Η Ελλάδα είναι γεμάτη από φανταστικά και πανέμορφα μέρη που μαγεύουν όποιον τα επισκέπτεται. Πάμε μέχρι την Πελοπόννησο και συγκεκριμένα σε ακρωτήριά της που εντυπωσιάζουν για τους δικούς τους λόγους! Το ένα γιατί μοιάζει με εξωτικό παράδεισο με καταγάλανα νερά και το άλλο για την άγρια ομορφιά του!

Τσελεβίνια: Ένα εξωτικό ακρωτήρι στην Πελοπόννησο!

Ο παραδεισένιος αυτός προορισμός είναι τo ακρωτήριο Σκύλλαιο ή Κάβο-Σκυλί ή Τσελεβίνια. Το εντυπωσιακό αυτό μέρος είναι κυρίως γνωστός στους ιδιοκτήτες σκαφών που επιλέγουν την περιοχή για βουτιές, καθώς δεν είναι εύκολο να προσεγγίσει κανείς το σημείο με άλλον τρόπο.

Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει είναι τα καταγάλανα νερά και οι λίμνες που μοιάζουν σαν τις ακτές από την ταινία “The Beach” και είναι ένα δείγμα ότι η Ελλάδα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τις ακτές της Καραϊβικής και άλλων αντίστοιχων προορισμών.

Ανατολικά του ακρωτηρίου βρίσκονται δύο νησίδες, το Σκυλί και το Σπαθί, οι οποίες συχνά αναφέρονται με το όνομα «Τσελεβίνια». Το ακρωτήριο Σκύλλαιο μαζί με το ακρωτήριο Σούνιο και το νησί Άγιος Γεώργιος Λαυρεωτικής σηματοδοτούν τα όρια του Σαρωνικού κόλπου.

Υπάρχουν πολλές εκδοχές για την ονομασία αυτού του ιδιαίτερου τόπου. Λέγεται πως το όνομα Σκύλλαιο προέρχεται από τη Σκύλλη, κόρη του βασιλιά των Μεγάρων Νίσου, το πτώμα της οποίας ξεβράστηκε στην περιοχή.

Η ονομασία Τσελεβίνια από την άλλη πλευρά είναι αρβανίτικης προέλευσης και τοποθετείται χρονικά περί γύρω στο 16ο αιώνα, όταν οι Αρβανίτες της περιοχής προσπαθούσαν να κρυφτούν από τους Τούρκους οι οποίοι τους καταδίωκαν. Οι Αρβανίτες χρησιμοποιούσαν την έκφραση «Τσέλιε-βένιε» (=προσέξτε έρχονται) ως ειδοποίηση, όταν εντόπιζαν Τουρκικά πλοία να προσεγγίζουν την περιοχή.

 

Δρέπανο: Το ακρωτήρι που «χωρίζει» τα νερά στα δύο!

Περίπου τέσσερα χιλιόμετρα από το Ρίο στο βορειότερο άκρο της Πελοποννήσου βρίσκεται το χωριό Δρέπανο.

Σύμφωνα με την μυθολογία όπως είχε αναφέρει ο Έλληνας περιηγητής και γεωγράφος Παυσανίας, ο Κρόνος έριξε στη θάλασσα το δρεπάνι με το οποίο ακρωτηρίασε τον πατέρα, τον Ουρανό. Έτσι, το ακρωτήρι ονομάστηκε Δρέπανο.

Σήμερα όμως εκεί βρίσκεται ο γνωστός φάρος που κατασκευάστηκε το 1880 και αποτελεί ένα στολίδι για την περιοχή γενικότερα. Ο συγκεκριμένος φάρος είχε βομβαρδιστεί από τους Γερμανούς κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ξαναλειτούργησε μετά το 1945. Το Ελληνικό Ναυτικό είχε αναλάβει τη νέα επισκευή του.

Το Δρέπανο αποτελεί μια από τις πλέον αγαπημένες παραλίες των ντόπιων στην Αχαΐα. Το ακρωτήρι είναι το ιδανικό σημείο για τους ντόπιους και όχι μόνο για θαλάσσια σπόρ όπως το windsurfing και το kitesurfing.