[ad_1]
Είμαστε οι πράξεις μας. Η αμέλεια του ΠΑΟΚ στο θέμα με τις κάρτες υγείας των παικτών του και η απόφαση της ΑΕΚ να μην καταθέσει ένσταση μαρτυρούν πολλά για την σημερινή τους ταυτότητα. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Στο ποδόσφαιρο, στην ζωή μπορείς να είσαι καλός, κακός, αδιάφορος, ανεπαρκής. Όλα αυτά αλλάζουν. Βελτιώνονται. Ένα πράγμα δεν σώζεται: να είσαι ασόβαρος. Κι ο ΠΑΟΚ κατάφερε μέσα σε ένα βράδυ να πετύχει το μεγαλύτερο αυτογκόλ των τελευταίων ετών, να αποδομηθεί από μόνος του, να πυροβολήσει τα πόδια του. Έγινε ανέκδοτο! Έγινε meme! Έγινε τρολ! Έγινε αυτός που αποδεδειγμένα πια… το τραβάει ο οργανισμός του το πείραγμα. Γύρισε στην εποχή του Λιάσου Λουκά.
Λάθη γίνονται. Δεν γεννήθηκε -ακόμα- ο αλάνθαστος. Λάθη μικρά, λάθη μεγάλα, λάθη ανικανότητας, λάθη αφηρημάδας, λάθη αφέλειας. Αν δεν γίνονταν λάθη όλα τα παιχνίδια θα έληγαν 0-0. Αν δεν γίνονταν λάθη θα ζούσαμε σε έναν τέλειο κόσμο. Δεν ζούμε σε έναν τέλειο κόσμο.
Το λάθος του ΠΑΟΚ είναι παιδικό. Καφενειακό. Δεν το συναντάς ούτε στα τοπικό, όλοι το ξέρουν αυτό. Το λάθος αυτό έχει ονοματεπώνυμο-α, κάποιος ευθύνεται, κάποιος θα την πληρώσει. Προσοχή όμως! Ο μοναδικός κριτής είναι ο εργοδότης του, κανείς άλλος. Οτιδήποτε άλλο, η ανθρωποφαγία που διεξάγεται -και σε αυτή την περίπτωση- μέσω των social media παραπέμπει σε ζούγκλα.
Λάθη γίνονται, όσο επιτρέπεις να γίνονται. Όσο πιο χαλαρό το περιβάλλον, τόσο περισσότερο το περιθώριο για αφηρημάδες, αστοχίες, παραλείψεις, απροσεξίες. Όσο λιγότερος ο έλεγχος, τόσο πιθανότερη η στραβή. Όσο πιο χαλαρό το οργανόγραμμα και οι συνεκτικοί δεσμοί, τόσο πιο εύκολη η γκέλα.
Κι αυτό είναι -πάντα- σε κάθε οργανωμένη προσπάθεια ομαδικής εργασίας ευθύνη της διοίκησης. Ναι μεν, το πρόσωπο κάθε επιχείρησης είναι οι εργαζόμενοι του, αλλά τα πρόσωπα των εργαζομένων, ο τρόπος που δουλεύουν και το έργο που παράγουν είναι ευθύνη της διοίκησης. Όχι μόνο στον ΠΑΟΚ, παντού.
Επομένως το πρόβλημα στον Δικέφαλο δεν είναι αν ο γιατρός Ευθύμης Παπασούλης ή ο γενικός αρχηγός του ΠΑΟΚ, Δημήτρης Σαραϊδάρης ξέχασαν, αμέλησαν να κάνουν το αυτονόητο. Το πραγματικό πρόβλημα είναι η χαλαρότητα με την οποία συμπεριφέρθηκαν απέναντι στο καθήκον τους. Κάτι απαγορευτικό αν σκεφτεί κανείς το μέγεθος του ΠΑΟΚ.
Με άλλα λόγια, το ερώτημα δεν είναι πια αν ο Αμπέλ Φερέιρα έχει την επάρκεια και αν αξίζει να μείνει άλλη μία σεζόν στον ΠΑΟΚ, αλλά πόσοι εργαζόμενοι στον σύλλογο μπορούν να συντονίσουν τον βηματισμό τους με τις υψηλές ταχύτητες που απαιτούνται στην εποχή και στην περίσταση.
Ο ΠΑΟΚ έδωσε την ιδανική πάσα σε όσους τον μέμφονται για να τσουβαλιάσουν τα πάντα. Τώρα που βρήκαν τον… παπά, θάβουν πέντε – έξι. Σύμφωνα με την λογική τους, αν ο Δικέφαλος αμέλησε να κάνει κάτι αυτονόητο, τότε είναι δεδομένο πως είναι ένοχος για την πολυιδιοκτησία, δεδομένο ότι υπήρξε χαλίφης, δεδομένο ότι παρανομεί συνεχώς.
Μόνος του έδωσε το δικαίωμα για να στηθεί μία ρητορική χωρίς την παραμικρή σημασία. Τώρα που είναι ακόμα σοκαρισμένος από την σαχλαμάρα του, ο ΠΑΟΚ θα ακούσει πολλές «καλοπροαίρετες» κριτικές που θα προσπαθήσουν να τον διαλύσουν εντελώς. Όπως όλες, οι κρίσεις, απαιτείται ψυχραιμία και όχι βιαστικές αποφάσεις. Ο θυμός είναι πάντα κακός σύμβουλος.
Πάμε τώρα στην ερώτηση του ενός εκατομμυρίου. Θα έπρεπε η ΑΕΚ να καταθέσει ένσταση ή όχι; Καίτοι σφόδρα νομοταγής η προσωπική μου απάντηση με βάση τον δικό μου κώδικα ηθικής είναι «όχι». Αυτό όμως είναι τι θα έκανα εγώ αν ήμουν ιδιοκτήτης της ΑΕΚ. Δεν είμαι.
Υπήρχε νομικό παραθυράκι (παραθυράρα για την ακρίβεια) για την ΑΕΚ να κάνει ένσταση και να δικαιωθεί 100%;
Υπήρχε.
Είχε την δυνατότητα η Ένωση να πάρει στα «χαρτιά» με εντελώς νόμιμο τρόπο τους βαθμούς που δεν κατάφερε να πάρει στο χορτάρι;
Υπήρχε.
Είχε το δικαίωμα να σκεφτεί ψυχρά εταιρικά και να κάνει την ένσταση, έχοντας έννομο συμφέρον και τεράστια οικονομική ωφέλεια από την δικαίωση της;
Φυσικά.
Το γράμμα του νόμου έδινε κάθε δικαίωμα και χίλια δίκια στην ΑΕΚ, να προσφύγει δικαστικά και να κερδίσει σίγουρα την υπόθεση.
Ωστόσο, το θέμα είναι πιο σύνθετο. Εκτός από το γράμμα του νόμου υπάρχει πάντα και το πνεύμα του. Υπάρχει ο σεβασμός σε άγραφους κανόνες του αθλητισμού. Υπάρχει ο χαρακτήρας και η ψυχοσύνθεση του κάθε κλαμπ. Αν ήταν όλα τόσο αυτονόητα, η ΑΕΚ θα είχε κάνει την ένσταση αμέσως.
Σαφώς και αποτελεί παράβαση αν ένας παίκτης αγωνίζεται χωρίς αναθεωρημένο το δελτίο υγείας του. Είναι σαν να παίζει δίχως να έχει συμβόλαιο! Στην πραγματικότητα όμως μιλάμε για επαγγελματίες αθλητές του υψηλότερου επιπέδου, οι οποίοι περνάνε συνεχώς από κάθε λογής εξετάσεις, ειδικότερα στην εποχή μας με τα αυξημένα μέτρα προφύλαξης λόγω του Covid-19. Τρανύτερο παράδειγμα, η έγκαιρη και έγκυρη διάγνωση στο θέμα υγείας του Μίσιτς.
Επομένως, το πρόβλημα ήταν περισσότερο γραφειοκρατικό, κι όχι ουσιαστικό. Ήταν η σφραγίδα που έλειπε, όχι αν ήταν καλά στην υγεία τους ή αν είχαν περάσει από λεπτομερείς εξετάσεις οι 12 με τα μη θεωρημένα δελτία. Αν άξιζε για αυτό να τιμωρηθεί μία ομάδα (στην προκειμένη περίπτωση ο ΠΑΟΚ), ας είχε τιμωρηθεί, νομικά έστεκε 100%.
Ο ΠΑΟΚ δεν κέρδισε τίποτα σε αγωνιστικό επίπεδο από αυτή την αμέλεια. Δεν μιλάμε για έναν παίκτη του που πιάστηκε ντοπέ, ούτε για κάποια αδιαφανή διαδικασία που έκανε τους παίκτες του να… πετάνε στο γήπεδο. Πρόκειται για μία σοκαριστική αμέλεια, που ενδεχομένως να συνέβη εξαιτίας της παράτασης της σεζόν λόγω του Covid-19 και μετά τις 30/6 που ήταν η προγραμματισμένη λήξη της.
Για να είμαι ειλικρινής, πιο πολύ απορία μου προκαλεί πως είναι δυνατόν να υπάρχουν 8 θεωρημένα δελτία και υγείας και 12 μη θεωρημένα σε ένα γκρουπ που περνάει από ενιαίο έλεγχο. Θα περίμενε κανείς είτε να είναι όλα θεωρημένα είτε όλα μη θεωρημένα.
Για να μην το κουράζουμε άλλο, ότι κι αν αποφάσιζε η ΑΕΚ θα είχε δίκιο. Αν είχε υποβάλλει ένσταση κανείς δεν μπορούσε να της πει το παραμικρό -δικαίωμα της.
Δεν το έκανε όμως και μία ομάδα που αποδεδειγμένα κάηκε στον χυλό με ένα χαμένο πρωτάθλημα από την «υπόθεση Βάλνερ» έδωσε υλική υπόσταση στην ταυτότητα ενός κλαμπ που μένει πιστό στο δόγμα: «οι αγώνες πρέπει είτε να κερδίζονται είτε να χάνονται στα γήπεδα» και σε κάθε περίπτωση κέρδισε το ηθικό πλεονέκτημα, δείχνοντας έναν δρόμο για το μέλλον.
Μπορεί βραχυπρόθεσμα η Ένωση να μοιάζει η χαμένη της υπόθεσης, αλλά μακρόχρονα, ιστορικά, σε επίπεδο υστεροφημίας θα είναι η αληθινά κερδισμένη.
Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν αθώος, ούτε ένοχος. Πιάστηκε αφελής. Κι αυτό ίσως είναι ακόμα χειρότερο για τον ίδιο…
[ad_2]
Πηγή:SDNA
