Άρης Σπηλιωτόπουλος : Άνθρωποι που “έφτιαξα” και τους έβαλα στην πολιτική, σήμερα κάνουν ότι δεν με ξέρουν

Μάλιστα τον χαρακτηρίζει ως ό,τι πιο ενδιαφέρον και φρέσκο έχει εμφανιστεί τα τελευταία χρόνια στην πολιτική. Μιλάει όμως και για τη δολοφονία χαρακτήρα που δέχτηκε όταν ήταν δίπλα στον Κώστα Καραμανλή, αλλά και για την αχαριστία που του έδειξαν όσοι τους “έφτιαξε”, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά.

Πότε για πρώτη φορά μπαίνει στο μυαλό σου η ιδέα της επιστροφής στα κοινά, έστω και διά του ρόλου του στρατηγικού αναλυτή;

Δεν μου πέρασε από το μυαλό η επιστροφή στα κοινά. Αυτό που σήμερα γίνεται είναι αυτό το οποίο εγώ ως εταιρεία κάνω τα τελευταία δέκα χρόνια. Από τη στιγμή που παραιτήθηκα από βουλευτής και έβαλα μία άνω τελεία στην πολιτική μου διαδρομή, ασχολήθηκα με την εταιρεία επικοινωνίας και στρατηγικής επικοινωνίας που έχω και μαζί με τον συνεργάτη μου Γιάννη Δημάκη κάναμε εισαγωγή ενός μοντέλου πολύ πρωτοποριακού για τα ελληνικά δεδομένα από το εξωτερικό, το οποίο αναλύει ψυχομετρικά όλες τις τάσεις όπως αυτές αποτυπώνονται μέσα από τις ποιοτικές αναλύσεις των focus groups.

Δεν είχες αναλάβει ένα κόμμα όμως μέχρι τώρα;

Όχι αλλά είχα αναλάβει πρόσωπα από πολλούς πολιτικούς χώρους, υποψήφιους βουλευτές, υποψήφιους δημάρχους.

Και από τη Νέα Δημοκρατία;

Ναι, και από τη Νέα Δημοκρατία και υποψήφιους στις περιφερειακές και στις δημοτικές εκλογές. Και για να είμαι ειλικρινής, υπήρχε και μία συνεργασία και με αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες εκλογές. Άρα με πολιτικά στελέχη υπήρχε η επαγγελματική συνεργασία με όλα τα κόμματα.

Και η πρόταση από τον ΣΥΡΙΖΑ πότε ήρθε;

Ήρθε όταν τα διαφορά στελέχη που είχαν συνεργαστεί μαζί μας μίλησαν για εμάς και για την εταιρεία μας και έτσι έγινε μία πρώτη προσέγγιση και, για να είμαι ειλικρινής, προφανώς είχε
και από τη δική μας πλευρά πρόθυμα αυτιά. Γιατί όταν κάνεις αυτήν τη δουλειά δεν φτάνει μόνο το τεχνοκρατικό κομμάτι, θα πρέπει να την κάνεις και με την ψυχή σου. Εγώ ως άνθρωπος ανήκω διαχρονικά στο λεγόμενο δημοκρατικό προοδευτικό κέντρο και είμαι ο εμπνευστής του μεσαίου χώρου μαζί με τον Γιάννη τον Λούλη, ήταν λογικό λοιπόν να βλέπουμε με μεγάλη συμπάθεια την ευρύτερη απεύθυνση που έκανε ο Στέφανος Κασσελάκης.

Πότε ήταν η πρώτη επαφή με τον Κασσελάκη, πότε μιλήσατε οι δυο σας;

Ήταν περίπου τα Χριστούγεννα. Επικοινωνήσαμε προσωπικά και τα είπαμε από κοντά.

Εσύ όμως έχεις ακούσει ήδη και παρακολουθείς τον Κασσελάκη από τον Σεπτέμβριο που βάζει υποψηφιότητα για αρχηγός. Μέχρι τα Χριστούγεννα που σε παίρνει τηλέφωνο ποια είναι η εικόνα που έχεις για τον Κασσελάκη;

Η πρώτη εικόνα για τον ίδιο ξεκίνησε παράδοξα. Περίπου στο τέλος των διακοπών που έκανα πέρυσι στην Πάτμο μου έστειλαν στο κινητό μου το βίντεο με το πώς ο ίδιος συστήθηκε στο ελληνικό κοινό. “Είμαι ο Στέφανος και έχω κάτι να πω”. Παρακολούθησα αυτή την ψηφιακή ανακοίνωση που έκανε μέσα από τα σόσιαλ μίντια με τεράστιο ενδιαφέρον. Οφείλω να πω ότι για πάρα πολλά χρόνια δεν έβρισκα κανένα ενδιαφέρον στην πολιτική και στους πολιτικούς. Ηταν η πρώτη φορά που μου έκανε ένα κλικ και ξεκλείδωσε το ενδιαφέρον μου.

Τι σου έκανε κλικ σε αυτό το βίντεο;

Ήταν πάρα πολύ ανθρώπινος, πάρα πάρα πολύ ζεστός, πάρα πολύ αληθινός, τόλμησε να πει τη δική του αλήθεια, τόλμησε να πάει κόντρα σε αυτό που λέμε κατεστημένη πολιτική σκέψη, η οποία απορρέει από τη λεγόμενη πολιτική ορθότητα. Έσπασε όλες αυτές τις κατεστημένες νόρμες και έκανε μια επανεισαγωγή του εαυτού του με ένα τελείως αντισυμβατικό, αλλά παράλληλα ειλικρινή τρόπο. Θέλω να πω ότι βρήκα τον εαυτό μου σχεδόν συγκινημένο όταν
άκουσα αυτό το μήνυμα.

Άρα βλέπεις το μήνυμα και λες θα πάει καλά θα κερδίσει;

Λέω αυτός είναι κάτι άλλο, αυτός αξίζει, επιτέλους θα αλλάξουν τα πράγματα.

Θα αλλάξουν τα πράγματα πολιτικά ή θα αλλάξουν και κοινωνικά, με την έννοια ότι είναι ο πρώτος πολιτικός και μάλιστα υποψήφιος για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που λέει ευθέως “αυτή είναι η ζωή μου, αυτός είναι ο σύντροφός μου”;

Και αυτό γιατί βοήθησε την ελληνική κοινωνία να πάει ένα βήμα πιο μπροστά, να οδηγηθεί σε μια ωρίμανση. Και κυρίως γιατί ήταν ο πρώτος ο οποίος με αυτόν τον τρόπο έθεσε τα θεμέλια για μια συμπεριληπτικότητα η οποία είναι απαραίτητη για μια προηγμένη κοινωνία. Επιπλέον στις τελευταίες εκλογές είχαμε δύο λογικές. Η μία ήταν η λογική της κοινωνικής προόδου και η άλλη αυτή που εξέφρασε ο κ. Σαμαράς στο Ζάππειο και καταχειροκροτήθηκε από το σύνολο της Νέας Δημοκρατίας προεκλογικά και με τρόμαξε ένας καταγγελτικός λόγος της λεγόμενης alt-right. Και βλέπω έναν άνθρωπο ο οποίος έρχεται με τις δικές του αλήθειες και λέει με τον τρόπο του “αυτή την alt-right θα την πολεμήσουμε”.

Ποιος σου έστειλε το βιντεάκι στην Πάτμο;

Μου το έστειλαν φίλοι μου γιατί είχε γίνει σχεδόν viral. Το βλέπω λοιπόν και λέω μήπως είναι η δική μου άποψη; Πήρα το δίτροχο που είχα και πήγα στην παραλία. Συνειδητοποίησα ότι εκεί οι πάντες συζητούσαν γι’ αυτόν και όχι μόνο οι φίλοι μου που είναι πιο νέοι σε ηλικία, αλλά και
μεγαλύτερα ζευγάρια, και πιο ηλικιωμένοι.

Βλέποντας αυτό το βίντεο πίστεψες ότι θα κέρδιζε τις εσωκομματικές εκλογές;

Ναι, από την πρώτη στιγμή. Εγώ στοιχημάτισα για εκείνον και κέρδισα όλα τα στοιχήματα και δεν σου κρύβω ότι όσοι με έπαιρναν και με ρωτούσαν τη γνώμη μου, τους παρότρυνα να πάνε να δώσουν τα 2 ευρώ και να ψηφίσουν Κασσελάκη.

εν μπήκες στον πειρασμό να επικοινωνήσεις τότε μαζί του;

Δεν είμαι απ’ αυτούς τους τύπους που με τον θόρυβο πάνε να κολλήσουν πάνω. Μου δημιουργεί απέχθεια αυτή η συμπεριφορά. Αλλά ήμουν από αυτούς που χωρίς και ο ίδιος να το ξέρει όπου μπορούσα, βοήθησα με τις μικρές μου δυνάμεις να εκλεγεί. Άλλωστε πάρα πολλοί φίλοι μου που πήγαν και ψήφισαν δεν προέρχονται από τον ΣΥΡΙΖΑ. Προέρχονται από πολλούς άλλους πολιτικούς χώρους εκτός ΣΥΡΙΖΑ και πήγαν για πρώτη φορά γράφτηκαν, έδωσαν τα δυο ευρώ για να ψηφίσουν Κασσελάκη. Και μάλιστα παιδιά τα οποία εκείνο το Σαββατοκύριακο ήταν εκτός Αθηνών, ήταν σε διάφορα νησιά, πήγαν εκεί που μπορούσαν, ταξίδεψαν να πάνε σε άλλο νησί πιο κοντινό για να ψηφίσουν. Αυτό έδειχνε ότι υπάρχει ένα κοινωνικό ρεύμα από κάτω που ζητούσε να εκφραστεί. Ενα ρεύμα πολιτισμικής προόδου που δεν μπαίνει σε καλούπια ιδεολογικών αναφορών του παρελθόντος, δεξιά, κέντρο, αριστερά. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι αναζητούσαν κάποιον να σπάσει τις κατεστημένες πολιτικές συμπεριφορές. Και το έκανε.

Από τα Χριστούγεννα που βρεθήκατε και μιλήσατε, γιατί έφτασε Απρίλιος για να ανακοινωθεί η επαγγελματική αυτή συνεργασία;

Κανείς μας δεν είχε σκοπό να ανακοινώσει καμία συνεργασία. Η συνεργασία ξεκίνησε λίγο αργότερα, αλλά υπήρξε μια μικρή διαρροή, η οποία άρχισε να φουντώνει και μετά βγήκε ο
ίδιος και απάντησε με το γνωστό τρόπο. Και εγώ σε όσα μέσα ενημέρωσης μιλάω το τελευταίο διάστημα εκφράζω τον εαυτό μου και την εταιρεία μου. Δεν εκφράζω ούτε απαντάω για λογαριασμό του ΣΥΡΙΖΑ.

Μετά τις εκλογές και αφού τελειώσει η επαγγελματική δουλειά που κάνεις, σκέφτεσαι να ενταχθείς στον ΣΥΡΙΖΑ είτε ως στέλεχος ή στο επικοινωνιακό του επιτελείο;

Δεν υπάρχει καμία τέτοια συζήτηση αυτή τη στιγμή. Ούτε από τη δική μου πλευρά ούτε από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτως ή άλλως συναισθηματικά στηρίζω την προσπάθειά του. Από εκεί και έπειτα, αν αυτό μετεξελιχθεί, εκτός από επαγγελματική συνεργασία, και σε ένα επίπεδο πιο
ουσιαστικής συνεργασίας αυτό δεν μπορώ να το ξέρω αυτήν τη στιγμή, αλλά δεν είναι και της παρούσης.

Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κάτι άλλο; Μπορεί ο Κασσελάκης να κάνει τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό που θέλει ο ίδιος; Να το πω αλλιώς: θα τον καταπιεί ο ΣΥΡΙΖΑ ή θα καταπιεί αυτός τον παλιό ΣΥΡΙΖΑ;

Η δική μου εκτίμηση είναι πως ούτε το ένα μπορεί να συμβεί, ούτε το άλλο. Εκείνο όμως που πρέπει να συμβεί, και το λέω τώρα ως επικοινωνιολόγος, θα έλεγα ότι είναι ανάγκη για τον ΣΥΡΙΖΑ να εκσυγχρονιστεί. Ο εκσυγχρονισμός του ΣΥΡΙΖΑ είναι αναγκαίος για να συναντήσει πια ο νέος ΣΥΡΙΖΑ τις σύγχρονες προκλήσεις. Εγώ δεν είμαι από αυτούς που θα προτείνουν ποτέ αλλαγή πολιτικής φυσιογνωμίας. Πρέπει κάθε πολιτική παράταξη να σέβεται την αφετηρία της, να σέβεται την ιστορία της και να σέβεται την ταυτότητά της. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να είναι σε μια αέναη διαδικασία μετεξέλιξης και εκσυγχρονισμού. Γιατί αλλάζουν οι κοινωνικές συμμαχίες, αλλάζουν οι κοινωνικές συνθήκες, αλλάζουν τα προβλήματα που αισθάνεται ο κόσμος. Και οι πολίτες σήμερα δεν θα πάρουν ποτέ τη μεζούρα να μετρούν την ιδεολογική προσήλωση σε αφετηρίες του παρελθόντος. Αυτό που παίρνουν σήμερα ως μέτρο είναι κατά πόσο ακούν προγραμματικές, ρεαλιστικές, εφαρμόσιμες λύσεις στα προβλήματά τους. Αν έχει ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή κάτι να τους πει. Σήμερα το μεγαλύτερο εκλογικό ακροατήριο βρίσκεται εγγύτερα στον χώρο της κεντροαριστεράς, του Κέντρου και ένα μικρό τμήμα θα έλεγα ότι κινείται και στις παρυφές της κεντροδεξιάς. Αυτό σημαίνει ότι η μεγάλη πύκνωση δεξιά και αριστερά είναι γύρω από το χώρο του κέντρου. Βέβαια το κέντρο έχει αλλάξει. Δεν είναι το κέντρο που ξέραμε παλιά. Θα έλεγα ότι έχει τα χαρακτηριστικά αυτού που ονομάζαμε κάποτε μεσαίο χώρο.

Είπε ο Κασσελάκης μια φράση ότι με το καταστατικό συνέδριο του κόμματος τον Σεπτέμβριο ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει το μοναδικό σπίτι του προοδευτικού κέντρου. Αυτό δεν σημαίνει μια ουσιαστική μετακίνηση του παλιού ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό που μόλις τώρα είπες;

Θα έλεγα όχι μετακίνηση, απλώς μια απαγκίστρωση από κατεστημένες νοοτροπίες και παλιές πολιτικές συμπεριφορές που τον προσδιόριζαν.

Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι για σένα ένα κλαμπ το οποίο στην πόρτα λειτουργούσε ο πορτιέρης, έβγαζε ένα αριστερόμετρο και μετρούσε πόση είναι η προσήλωση στα κομμουνιστικά ιδεώδη του καθενός για να εισχωρήσουν.

Αυτό κατά δική μου εκτίμηση είναι λογικό να αλλάξει, διότι η αριστερή φυσιογνωμία που προφανώς έχει ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αριστερή φυσιογνωμία, σημαίνει ότι αναπτύσσεις και μια διαλεκτική σχέση με τον κόσμο. Και η απεύθυνσή σου, αν θες να μπεις σε τροχιά εξουσίας, γίνεται ευρύτερη. Απευθύνεσαι, σε ακροατήρια που ξεκινούν από την Αριστερά, την Κεντροαριστερά και φτάνουν μέχρι και το προοδευτικό δημοκρατικό κέντρο. Ένα σπίτι δηλαδή που εμπεριέχει όχι μόνο τους αριστερούς, αλλά και τους κεντροαριστερούς και τους
κεντρώους.

Άρα ένα σπίτι που έχει διώξει τον πορτιέρη με το αριστερόμετρο;

Όχι, δεν χρειάζεται να διώξει απολύτως κανέναν, απλά να μην υπάρχει έξω κάποιος που κάνει face control. Να έχεις μια πόρτα ελεύθερη και ανοιχτή για όλους τους πολίτες που πιστεύουν τις
προγραμματικές του θέσεις. Γιατί οι συγκλίσεις σήμερα πρέπει να είναι κοινωνικές. Να ανοίξει την πόρτα του ο ΣΥΡΙΖΑ για να μπουν νέοι άνθρωποι μέσα, φρέσκος αέρας, χωρίς τις κλειστές διαδικασίες που υπήρχαν στο παρελθόν και οι οποίες δεν άφηναν τη διεύρυνση του ΣΥΡΙΖΑ σε πλατύτερα ακροατήρια.

Τι θα συμβούλευες έναν πολιτικό που αναλόγως του αποτελέσματος, κάποιοι τον περιμένουν στη γωνία; Τι να κάνει;

Δυστυχώς στην κομματική ζωή της Ελλάδος αυτό είναι ένα φαινόμενο το οποίο έχει διάρκεια. Όμως οι ηγέτες που ξεχωρίζουν είναι οι ηγέτες που αναδεικνύονται από κάτω προς τα πάνω, χωρίς να έχουν κληρονομήσει κάποιο κόμμα, χωρίς να τους δοθεί η ηγεσία ως κληρονομικό δικαίωμα. Άρα όσοι και να καραδοκούν έναν τέτοιον ηγέτη δεν μπορούν να τον αγγίξουν. Και επειδή προφανώς με ρωτάς για τον Κασσελάκη, θυμάμαι τι έγινε στο τελευταίο συνέδριο όταν η βάση του κόμματος απάντησε σε όσους κινήθηκαν εναντίον του. Βγήκε κυρίαρχος από ένα τελείως συγκρουσιακό συνέδριο. Αυτό θα το δούμε σε επανάληψη, αν και δεν πιστεύω ότι θα υπάρξει οποιαδήποτε προσπάθεια αμφισβήτησης μετεκλογικά. Άλλωστε η δική μου εκτίμηση είναι ότι το εκλογικό αποτέλεσμα θα είναι εξαιρετικά καλό για τον Στέφανο Κασσελάκη.

Έχεις βρεθεί κοντά για χρόνια στον Κώστα Καραμανλή. Τι κοινό έχει ο Καραμανλής με τον Κασσελάκη, αν έχει;

Είναι δύο διαφορετικοί άνθρωποι με διαφορετικές κοσμοθεωρίες. Είναι και διαφορετικοί ως προσωπικότητες. Αν κάτι θα μπορούσε κανείς να αναγνωρίσει ως κοινό χαρακτηριστικό γνώρισμα και στους δύο είναι η αμεσότητα της επικοινωνίας, αλλά και η πίστη τους στη σύνθεση ιδεών και απόψεων που απαντούν στις σύγχρονες προκλήσεις. Με μία φράση, δεν είναι δογματικοί.

Λένε πολλοί, εντάξει, καλός ο Κασσελάκης, νέος, φρέσκος, επικοινωνιακός, αλλά δεν ξέρει ακόμα πλήρως την πολιτική. Ο Έλληνας πόσο συγχωρεί κάποιον που δεν ξέρει πλήρως την πολιτική και κατα πόσο αυτό θα είναι τροχοπέδη στο να τον κάνει πρωθυπουργό;

Οι ίδιοι, οι οποίοι έχουν μια επιφύλαξη στο κατά πόσο έμαθε την πολιτική διαδικασία, είναι οι ίδιοι που του πιστώνουν ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα που οι άλλοι που ξέρουν από
πολιτική δεν έχουν. Ότι είναι άφθαρτος. Γιατί προφανώς αν ήξερε από την κομματική διαδικασία της ελλαδικής πολιτικής σκηνής θα ήταν ήδη φθαρμένος. Ότι είναι ανθρώπινος είναι ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα που πιστώνεται μόνο στα θετικά του. Και επίσης τι σημαίνει “δεν ξέρω από πολιτική”; Σημαίνει ότι δεν ξέρω να διοικήσω; Αν πάμε στο επίπεδο της διοίκησης, με συγχωρείτε, ποιον εμπιστευόμαστε περισσότερο; Έναν άνθρωπο ο οποίος πέτυχε σε μια τεράστια και ανταγωνιστική χώρα όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες και κατάφερε να σταθεί στα πόδια του και ήρθε ως επιτυχημένος εδώ ή κάποιους ανθρώπους οι οποίοι κληρονομούν μια πολιτική θέση λόγω πολιτικής οικογένειας και αφετηριών του παρελθόντος αλλά δεν είναι απαραίτητο ότι ξέρουν να διοικήσουν;

Για μένα η μεγαλύτερη αξία δεν είναι αν ξέρεις την κομματική διαδικασία, αν είσαι παιδί του κομματικού σωλήνα, αλλά αν έχεις ικανότητες για να διοικήσεις. Και ένας πετυχημένος άνθρωπος στην Αμερική προφανώς έχει.

Θα άντεχε επικοινωνιακά ο Κασσελάκης το 1997 όταν και εσύ τότε λειτουργούσες πιο μπροστά επικοινωνιακά ως εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας και είχες συγκεντρώσει δεκάδες βέλη;

Θα σου απαντήσω με κάτι που έζησα τότε. Κάποια στιγμή όταν ήμουν βουλευτής μετά το 2000 έπρεπε να αναπληρώσω κάποιον σε ένα θερινό τμήμα και δεν το ήξερα. Με βρίσκουν στη Βουλή που εγώ είχα πάει να συναντήσω κάποιον και μου λένε μπες τώρα αλλιώς θα χαθεί η ψηφοφορία. Εγώ φορούσα ένα πόλο μπλουζάκι και μπαίνω στην ολομέλεια. Ο τότε πρόεδρος Απόστολος Κακλαμάνης με απέβαλε από την αίθουσα διότι δεν φορούσα σακάκι και λαιμοδέτη.
Τότε έτρωγες αποβολή από τη Βουλή γιατί δεν είχες γραβάτα και σακάκι. Σήμερα στη Βουλή μπορείς να πας με ό,τι θες.

Αυτή είναι η διαφορά της πολιτικής επικοινωνίας του τότε με το σήμερα. Αν αυτά που γίνονται σήμερα τα κάναμε τότε,προφανώς το πολιτικό σύστημα δεν θα τα άντεχε. Ομως κάθε φορά υπάρχει ένας πρωτοπόρος που παίρνει το κόστος να ανοίξει το δρόμο και τις διαδικασίες. Πιστεύω ότι και εγώ με τις μικρές μου δυνάμεις άφησα ένα λιθαράκι στην πολιτική επικοινωνία εκείνη την εποχή. Τώρα ο Στέφανος Κασσελάκης αφήνει ένα πολύ μεγαλύτερο αποτύπωμα στον τρόπο με τον οποίο επικοινωνεί. Γιατί το κάνει αυθεντικά και χωρίς συμβούλους.

Μια και πήγαμε στο παρελθόν, θυμάμαι τη φωτογραφία που είχες βγάλει πάνω στα σκοινιά του ιστιοφόρου και την άλλη με το μπουρνούζι που έγινε ο κακός χαμός. Σήμερα όλα αυτά είναι αυτονόητα.

Μπουρνούζι δεν υπήρξε ποτέ, ήταν ένα λευκό t-shirt το οποίο σήμερα το φοράνε και μπαίνουν στη Βουλή. Έβγαλαν το λευκό t-shirt μπουρνούζι, εκεί έφτασε η διαστροφή των ανθρώπων που
το εμπνεύστηκαν και προσπάθησαν να με ακυρώσουν και να κάνουν την πρώτη δολοφονία χαρακτήρα. Όσον αφορά τη φωτογραφία στο ιστιοφόρο, ήμουν υπουργός Τουρισμού και ήθελα να προωθήσω το nautical κομμάτι του τουρισμού.

Αυτή την αντίδραση του τότε και τον κακό χαμό που έγινε με τη ματιά του σήμερα τα χαρακτηρίζεις γελοία;

Με τη ματιά του σήμερα μου φαίνονται γραφικές καρικατούρες παλαιοσυντηρητικών ανθρώπων που τελικώς δεν το έκαναν γιατί το πίστευαν όσο τους ανέλυσα και τους είδα μετά. Απλώς δεν είχαμε τότε συνειδητοποιήσει πως στην Ελλάδα υπάρχει μια στρατιά ανθρώπων που ζει με τα χαρτζιλίκια από την πολιτική. Αμα εγώ θέλω να σκοτώσω έναν χαρακτήρα, τι κάνω; Προσλαμβάνω έναν δολοφόνο εντός εισαγωγικών και αναλαμβάνει το συμβόλαιο θανάτου. Αν λοιπόν η πρόληψη γίνεται για τον Άρη, γράφουν αυτά που γράφουν για τον Άρη. Αν γίνει για κάποιον άλλον, θα γράψουν για κάποιον άλλο. Αλλά είναι οι ίδιοι άνθρωποι, στις ίδιες θέσεις, πολλές φορές στα ίδια μέσα που εκτελούν αυτά τα συμβόλαια. Και μετά μαθαίνεις γι’ αυτούς τους ανθρώπους ενδεχομένως είτε από σύμπτωση, είτε αν πεθάνουν και ξαφνικά όλοι διαπιστώνουν ότι αυτοί οι άνθρωποι ήταν αδικαιολόγητα πλούσιοι.

Γιατί θεωρείς ότι ήθελαν να σε δολοφονήσουν πολιτικά;

Θεωρούσαν ότι κάνω ένα άνοιγμα το οποίο έβρισκε πολύ μεγάλο αντίκρισμα σε επίπεδο κοινωνίας. Δημιουργούσε δηλαδή ένα πλειοψηφικό ρεύμα, πράγμα το οποίο κατοχύρωνε τη θέση του Κώστα Καραμανλή, κάτι που δεν ηθελαν. Ο Καραμανλής με το μεσαίο χώρο έσπασε κατεστημένες νοοτροπίες και συμπεριφορές. Μην ξεχνάμε και τις δηλώσεις του για τους νταβατζήδες και τα διαπλεκόμενα και όλα αυτά που ήθελε να θίξει. Σε αυτή την περίπτωση θεωρούσαν ότι αν “δολοφονήσουν” τον σύγχρονο τρόπο επικοινωνίας, δολοφονήσουν τον μεσαίο χώρο, αυτόματα θα μπορούν να τον ποδηγετήσουν.

Με την εμφάνιση Κασσελάκη στην πολιτική σκηνή έσπασε το ταμπού του ομοφυλόφιλου πολιτικού;

Άνοιξε ένα καινούργιο κεφάλαιο και για την Ελλάδα στα θέματα της συμπεριληπτικότητας στα οποία είχαμε μείνει πίσω. Οπως στην Ευρώπη είχαμε πρωθυπουργούς που ξέραμε τον
σύζυγό τους κ.λπ. κανείς δεν θα ασχολείται πια ούτε με τον σεξουαλικό προσανατολισμό του πολιτικού, ούτε με το ποιος είναι ο σύντροφός του, ούτε με την προσωπική του ζωή όσον αφορά τις επιλογές του. Αυτή είναι μια τεράστια κατάκτηση, γιατί σπρώχνει μια συντηρητική κοινωνία, όπως είναι η Ελλαδική προς τα εμπρός. Αυτό είναι ένα επίτευγμα Κασσελάκη.

Υπάρχει κάποιος του οποίου τη συμπεριφορά δεν συγχωρείς; Παραδείγματος χάριν, η όλη ιστορία αποδόμησή σου από τη Νέα Δημοκρατία ξεκίνησε με εκείνο το περίφημο “Σαλώμη” του Καρατζαφέρη.

Για να είμαι ειλικρινής, όχι. Γιατί άμα ξέρεις τους ανθρώπους και ξέρεις μέχρι πού μπορούν να φτάσουν δεν υπάρχει κάτι που δεν περιμένεις. Ίσως εκείνο το οποίο προσωπικά δεν έχω μάθει ακόμα είναι να διαχειρίζομαι την αχαριστία. Έχω δει στην πορεία ανθρώπους να έρχονται δίπλα μου, όπως οι μύγες στο μέλι, και μετά να κάνουν ότι δεν σε ξέρουν, όταν νομίζουν ότι δεν έχεις τίποτα να τους προσφέρεις. Ανθρώπους να τους έχεις πάρει από το τίποτα, να τους έχεις φτιάξει κι αυτοί οι άνθρωποι μετά να προσπαθούν να σε “σκοτώσουν” γιατί θεωρούν ότι με
αυτόν τον τρόπο δεν θα αισθάνονται οτι χρωστούν.