Αυτό το κείμενο είναι αφιερωμένο σε έναν προορισμό που αναπάντεχα ερωτεύεσαι. Αυτός δεν είναι άλλος από τον Όλυμπο και τα φυσικά τοπία που διεγείρουν τον κάθε φυσιολάτρη. Σήμερα η συντακτική ομάδα του speedynews ταξίδεψε στο Ρέμα Ορλιά, και σας διηγείται μια αλησμόνητη εμπειρία που σας προτείνουμε ανεπιφύλακτα να ζήσετε.
Η πρώτη γεύση
Στην αρχή αντικρίσαμε το Ρέμα Ορλιά σε μια ολιγόλεπτη κατάβαση από εκεί που σταθμεύσαμε με το αυτοκίνητο. Όταν φτάσαμε στο σημείο του καταρράκτη, σίγουρα ο ενθουσιασμός ήταν εμφανής, η διάθεση στο ζενίθ για μια βουτιά στα γαλαζοπράσινα νερά τα οποία, ειρήσθω εν παρόδω προσφέρουν 100% πόσιμο νερό. Η εικόνα από το νερό που ρέει αδυσώπητα από τον Όλυμπο καθιστά το μέρος τόσο θελκτικό στο μάτι αλλά και ανυψώνει τις αισθήσεις διότι η ξεγνασιά και η γαλήνη είναι τα δύο πρώτα χαρακτηριστικά που σου παρέχει αυτό επιβλητικό τοπίο.
Το αξέχαστο οδοιπορικό προς το Κόκκινο βράχο
Είναι η αλήθεια πως όταν ρωτήσαμε έναν πεζοπόρο για το τι άλλο θα μπορούσαμε να εξερευνήσουμε εκεί αυτός μας απάντησε «είναι περίπου 45 λεπτά περπάτημα ο Κόκκινος Βράχος προσέξτε απλά γιατί το σημείο είναι δύσβατο σε ορισμένα μέρη». Την ώρα που ακούσαμε από το συγκεκριμένο άνθρωπο «ότι αξίζει το κόπο» τότε ο δισταγμός μετετράπηκε σε «δίψα».
Το ταξίδι προς άγνωστους ατραπούς δεν ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς αφού διασχίσαμε περίπου το μισό της διαδρομής, όταν αντιληφθήκαμε πως ένας από εμάς έψαχνε επίμονα το κινητό, το οποίο εν τέλει είχε ξεχάσει στο αυτοκίνητο. Γυρίσαμε πίσω με σκοπό να το το ψάξουμε και το βρήκαμε στο αμάξι. Η ανησυχία τελείωσε και το μόνο που έμενε ήταν να ξεκινήσουμε το ράθυμο βάδισμα μας προς το Κόκκινο Βράχο.
Η ανάβαση
Συμπεράναμε πως τα πέτρινα μονοπάτια ήταν αρκετά ολισθηρά αλλά μόλις ξεπρόβαλλε αυτή η εικόνα αίφνης μπροστά μας τότε αναρωτηθήκαμε «ήρθαμε στο Μάτσου Πίτσου ή επρόκειτο για κάτι τόσο πανομοιότυπο».
Η διαδρομή έμελλε να είναι ξεχωριστή για έναν επιπλέον λόγο
Όσο «σκαρφαλώναμε» προς τα ψηλότερα σημεία συνειδητοποιήσαμε το πόσο κοντά έρχονται οι άνθρωποι. Θα σας εξηγήσω αμέσως τι εννοώ! Οι άνθρωποι που συναντούσαμε κατά τη διάρκεια της πεζοπορίας ήταν αρκετά προσηνής και συνάμα πρόσχαροι κάτι που δεν παρατηρείται συχνά στους αστικούς ιστούς. Οι κριτικές τους για το Κόκκινο Βράχο μας παρότρυναν να συνεχίσουμε παρόλο που ήμασταν εξουθενωμένοι.
Το 45′ περπάτημα ολοκληρώθηκε, ο Κόκκινος Βράχος απείχε μόλις μερικά βήματα μακριά μας, στο βάθος ένας επίγειος παράδεισος
Ο κόπος μας ανταμείφθηκε, η φύση οργίαζε και εμείς αμέριμνοι την θαυμάζαμε. Μάλιστα, δεν διστάσαμε να κάνουμε μια δεύτερη βουτιά αν και τα νερά ήταν πιο παγωμένα, εν συγκρίσει με εκείνα του ρέματος. Αυτό ίσως οφείλεται στο υψόμετρο αλλά και στο γεγονός ότι αυτό το μέρος δεν είναι τόσο ευήλιο λόγω των δέντρων που περιβάλλουν το χώρο. Βέβαια δεν στάθηκε εμπόδιο για μας τους λιγάκι πιο τολμηρούς δροσιστούμε.
Παράλληλα, πλησίον των καταρρακτών υπήρχε μια σκηνή με τέσσερις άνδρες που αναπτύχθηκε μια κουβεντούλα ολίγων λεπτών και μας είπαν ότι διέμεναν στα πέριξ του κόκκινου βράχου δύο ημέρες. Το νερό είναι έχει βάθος περίπου τρία μέτρα σε κάποια σημεία ενώ κάποιοι λάτρες της αδρεναλίνης βουτούσαν από πολύ ψηλά, κάτι το οποίο δεν θα σας συστήναμε (μια λάθος κίνηση μπορεί να θέσει σε κίνδυνο της σωματική σας ακεραιότητα).
Μετά από την δίωρη παραμονή μας εκεί η ώρα για την επιστροφή έφτασε. Όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο είπα να κάνουμε μια στάση για φαγητό στο Λιτόχωρο που απέχει μόλις 15 λεπτά από τους Πρόποδες του Ολύμπου.
Το Λιτόχωρο αποτελεί ένα παραδεισένιο χωριουδάκι με περίπου 8.500 κατοίκους και πολλά όμορφα ταβερνάκια σε ένα από τα οποία καθίσαμε. Η κυρία που μας σέρβιρε καθ’ όλα ευγενική ενώ παραγγείλαμε αρχίσαμε να συζητάμε για το τουρισμό στην ευρύτερη περιοχή.
Ερωτηθείσα για το από που προέρχονται οι τουρίστες εκείνη απάντησε λέγοντας: «Το χωριό προσελκύει κυρίως Γερμανούς, Δανούς, Ελβετούς» στη συνέχεια τόνισε «δεν έχουμε πολλούς τουρίστες από τις Βαλκανικές χώρες», παράλληλα για τις τιμές των καταλυμάτων ανέφερε « ξεκινούν από 30 ευρώ σε airbnb και 50 ευρώ στα ξενοδοχεία» κάτι που σημαίνει πως η διαμονή είναι φθηνή. Αξίζει να σημειωθεί πως οι γεύσεις ήταν νοστιμότατες και σε άκρως προσιτές τιμές.
Αφού τελειώσαμε το φαγητό μας επιστρέψαμε πίσω στη συμπρωτεύουσα συνεπαρμένοι από όλο το υπέροχο ταξίδι που μας μάγεψε.
Αν επιθυμείτε να επισκεφτείτε και είστε κάτοικος Θεσσαλονίκης τότε θα χρειαστεί να οδηγήσετε μόνο 1 ώρα και 20′ και σας διαβεβαιώνουμε πως θα εκστασιαστείτε από τις θαυμάσια μέρη.
