Γιατί η διαφαινόμενη έναρξη των πλει οφ τον Ιούνιο έχει για τον Άρη χαρακτήρα προπόνησης για τον μεγάλο στόχο του κυπέλλου. Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος
Η υψηλότατη τηλεθέαση των αγώνων στη Μπουντεσλίγκα που ήταν το πρώτο πρωτάθλημα που πάτησε το κουμπί της επανεκκίνησης απέδειξε ότι το ποδόσφαιρο παραμένει ο βασιλιάς των σπορ στο συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του πλανήτη.
Ο κόσμος διψάει για μπάλα έστω και αν αυτό που βλέπουμε δεν είναι ακόμη το κανονικό ποδόσφαιρο. Χωρίς κόσμο στις κερκίδες και με τις ομάδες σαφώς ανέτοιμες. Πιο αργές, δίχως εκρήξεις και με τους μυϊκούς τραυματισμούς να ελλοχεύουν σε κάθε υπερπροσπάθεια, κάθε υπερέκταση του ποδιού, σε κάθε παραπανίσιο σπριντ.
Εκτός από την αντοχή, τώρα, θα φανεί και το επίπεδο επαγγελματισμού του καθενός. Πόσο πρόσεξε το σώμα του και τον εαυτό του το διάστημα της υποχρεωτικής καραντίνας, αν και για να είμαστε ειλικρινείς, καμία ατομική προπόνηση δεν υποκαθιστά αυτή στο γήπεδο. Πόσω δε μάλλον όταν, για να… μεταφερθούμε και στη χώρα μας, η μπάλα θα τσουλήσει ξανά, μετά από σχεδόν τρεις μήνες. Μεγάλο το διάστημα, οπότε μην περιμένετε υπερθέαμα από τις ομάδες, όταν εκτός από την έλλειψη ρυθμού θα έχουν να αντιμετωπίσουν και τις υψηλές θερμοκρασίες.
Δεν γινόταν όμως να μείνει εκτός το ποδόσφαιρο στην γενική προσπάθεια επανεκκίνησης σε μια χώρα, που για πρώτη φορά μετά από χρόνια, δεν της κουνάνε το δάχτυλο υποτιμητικά αλλά αφιερώνουν εγκωμιαστικά σχόλια για τον χειρισμό της Πανδημίας. Να πάρει μια ανάσα ο βασικός τηλεοπτικός πάροχος ώστε να αρχίσει και πάλι τις ροές προς τις ομάδες, οι στοιχηματικές εταιρίες να σκεφτούν και πάλι τις χορηγίες, να μειωθεί με κάποιο τρόπο η… χασούρα που ούτως ή άλλωστε συνεπάγεται για όλους η πανδημία του Κορωνοϊού.
Για τον Άρη συγκεκριμένα η διαφαινόμενη επανεκκίνηση του πρωταθλήματος έχει από τώρα «καρφιτσωμένη» στον πίνακα των αποδυτηρίων μια ημερομηνία. Αυτή του επαναληπτικού ημιτελικού με την ΑΕΚ και την πρόκληση της συμμετοχής σε ένα τελικό κυπέλλου μετά από δέκα χρόνια. Στα πλει-οφ με τις βαθμολογικές διαφορές που έχουν εδραιωθεί κατά τη διάρκεια της κανονικής περιόδου, ο μόνος ρεαλιστικός στόχος για τον Άρη είναι η 5η θέση. Να βάλει δηλαδή κάτω τον ΟΦΗ αφού ο Παναθηναϊκός είναι στο +10 και η ΑΕΚ στο +17.
Έτερος στόχος να μην χαλάσει την καλή εικόνα που έχει παρουσιάσει το club σε όλα τα μεγάλα παιχνίδια. Ανταγωνιστικός, σοβαρός, διεκδικητικός. Βασικός στόχος όμως αυτών των αγώνων στο μίνι πρωτάθλημα, θα είναι η καλύτερη προετοιμασία της ομάδας του Ενινγκ για τον επαναληπτικό με την ΑΕΚ. Μέσω των συνεχόμενων αγώνων να βρει η ομάδα ρυθμό, να επανέρθει ως ένα βαθμό στην προ Κορωνοϊού κατάσταση, ώστε στο ματς που έχει κυκλώσει από τώρα, να είναι έτοιμη για μια μάχη- πρόκληση έστω και αν αυτή θα δοθεί δίχως το πιο… φονικό όπλο του Άρη, το γεμάτο γήπεδο.
Η αποχή κρίνει αναγκαία και την προσεκτική διαχείριση από το τεχνικό τιμ. Το… άπλωμα του ροτέισον που επιβάλλεται και από τις πέντε πλέον αλλαγές που θα έχουν δικαίωμα να κάνουν οι ομάδες, ειδικά αν τα ματς είναι κάθε τρεις ή τέσσερις μέρες, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί ο κίνδυνος βαριάς θλάσης (ήδη από τις πρώτες προπονήσεις δεν λείπουν μυϊκά προβληματάκια). Ο Άρης δεν θα μπορέσει εύκολα να απορροφήσει τυχόν απουσία κάποιου βασικού ποδοσφαιριστή, με δεδομένο ότι ο προπονητής του έδειξε ξεκάθαρα την πρόθεσή του, μεσούσης της περιόδου, να στηριχτεί σε λίγους ποδοσφαιριστές. Ίσως τα πλει-οφ είναι μια καλή ευκαιρία, να μοιράσει τον χρόνο. Όποιος την αρπάξει ίσως κερδίσει και μια θέση στο ρόστερ της επόμενης περιόδου.
ΥΓ Μέχρι να ξεκαθαρίσει τι θα γίνει με το μνημόνιο και αν μέσω αυτού διευθετηθεί το θέμα του Άρη με τις οφειλές στους… πρώην, το πλάνο της επόμενης σεζόν παραμένει «παγωμένο».
πηγή :sdna.gr
