Άρθρο του Γιάννη Κ. Καραγιάννη
Οι πρόσφατες βίαιες επιθέσεις και κακοποιήσεις ζώων, που δικαιολογημένα εξόργισαν την κοινωνία και οδήγησαν σε εισαγγελική παρέμβαση, επαναφέρουν την ανάγκη σύγχρονου νομικού πλαισίου για τα αδέσποτα. Ο αρμόδιος υπουργός ΥΠΑΑΤ, εξήγγειλε υποκριτικά, μετά την κατακραυγή, αυστηρότερες ποινές, δικαιολογώντας την απραξία του να φέρει αντίστοιχο νόμο στη Βουλή.
Χωρίς αμφιβολία τα αδέσποτα αποτελούν πρόβλημα πολιτισμικό, υγειονομικό και κοινωνικό. Το πρώτο είναι ζήτημα παιδείας και ηθικής για το πως αντιμετωπίζεται κάθε ζωντανός οργανισμός. Το δεύτερο, ότι αποτελούν εστίες παρασιτικών και λοιμωδών νοσημάτων και το τρίτο έχει να κάνει με την αρνητική εικόνα που δημιουργούν στους δήμους, οι οποίοι βάσει του ισχύοντος Ν.4039/2012, διαχειρίζονται το θέμα.
Ο εν’ λόγω νόμος προέκυψε από υποχρεωτικές ενσωματώσεις ευρωπαϊκών οδηγιών στην Ελληνική έννομη τάξη. Με τον Ν.4235/2014 τροποποιήθηκαν τα άρθρα 46 και 47. Οι αλλαγές αφορούσαν ενέργειες από επιθετική συμπεριφορά ζώου και μη θεραπεύσιμα νοσήματα. Με τον Ν. 4483/2017 τροποποιήθηκε το άρθρο 21 σχετικά με πρόστιμα και αρμόδια ελεγκτικά όργανα.
Οι παραπάνω τροποποιήσεις δεν έφεραν καμιά ουσιαστική βελτίωση στο Ν.4039/2.2.2012 που κρίνεται για τις σημερινές συνθήκες ανεπαρκής.
Τις 22/3/2018 η προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ανάρτησε προς διαβούλευση ένα νέο νομικό πλαίσιο το οποίο απέσυρε λόγω αντιδράσεων των φιλοζωικών οργανώσεων. Δικαιολογημένες κατά την άποψη μου, γιατί ο νόμος αυτός, είχε καθαρά εισπρακτικό χαρακτήρα, στοχοποιούσε ζώα και ζωόφιλους και έκλεινε το μάτι στις αδυναμίες των δήμων να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά το πρόβλημα.
Προτάσεις:
1. Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 9 του Ν.4039/2012, αρμόδιοι για την περισυλλογή των αδέσποτων είναι οι Δήμοι, θα πρέπει να υπάρξει μεγαλύτερη χρηματοδότηση από το αντίστοιχο πρόγραμμα του ΥΠΑΑΤ. Το ποσό των 1,4 εκ. ευρώ δεν επαρκεί, τόσο για περισυλλογή και στείρωση, όσο και για την δημιουργία καταφυγίων πολλών θέσεων σύμφωνα με τον Ν. 604/1977 και το ΠΔ 463/1978- ΦΕΚ 96Α. Ως γνωστόν στα καταφύγια αδέσποτων ζώων παρέχεται προσωρινά άσυλο καθώς και προληπτική και θεραπευτική αγωγή μέχρι να εκδηλωθεί ενδιαφέρον υιοθεσίας, ενώ απαγορεύεται ο εγκλεισμός τους σύμφωνα με τον Ν.4039/2012.
2. Άμεση πρόσληψη κτηνιάτρων σε πανελλαδικό επίπεδο για να λυθεί το πρόβλημα με τις στειρώσεις, όπως επιβάλλεται από το Ν.604/1977, το ΠΔ463/1978 και τον Ν.4039/2012. Δεν μπορεί να λειτουργήσει καταφύγιο αδέσποτων ζώων χωρίς την φυσική παρουσία κτηνιάτρου, ο οποίος είναι ταυτόχρονα και διοικητικός υπεύθυνος , σύμφωνα με τον Ν.4039/2012 που ορίζει ένα κτηνίατρο ανά 50 ζώα.
3. Κατάργηση η αποποινικοποίηση της διάταξης του νόμου σε ότι αφορά τα άτομα που έχουν την κύρια ευθύνη του προγράμματος λόγω διόγκωσης του προβλήματος με τα αδέσποτα, όπως συμβαίνει σε πολλούς δήμους της χώρας.
4. Δημιουργία- ίδρυση και λειτουργία πάρκου περίθαλψης και διαμονής αδέσποτων ζώων σύμφωνα με το ΠΔ.190/1981. Το Συγκεκριμένο ΠΔ λύνει ένα μεγάλο πρόβλημα κυρίως σε Δήμους οι οποίοι βρίσκονται μέσα στον αστικό ιστό και οι οποίοι δεν έχουν χώρους ώστε να πηγαίνουν τα ζώα μετά την περισυλλογή η την στείρωση.
5. Κατάργηση η ανανέωση του ισχύοντος Ν.4039/2012 πάντα και σύμφωνα με την νομοθεσία άλλων ευρωπαϊκών κρατών (Αγγλία- Γερμανία- Αυστρία) που έχουν λύσει οριστικά το πρόβλημα.
6. Σύμφωνο συνεργασίας όλων των δήμων των νομών ώστε να γίνεται καλύτερη διαχείριση στο ζήτημα της περισυλλογής και στείρωσης των ζώων.
*Ο Γιάννης Κ. Καραγιάννης είναι Οικονομολόγος- Συγγραφέας, πρώην Βουλευτής Ιωαννίνων – Μέλος Π.Σ ΠΡΑΤΤΩ.
