O Δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης, από τη στοά του Αττάλου, άνοιξε την ενότητα «Α Question of Trust», στο πλαίσιο του Athens Democracy Forum, που πραγματοποιείται στην Αθήνα σε συνεργασία με τους New York Times και διοργανώνεται από το Democracy and Culture Foundation.
Ο κ. Μπακογιάννης μίλησε για τις κλιματικές προκλήσεις της φετινής χρονιάς. «Η Αθήνα αντιμετώπισε φέτος το καλοκαίρι έναν παρατεταμένο καύσωνα. Αυτό σε συνδυασμό με τις φωτιές και τις πλημμύρες που έπληξαν την υπόλοιπη Ευρώπη, υπενθυμίζουν σε όλους μας την άμεση ανάγκη να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις της κλιματικής κρίσης».
Οι Δημοκρατίες έχουν στατιστικά λιγότερη αστική μόλυνση, υιοθετούν καλύτερες περιβαλλοντικές πολιτικές, λαμβάνουν πιο ισχυρές αποφάσεις για την προστασία του περιβάλλοντος, συμμετέχουν σε περιβαλλοντικές συμφωνίες, σε διεθνείς οργανισμούς και αντιμετωπίζουν καλύτερα κρίσεις», σημείωσε και συμπλήρωσε ότι «η Δημοκρατία είναι η μόνη μορφή πολιτεύματος που δίνει στους πολίτες την ευκαιρία να εκφράζουν τις ανησυχίες τους και αυτές να περιλαμβάνονται στην λίστα των θεμάτων που το κράτος καλείται να επιλύσει».
Μιλώντας για την Αθήνα, ο Δήμαρχος Αθηναίων, έθεσε ως προτεραιότητα τη βελτίωση των αστικών πάρκων, την ενεργειακή αναβάθμιση μικρο-μεσαίων επιχειρήσεων και την επέκταση του έργου για την μετατροπή στεγών κτηρίων σε «υπαίθριους χώρους πρασίνου».
Η Αθήνα είναι ο ορισμός της ανθεκτικής πόλης, τόνισε. Προσπαθούμε να μεγιστοποιήσουμε τα οφέλη από την «πράσινη» αναβάθμιση, να υιοθετούμε πολιτικές με διαφάνεια, να κερδίσουμε την εμπιστοσύνη των πολιτών, να μειώσουμε τις οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες.
«Η Αθήνα επιβίωσε από μία οικονομική κρίση, ένα μεγάλο κύμα μετανάστευσης, από υψηλές θερμοκρασίες και από την κρίση του κορονοϊού. Ωστόσο η κλιματική κρίση είναι η μεγαλύτερη πρόκληση.
Η κρίση αυτή μπορεί να φέρει έλλειψη τροφής, νερού, νέα κύματα μετανάστευσης και άλλα οικονομικά προβλήματα. Η διεθνείς συνεργασίες και συνέργειες είναι η λύση στο πρόβλημα αυτό. Πρέπει να υπάρχει κοινωνική συνοχή έτσι ώστε να χτίσουμε από κάτω προς τα πάνω έναν ανθεκτικό κόσμο».
Ο ιστορικός και συγγραφέας κ. Κwame Anthony Appiah έδωσε τον δικό του ορισμό στη λέξη «εμπιστοσύνη». Οι πολίτες κατά κανόνα εμπιστεύονται αυτόν που εργάζεται για το γενικό καλό, αυτόν που εργάζεται για την διασφάλιση των δικαιωμάτων των πολλών. Πολλές φορές, μπερδεύουμε το δικό μας καλό με το γενικό καλό και συγχέουμε την έννοια της «εμπιστοσύνης» με την «πίστη»., συμπλήρωσε.
Ιστορικά οι πολίτες έχουν χάσει την «πίστη» τους στους θεσμούς και δεν τους «εμπιστεύονται», καθώς δεν είναι βέβαιοι ότι υπερασπίζονται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα συμφέροντά τους. Πιστεύουν συχνά ότι το μονοπάτι που ακολουθεί ή πολιτική και οικονομική ελίτ είναι χαμηλότερο των προσδοκιών τους.
Οι πολιτικοί, για να κερδίσουν και πάλι την εμπιστοσύνη των πολιτών πρέπει να αποφασίσουν να ακούν και να συμμερίζονται τους προβληματισμούς τους και να προσπαθούν να υπερασπίζονται καλύτερα και με μεγαλύτερη διαφάνεια τα συμφέροντά τους.
Στην συζήτηση που ακολούθησε, την οποία συντόνισε ο κ. Patrick Healy, Deputy Editor, Opinion, των New York Times, ο ιστορικός και συγγραφέας, Yuval Noah Harari, ανέφερε ότι πολλοί πιστεύουν ότι ο εθνικισμός είναι αντίθετος από τη δημοκρατία, αλλά στην πραγματικότητα τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Εθνικισμός θα πει να υπερασπίζεται κανείς τα θέλω και τις θυσίες του λαού του.
Στην σημερινή μορφή δημοκρατίας, οι πολιτικοί αντίπαλοι θεωρούνται και εχθροί. Τέτοια μορφή δημοκρατίας είναι βέβαιο ότι δεν θα μακροημερεύσει.
Δημοκρατία είναι να μπορούν οι διαφορετικές παρατάξεις να εμπιστεύονται η μία την άλλη και να επιλύουν από κοινού προβλήματα που προκύπτουν από τους «εχθρούς» τους. Διαφορετικά, αυτό που γίνεται, αν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, είναι ο κόσμος να στρέφει την εμπιστοσύνη του σε απολυταρχικά σχήματα διακυβέρνησης.
Η επικεφαλής του δημοκρατικού κόμματος της Λευκορωσίας, Σβετλάνα Τιχανόφσκαγια ανέφερε ότι ο Λουκασένκο κατά τη διάρκεια των περσινών διαδηλώσεων, θέλησε να δημιουργήσει ένα αίσθημα έλλειψης εμπιστοσύνης στο λαό, αλλά τελικά το αποτέλεσμα ήταν το εντελώς αντίθετο.
«Ο λαός δεν φοβήθηκε να του αντιταχθεί ( του Λουκασένκο), οι πολίτες ένωσαν τις δυνάμεις τους, δημιούργησαν παρατάξεις της γειτονιάς, ήρθαν πιο κοντά στην προοπτική ενός καλύτερου αύριο μετά τις εκλογές», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στη δικτατορία, το μόνο που ενώνει τον λαό είναι ο φόβος. Αυτό που θεωρούν πολλοί ως εμπιστοσύνη σε απολυταρχικά καθεστώτα, είναι εντελώς διαφορετικό από αυτό που αντιλαμβάνονται ως εμπιστοσύνη σε δημοκρατικές χώρες. Για παράδειγμα, ο κόσμος εμπιστεύτηκε το εμβόλιο που του επιβλήθηκε από το απολυταρχικό καθεστώς από φόβο. Στη δημοκρατία, η επιλογή άφησε τον κόσμο να αμφισβητήσει κάποια σκευάσματα, να έχει την επιλογή σκευασμάτων, να τολμήσει να έχει αντίθετη άποψη. Απολυταρχικά καθεστώτα δεν μπορούν να διατηρηθούν για πολύ. Η εμπιστοσύνη με κάθε ευκαιρία θα χαθεί και ο κόσμος θα αναζητήσει την ελπίδα».
Ο ιδρυτής και εκτελεστικός διευθυντής της My Life My Say, κ. Mete Coban τόνισε ότι ο κορονοϊος άμβλυνε τις ανισότητες, απέδειξε ότι ο κόσμος δεν εμπιστεύεται τους πολιτικούς και τους θεσμούς και αυτό γιατί αρκετοί ήταν εκείνοι που «περιθωριοποιήθηκαν» κατά την περίοδο της πανδημίας, όπως οι ευάλωτοι και οι νέοι. Οι νέοι ένιωσαν ανασφάλεια, θεώρησαν ότι δεν έχουν «φωνή» στην πολιτική σκηνή της Μεγάλης Βρετανίας. Για να κερδίσουμε –ως πολιτικοί-το χαμένο έδαφος, πρέπει να προσεγγίσουμε τους νέους, να τους κάνουμε να μας εμπιστευτούν, να ακούσουμε τους προβληματισμούς τους. «Οι πολίτες δεν θέλουν απλά να ψηφίζουν, θέλουν να ακούγονται. Ακόμη και αν δεν γίνεται να λύσουμε όλα τους τα προβλήματα, το να τα ακούμε είναι αρκετό για να μας εμπιστευτούν», είπε ο κ. Coban.
