Σαν σήμερα πριν από 18 χρόνια, η Εθνική μας ομάδα θα κατακτήσει το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα υπό τις οδηγίες ενός μαέστρου Γερμανού προπονητή, του αγαπημένου μας Ότο Ρεχάγκελ για να πραγματοποιήσει ένα θαύμα.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, θυμάμαι όντας ένα 7χρονο αγοράκι που λάτρευε τη στρογγυλή Θεά πως η άσημη ποδοσφαιρικά Ελλάδα διατηρούσε ελάχιστες πιθανότητες να προκριθεί σε έναν όμιλο από τη διοργανώτρια Πορτογαλία που είχε το πλεονέκτημα καθώς αγωνιζόταν ουσιαστικά εντός έδρας. Επίσης, διέθετε ένα αρκετά ποιοτικό ρόστερ με παίκτες όπως ο Φίγκο, ο Ρονάλντο, ο άρχοντας στο χώρο του κέντρου Ρουί Κόστα.
Η εθνική έπρεπε να υπερνικήσει και άλλα εμπόδια αφού η Ισπανία από την οποία ήρθε ισόπαλη να φάνταζε ένα δυνατό αντίπαλο για τα δεδομένα της διοργάνωσης με πληθώρα ποδοσφαιριστών που έτρεμες και μονό στην ιδέα πως πρέπει να τους αντιμετωπίσεις. Αναμφίβολα, οι “furias rojas”, αν και αποκλείστηκε από τη φάση των ομίλων πρόωρα, αυτό δεν σημαίνει οτί οι ποδοσφαιριστές της δεν ήτανε star players, με Τσάβι, Ραούλ και τον ογκόλιθο Κάρλες Πουγιόλ να είναι απτά παραδείγματα της κλάσης της. Εκτός από τις δύο προαναφερθείσες, η εθνική αντιμετώπισε και τη Ρωσία που ήταν μια ομάδα στα δικά της κυβικά από την οποία ηττήθηκε με το γκολ του Βρύζα να αποδεικνύεται καθοριστικό.(στην ισοβαθμία με την Ισπανία μέτρησαν το ενεργητικό κάθε ομάδας).
Το βίντεο από το γκολ του Βρύζα:
https://m.facebook.com/watch/?v=841659996778541&_rdr
Εγώ όταν έφτασε η ώρα των προημιτελικών σαν ένα μικρό απαισιόδοξο νεαρό παιδάκι τρομοκρατήθηκα με το άκουσμα της αντιπάλου ομάδας που έπρεπε να αντιμετωπίσει η αρμάδα του Όττο. Η αντίπαλος της εθνικής κατά την ταπεινή μου άποψη ήταν η κορυφαία βάσει ονομάτων του τουρνουά, με τιτάνες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου όπως Ζιντάν, Ανρί, Βιεϊρά, να δεσπόζουν μες τον αγωνιστικό χώρο την εποχή εκείνη. Όταν ο Χαριστέας μετά την έξοχη σέντρα του Ζαγοράκη σκόραρε το μοναδικό γκολ, τίποτα δεν είχε σημασία καθώς η Ελλάδα απέκλεισε το θηρίο φτάνοντας στην ημιτελικά φάση.
Το γκολ του Χαριστέα απέναντι στη Γαλλία:
Το αλήστου μνήμης γκολ του Δέλλα απέναντι στην Τσεχία των Nέντβεντ,Κόλερ,Μπάρος, Ροσίτσκι που υπερείχε καθ’ όλη τη διάρκεια του παιχνιδιού επετεύχθη λίγα λεπτά πριν τη ολοκλήρωση του πρώτου ημιχρόνου της παράτασης έμελλε να στείλει τους Έλληνες στον έβδομο ουρανό.
Στον τελικό που διεξήχθη στο στάδιο Νταλούζ, το άπιαστο όνειρο έγινε και πραγματικότητα με τον άγγελο της Εθνικής Χαριστέα να σκοράρει μετά την άστοχη έξοδο του Ρικάρντο, εγώ έκθαμβος από αυτό που παρακολουθούσα ένιωθα σαν να είχα κατακτήσει τη κορυφή του Έβερεστ (παρότι καθόμουν αναπαυτικά στο καναπέ του σπιτιού μου).
To ιστορικό γκολ του τελικού:
https://www.youtube.com/watch?v=oWgNjD5bnZI&ab_channel=UEFA
Δεν ξέρω αν το σύμπαν συνωμότησε το 2004 για επιτυχία μας , το μόνο που γνωρίζω με σιγουριά πως εκείνο το καλοκαίρι ένας Γερμανός με 18 πιστούς στρατιώτες, έβαλαν το λιθαράκι τους για να γίνει ευρέως δημοφιλής η χώρα μας, που στο ποδοσφαιρικό χάρτη δεν υφιστάμεθα και εμένα πανευτυχή.
Ένα άρθρο του Χάρη Κωνσταντινίδη
