Κάπου στη Βόρεια Ελλάδα, μέσα στο άγριο και πανέμορφο δάσος, σε μια καλύβα εν μέσω ενός μικρού κτήματος ζει ο Νικήτας. Ο Νικήτας είναι περίπου 60 χρονών και τροφοδοτεί με τα προϊόντα του τις αγορές του κοντινού χωριού. Και μεταξύ άλλων είναι ξεκάθαρο πως ηγείται ενός τοπικού κινήματος εναντίωσης στην έλευση μιας μεγάλης πολυεθνικής εταιρίας, που θέλει να καταστρέψει το δάσος, να βιομηχανοποιήσει την περιοχή και κάνει άνω κάτω τη ζωή των ντόπιων.
Η τοπική κοινωνία είναι χωρισμένη: άλλοι καλοδέχονται την επέλαση του «τέρατος» και λένε με χαρά πως «έρχονται δουλίτσες», άλλοι πάλι δεν είναι διατεθειμένοι να δουν τη φύση να καταστρέφεται και το βιομηχανικό κεφάλαιο να κάνει κουμάντο στις ζωές τους. Μέσα σε όλα αυτά σκάει στο χωριό ο γιος του Νικήτα. Οι δυο τους έχουν να βρεθούν χρόνια, έχουν κακές σχέσεις. Ο γιος διεκδικεί το μισό κτήμα του πατέρα του: το δικαιούται άλλωστε. Και δεν καταλαβαίνει με τίποτα τον τρόπο ζωής του, την φοβία του απέναντι στο καινούριο: μέσα σε μια μεγάλη κοινωνική κόντρα, μια επιμέρους, οικογενειακή, σιγοβράζει.
Ο σκηνοθέτης Τζώρτζης Γρηγοράκης σίγουρα θα μας απασχολήσει έντονα στο μέλλον. Διότι αν μόλις η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία είναι το «Digger» (και που πέρυσι, εν μέσω πανδημίας και κλειστών σινεμά, έκανε θραύση στα διαδικτυακά παγκόσμια φεστιβάλ κινηματογράφου), τότε πανεύκολα μπορεί να αναλογιστεί κανείς τι μας επιφυλάσσει για το μέλλον. Το «Digger» σφύζει από τεχνική αρτιότητα, δεν θα σου περνούσε από το μυαλό ότι πρόκειται για ελληνική παραγωγή αν δεν ήταν ελληνόφωνο. Έχει φοβερές ερμηνείες, εξαιρετικό ρυθμό και μια έμμεση πολιτικοποίηση που μπλέκεται αρμονικά με την πλοκή και αντί να επιβληθεί της πλοκής, δίνει ακόμα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά.
Tο βλέμμα του Γρηγοράκη, βρίσκεται στραμμένο στην πρόσφατη ιστορία των Σκουριών Χαλκιδικής, μιας περιοχής που η ζωή της καθορίστηκε την προηγούμενη δεκαετία από την αντίθεση αλλά και τις εσωτερικές αντιπαλότητες που προέκυψαν εξαιτίας των επιθετικών, επενδυτικών δραστηριοτήτων της πολυεθνικής El Dorado. Το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού που ξέσπασε στην Χαλκιδική τα προηγούμενα χρόνια εμπνέει ευθέως τον Γρηγοράκη, ο οποίος ωστόσο πάνω από όλα νοιάζεται για το μικροεπίπεδο της καθημερινότητας των πέρα για πέρα αληθινών χαρακτήρων του.
Μετά το εκπληκτικό ντεμπούτο του Γρηγοράκη λοιπόν, η συνέχεια προβλέπεται εντυπωσιακή και περιμένουμε πολλά ακόμα από τον Έλληνα σκηνοθέτη…
