Ανήσυχοι δηλώνουν οι επιστήμονες από το λιώσιμο ενός τεραστίων διαστάσεων κομματιού πάγου στο μέγεθος της Νέας Υόρκης για πρώτη φορά στην ανατολική Ανταρκτική, μια έκταση που μέχρι τώρα θεωρούνταν ότι δεν έχει πληγεί από την κλιματική αλλαγή.
Η κατάρρευση του πάγου σημειώθηκε την περασμένη εβδομάδα, όταν οι θερμοκρασίες ανέβηκαν περισσότερο από 70 βαθμούς (40 Κελσίου) από τα συνηθισμένα επίπεδα, σε ορισμένα σημεία της Ανατολικής Ανταρκτικής.
Δορυφορικές φωτογραφίες δείχνουν ότι η περιοχή είχε συρρικνωθεί γρήγορα τα τελευταία δύο χρόνια και τώρα οι επιστήμονες αναρωτιούνται αν υπερεκτίμησαν την αντίσταση της Ανατολικής Ανταρκτικής στην υπερθέρμανση του πλανήτη που είναι υπεύθυνη για το λιώσιμο των πάγων στη μικρότερη δυτική πλευρά.
Το κομμάτι πάγου, περίπου 460 τετραγωνικά μίλια πλάτους (1200 τετραγωνικά χιλιόμετρα) που συγκρατεί στους παγετώνες Conger και Glenzer κατέρρευσε μεταξύ 14 και 16 Μαρτίου, δήλωσε η επιστήμονας Κατερίν Γουόλκερ του Ωκεανογραφικού Ινστιτούτου Woods Hole. Είπε ακόμη ότι οι επιστήμονες δεν έχουν ξαναδεί κάτι τέτοιο να συμβαίνει σε αυτό το μέρος της ηπείρου, γεγονός που προκαλεί ανησυχία.
«Το κομμάτι πάγου των παγετώνων Glenzer και Conger προφανώς υπήρχε εκεί για χιλιάδες χρόνια και δεν πρόκειται να είναι ποτέ ξανά εκεί», δήλωσε ο Πίτερ Νεφ επιστήμονας του Πανεπιστημίου της Μινεσότα.
Το θέμα δεν είναι η ποσότητα του πάγου που χάθηκε συμφώνησαν οι επιστήμονες, αλλά η περιοχή στην οποία σημειώθηκε.
Μάλιστα, ο Νεφ είπε ότι ανησυχεί ότι οι προηγούμενες εκτιμήσεις σχετικά με τη σταθερότητα της Ανατολικής Ανταρκτικής μπορεί να μην είναι σωστές. Και αυτό είναι σημαντικό γιατί εάν οι πάγοι στην Ανατολική Ανταρκτική έλιωναν – μια διαδικασία χιλιετιών, ή και περισσότερο – θα ανέβαζαν τη στάθμη της θάλασσας σε όλη την υδρόγειο περισσότερο από 160 πόδια (50 μέτρα).
«Η Ανατολική Ανταρκτική αρχίζει να αλλάζει. Υπάρχει μαζική απώλεια που αρχίζει να συμβαίνει», είπε η Έλεν Αμάντα Φρίκερ, συνδιευθύντρια του Scripps Polar Center στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Ντιέγκο. Πρέπει να ξέρουμε πόσο σταθερό είναι κάθε ένα από τα κομμάτια πάγου γιατί αν καταρρεύσει σημαίνει ότι οι παγετώνες λιώνουν στο ζεστό νερό και «ένα μέρος αυτού του νερού θα έρθει στο Σαν Ντιέγκο και αλλού», υπογράμμισε.
Οι επιστήμονες είχαν δει αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι πάγου – το πιο κοντινό στην Αυστραλία – να συρρικνώνεται λίγο από τη δεκαετία του 1970, είπε ο Νεφ. Στη συνέχεια, το 2020, η απώλεια πάγου στο ίδιο κομμάτι επιταχύνθηκε με αποτέλεσμα να χάνεται κατά το ήψισυ κάθε μήνα περίπου, είπε ο Γουόλκερ.
«Πιθανότατα βλέπουμε το αποτέλεσμα της μακροχρόνιας αύξησης της θέρμανσης των ωκεανών στο γεγονός αυτό», είπε ο Walker.
Ωστόσο, άλλος ειδικός πιστεύει ότι μόνο ένα μέρος της Ανατολικής Ανταρκτικής προκαλεί ανησυχία.
«Το μεγαλύτερο μέρος της Ανατολικής Ανταρκτικής είναι σχετικά ασφαλές, σχετικά άτρωτο και υπάρχουν τομείς σε αυτό που είναι ευάλωτοι», δήλωσε ο γεωφυσικός της Βρετανικής Έρευνας Ανταρκτικής, Ρομπ Λάρτερ. «Η συνολική επίδραση της κλιματικής αλλαγής γύρω από την Ανατολική Ανταρκτική είναι ότι θρυμματίζει τις άκρες των πάγων σε ορισμένα σημεία, αλλά στην πραγματικότητα προσθέτει περισσότερο χιόνι στη μέση».
Την περασμένη εβδομάδα, παρατηρήθηκε ζεστός αέρας – ακόμα και βροχή αντί για χιόνι – σε μέρη της Ανατολικής Ανταρκτικής, φτάνοντας τις θερμοκρασίες κατά πολύ πάνω από το κανονικό.
Ο πλησιέστερος σταθμός κοντά στον πάγο που κατέρρευσε είναι ο σταθμός Casey της Αυστραλίας, περίπου 180 μίλια (300 χιλιόμετρα) μακριά όπου η θερμοκρασία ανέβηκε 10 βαθμούς Κελσίου πάνω από τα κανονικά επίπεδα.
