Κατά τη διάρκεια της πανδημίας έχει αλλάξει η στάση και η σχέση μας με τη φύση.
Τη μεγαλύτερη αύξηση έχουν δραστηριότητες όπως η παρακολούθηση της ζωής στην φύση (αύξηση 64%), η κηπουρική (57%), η χαλάρωση κατά μόνας έξω (58%), και οι βόλτες μεγάλων αποστάσεων στη φύση (70%).
Τα στοιχεία αυτά προέρχονται από online έρευνα σε περισσότερους από 3.200 ανθρώπους στο Vermont των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της καραντίνας που ανακοινώθηκε τον Μάιο του 2020.
Οι ερωτηθέντες βίωσαν επίσης μια διαφορετική στάση απέναντι στη φύση, με απλά λόγια την εκτίμησαν διαφορετικά. Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, οι ερωτηθέντες δήλωσαν ότι στη φύση βίωσαν μεγαλύτερη αίσθηση ψυχικής υγείας και ευεξίας (59%), ασκήθηκαν (29%), εκτίμησαν την ομορφιά της (29%), ένιωσαν την αίσθηση του ανήκειν (23%) και βίωσαν την πνευματικότητα (22%), καθώς και άλλες αξίες.
Η έρευνα του Πανεπιστημίου του Vermont είναι μία από τις πρώτες δημοσιευμένες μελέτες που διερευνά πώς η πανδημία COVID-19 επηρέασε τη σχέση των Αμερικανών με τη φύση.
«Αυτά τα δεδομένα είναι ένα πολύτιμο αρχείο για το πώς οι άνθρωποι σκέφτονται τη σχέση τους με τον υπόλοιπο κόσμο σε μια εποχή μεγάλης αναταραχής», λέει η Rachelle Gould του Πανεπιστημίου του Vermont, επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας.
Η έρευνα αυτή είναι η πρώτη από τις δύο μελέτες του Πανεπιστημίου που δημοσιεύονται στο PLOS ONE και αφορούν τη φύση και την COVID-19.
Δεν βίωσαν όλοι οι ερωτηθέντες τη σχέση τους με τη φύση με τον ίδιο τρόπο. Οι διαφορές σχετίζονταν με παράγοντες όπως το φύλο, το εισόδημα και η απασχόληση και το κατά πόσον οι άνθρωποι ζούσαν σε αστικές ή αγροτικές περιοχές.
Οι γυναίκες είχαν πολύ μεγαλύτερη επαφή με τη φύση και με περισσότερους τρόπους συγκριτικά με τους άνδρες. Στις έξι πιο συχνές δραστηριότητες στη φύση, οι γυναίκες έκαναν 1,7 περισσότερες φορές κηπουρική έως 2,9 περισσότερες φορές περπάτημα συγκριτικά με τους άνδρες. Οι άνδρες από την άλλη μεριά δεν ανέφεραν αύξηση σε οποιαδήποτε δραστηριότητά τους στη φύση.
Ενώ η μελέτη προάγει την κατανόηση για τις διαφορές μεταξύ των φύλων κατά τη διάρκεια της πανδημίας οι ερευνητές σκοπεύουν να εξετάσουν περαιτέρω τα ευρήματά τους,ενώ εικάζουν αν το αυξημένο στρες ήταν αυτό που οδήγησε τις γυναίκες στην ανάγκη εκτόνωσης στη φύση.
Παρατηρήθηκε ακόμη ότι και όσοι έχασαν τη δουλειά τους κατά τη διάρκεια της πανδημίας είχαν επίσης περισσότερες πιθανότητες να αναφέρουν αυξημένες δραστηριότητες στη φύση όπως κηπουρική, περίπατους χαλάρωσης και παρακολούθηση άγριας ζωής. Για τους ερευνητές αυτό αποτελεί μια ένδειξη ότι η επαφή με τη φύση και τις ομορφιές της δεν αποτελεί «προνόμιο πολυτελείας».
