Η μουσική είναι ένας ισχυρός συναισθηματικός καταλύτης, που για κάποιους ισχύει περισσότερο και για κάποιους λιγότερο. Πώς, όμως, είναι δυνατόν να ξεσπάμε σε κλάματα ή να ανατριχιάζουμε στο άκουσμα μιας συγχορδίας; Οι επιστήμονες, πάντως, που δημοσίευσαν πρόσφατα τη μελέτη τους στην επιθεώρηση Scientific Reports, βρίσκουν ότι μέσα από τα δάκρυα που προκαλεί η μουσική επέρχεται ένα είδος συναισθηματικής κάθαρσης. Οι άνθρωποι φαίνεται ότι επιλέγουν μουσική για να πετύχουν επτά διαφορετικούς στόχους. Οταν ακούς ένα τραγούδι που σε ανατριχιάζει, τότε το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα δραστηριοποιείται, όπως εξάλλου και τα τμήματα του εγκεφάλου που περιμένουν ανταμοιβή. Η ντοπαμίνη, το χημικό που μας κάνει να νιώθουμε ευχάριστα, επίσης απελευθερώνεται και έτσι η ανατριχίλα είναι τελικά ένα ευχάριστο συναίσθημα.
Οπως αναφέρει μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Frontiers in Human Neuroscience και εκπονήθηκε από τους ερευνητές του Κέντρου Μουσικής Ερευνας της Φινλανδίας, οι άνθρωποι επιλέγουν μουσική έτσι ώστε να επιτύχουν επτά ξεχωριστούς στόχους (διασκέδαση, αναγέννηση, ισχυρό συναίσθημα, διανοητική δουλειά, παρηγοριά, αντιπερισπασμό και απελευθέρωση). Οι τρεις τελευταίοι από αυτούς τους στόχους μπορούν να ομαδοποιηθούν και δείχνουν με ποιον τρόπο στην πραγματικότητα χρησιμοποιούμε τη μουσική για να αντεπεξέλθουμε στα αρνητικά μας συναισθήματα.
Η παρηγοριά έρχεται όταν ο κόσμος ακούει μουσική προκειμένου να νιώσει ότι τον καταλαβαίνουν και ότι είναι λιγότερο μόνος. Ο αντιπερισπασμός, όταν ακούμε μουσική για να ξεφύγουμε και να αλλάξουμε τη διάθεσή μας. Η Απελευθέρωση επέρχεται όταν ακούμε μουσική που ταιριάζει στη διάθεσή μας, όπως όταν κολλημένοι στην κίνηση βάζουμε ένα κομμάτι χέβι μέταλ για να εκφράσουμε έτσι την ενόχλησή μας.
Επίσης, σε μία δεύτερη μελέτη που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση Frontiers in Neuroscience, οι ερευνητές προσπάθησαν να καταλάβουν πώς η λυπητερή μουσική μάς επηρεάζει, αναζητώντας τις διαφορές ανάμεσα στα πραγματικά συναισθήματα και σε αυτά που νομίζαμε ότι νιώθουμε. Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι ο άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί και να κατανοήσει τα συναισθήματα που εκφράζονται από ένα τραγούδι, χωρίς όμως να νιώθει όλα τα συναισθήματα, κάτι που εξηγεί γιατί κάποια λυπητερά τραγούδια μάς γεμίζουν ευτυχία. Υπάρχουν άραγε κάποια μουσικά χαρακτηριστικά που να προκαλούν δάκρυα; Ο καθηγητής Τζον Σλομπόντα του τμήματος Ψυχολογίας της Μουσικής στη Σχολή Μουσικής και Θεάτρoυ Γκίλντχολ του Λονδίνου, αποδίδει τα δάκρυά μας σε ένα μικρό μουσικό «στολίδι» σε κάποιες γρήγορες νότες γύρω από μία κεντρική (appogiatura), όπως εξάλλου και σε μη αναμενόμενες συγχορδίες. «Η μουσική συνδέεται με ένα αρχέγονο σύστημα το οποίο αναγνωρίζει το συναίσθημα με βάση τη διάρρηξη αυτού που περιμένουμε. Πρόκειται, στην πραγματικότητα, για μία μικρή στεναχώρια η οποία αποκαθίσταται με την επόμενη συγχορδία», επισημαίνει ο καθηγητής Σλομπόντα.
Πηγή: .kathimerini.gr
