό λαό και την αξιοπρέπειά του. Θα αγωνιστούμε μαζί του, μαζί με κάθε Έλληνα πατριώτη στο δίκαιο αγώνα του που είναι αγώνας όλου του ελληνικού λαού για το γκρέμισμα της χούντας. Για το χτίσιμο μιας ελεύθερης, μιας ανεξάρτητης Ελλάδας. Κάτω τα χέρια από την Ελλάδα. Ζήτω ο Ελληνικός λαός.
Η επιτροπή αγώνος ηθοποιών και τεχνικών.
Μηνύματα συμπαράστασης απ’ όλη την Ελλάδα. Μηνύματα συμπαράστασης απ’ όλο τον κόσμο. Μηνύματα συμπαράστασης από τα πέρατα της γης. Θύελλα ενθουσιασμού. Ο αγωνιστικός παλμός ανεβαίνει.
Πάνω από το Πολυτεχνείο ένα ελικόπτερο. Κοντεύει να σκοτεινιάσει. Κλείνει η κεντρική πύλη. Όσοι θέλουν να μείνουν μέσα πρέπει να αποφασίσουν τώρα. Ο Πέτρος βγαίνει στα κάγκελα και φωνάζει “θέλουμε σφαίρες αληθινές”.
Σαϊνίδου Άννα
