Ας πιάσουμε λοιπόν τα πράματα από την αρχή!
Τέλη του 2020 και με την έλευση του 2ου κύματος covid, έκλεισαν οι ψυχιατρικές κλινικές στη Θεσσαλονικη, με αποτέλεσμα να επιβαρυνθεί το Ψ.Ν.Θ. όλο το βάρος.
Άντεξε; Ναι. Γιατί; Απλά γιατί το προσωπικό που προϋπήρχε συνέχισε να εργάζεται ( όχι ότι ήταν ποτέ επαρκές), και γιατί δεν είχε ακόμα το εργασιακό βάρος και κούραση, με απλά λόγια ακόμα άντεχε!
Τέλη του 2021 για τους ίδιους λόγους , ξανακλείνουν οι ψυχιατρικές κλινικές, με τα ίδια και χειρότερα αποτελέσματα.
Επιβάρυνση του Ψ.Ν.Θ. , περισσότερη κούραση του προσωπικού, ( που εδώ να σημειωθεί ότι ήταν λιγότερο λόγω αναστολών και χωρίς νέες προσλήψεις) , και με τα υπόλοιπα νοσοκομεία της πόλης σε εξουθένωση!
Ας αναρωτηθούμε αρχικώς γιατί έκλεισαν οι ψυχιατρικές κλινικές των γενικών νοσοκομείων. Η κάθε κλινικη για διαφορετικούς λόγους. Η κλινικη του Παπανικολάου γιατί το νοσηλευτικό μοιράστηκε και στήριξε τις κλινικές covid και τις ΜΕΘ, η κλινικη του ΑΧΕΠΑ γιατί έγινε covid και του Παπαγεωργιου ανοιγόκλεινε ανάλογα με τη διασπορά του ιού!
Έγγραφα στάλθηκαν στους υπεύθυνους, (διοικήσεις, ΥΠΕ, υπουργεία), χωρίς αποτέλεσμα, με προειδοποιήσεις για την υποτίμηση της ψυχικής υγεία και την επικινδυνότητα που θα ακολουθούσε και που αποτυπώθηκε -δυστυχώς- στην ειδησεογραφία.
Ας έρθουμε στο σήμερα.
Υπάρχει μια κλινικη covid στο Ψ.Ν.Θ. , που νοσηλευει ασθενείς με ψυχιατρικά προβλήματα και που είναι covid θετικοί και ασυμπτωματικοί!
Γίνεται λοιπόν ένας καυγάς ( σύνηθες) μεταξύ ασθενών και πεθαίνει ένας από αυτούς!
Τι θα μπορούσε να γίνει για να προληφθεί ένας απλός καυγάς που κατέληξε σε δυστύχημα; τίποτα από την πλευρά του προσωπικού που ήδη υπήρχε και μιλάω εκ πείρας ( 21 χρόνια σε ψυχιατρική κλινικη , 5 από αυτά στη διεύθυνση).
Το τι θα έπρεπε να είχε γίνει ως πρόληψη σε ανώτερο επίπεδο είναι τεράστια κουβέντα.
Τι θα μπορούσε να γίνει για διεκπεραιωθεί ; πολλά! Πολλά αν υπήρχαν οι κατάλληλες συνθήκες! Επαρκές ιατρονοσηλευτικο προσωπικό και επαρκής εξοπλισμός για να παρέμβει το προσωπικό με ασφάλεια. Προφανώς δεν υπήρχε τίποτα από τα προαναφερθέντα.
Ποιο ήταν το αποτέλεσμα; ένας άνθρωπος νεκρός και ένας γιατρός, η/ο οποιοσδήποτε τυγχανε να εφημερεύει τη μέρα που έγινε το «κακό» συνελήφθη με συνοπτικές διαδικασίες.
Ένας γιατρός που χειροκροτήθηκε ( και λοιπόν;) και που απλά ήταν παρών όπως όφειλε.
Περιμένω τα αποτελέσματα του ιατροδικαστή για το τι συνέβη με τον δύστυχο άνθρωπο που έχασε τη ζωή του, αλλά δεν περιμένω για την ανάληψη ευθυνών για το συμβάν από αυτούς που πρέπει να την αναλάβουν.
Υπάρχουν ευθύνες και ΠΡΕΠΕΙ να αποδωθούν.
*Η Κατερίνα Βλαχάκη είναι ψυχίατρος MD ψυχοθεραπεύτρια Συντονίστρια Διευθύντρια Ψυχιατρικής Κλινικής Ενηλίκων Γ.Ν. Παπανικολάου
