Ευρύτατη συναίνεση γιατί;
Γιατί εμείς ως αντιπολίτευση – και όχι μόνο εμείς – αντιλαμβανόμενοι το ρόλο μας ως γόνιμο και χρήσιμο για την κοινοβουλευτική διαδικασία, δεν αντιμετωπίσαμε την πρωτοβουλία με λογική στείρας αντίδρασης, αρνητισμού και λαϊκισμού. Αλλά αντίθετα, με συνέπεια και ευθύνη, όπως κάνουμε πάντα, διατυπώσαμε ξανά αυτό που είχαμε επισημάνει ήδη από την πρώτη συζήτηση για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού. Ότι δηλαδή η πραγματική διευκόλυνση της ψήφου των εκτός επικρατείας Ελλήνων που επιζητούσαμε τότε, γίνεται ουσιαστική, μόνο με την κατοχύρωση του δικαιώματος της επιστολικής ψήφου για τους εκλογείς αυτούς.
Αυτή η διαχρονικά σταθερή στάση μας, που δεν ζυγίστηκε ποτέ με όρους μικροπολιτικής, διαμόρφωσε και τη στάση μας καθ’ όλη τη διάρκεια της διαβούλευσης, αλλά και τη θετική ψήφο μας, επί της αρχής, στην αρμόδια επιτροπή.
Εμείς, λοιπόν, έχουμε το θάρρος, όπου συμφωνούμε να λέμε «ναι», και όπου έχουμε ενστάσεις, να συνοδεύουμε το «όχι» μας, παρουσιάζοντας τη δική μας αντιπρόταση. Και αυτό κάναμε με συγκεκριμένη τροπολογία που καταθέσαμε, στο σημείο του νομοσχεδίου που σταθήκαμε κριτικά.
Λέγοντας πως το άρθρο 51 (παρ. 4) του Συντάγματος αναγνωρίζει την παροχή της δυνατότητας άσκησης του εκλογικού δικαιώματος με επιστολική ψήφο σε εκλογείς που βρίσκονται εκτός της Επικράτειας ως σημαντική διευκόλυνση αναφορικά με την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος και, ως εκ τούτου, ως δικαιολογημένη εξαίρεση στην αρχή της ταυτόχρονης διενέργειας των εκλογών σε όλη την Επικράτεια.
Από το πνεύμα της συνταγματικής αυτής διάταξης προκύπτει ότι η παροχή του δικαιώματος της επιστολικής ψήφου, ως κάμψη της αρχής της ταυτόχρονης διενέργειας των εκλογών σε όλη την Επικράτεια, δεν μπορεί να χορηγείται γενικευμένα σε όλους τους εκλογείς, βάσει απλής επιλογής, διαφορετικά η τελευταία αυτή συνταγματική αρχή καθίσταται κενό γράμμα.
Η πρόταση μας, λοιπόν, που διατυπώθηκε μέσα από την τροπολογία που καταθέσαμε, όπως προβλέπει η κοινοβουλευτική διαδικασία, κατοχύρωνε τη δυνατότητα άσκησης του εκλογικού δικαιώματος με επιστολική ψήφο, πέραν των εκτός επικράτειας εκλογέων, μόνο σε εκλογείς με διαπιστωμένο κώλυμα που αφορά λόγους ηλικίας, αναπηρίας, υγείας, σπουδών ή εργασίας σε τόπο διαφορετικό από εκείνον όπου ψηφίζουν.
Έτσι αντιλαμβανόμαστε εμείς την κοινοβουλευτική διαδικασία, την κοινοβουλευτική διαβούλευση, αλλά κυρίως την ανάγκη, σε κρίσιμα ζητήματα που αφορούν τη δημοκρατία μας, τη συμμετοχή, την αντιπροσωπευτικότητα, τη λογοδοσία, και τελικά την εμπιστοσύνη των Ελλήνων στην πολιτεία και το πολιτικό μας σύστημα, να εκπέμπουμε ένα μήνυμα συνέπειας, αξιοπιστίας, ακόμα και ομοθυμίας που θα κερδίσει ξανά το χαμένο έδαφος με την κοινωνία.
Αλλά προφανώς, κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης, αποδεικνύετε για ακόμα μία φορά πως δεν είμαστε όλοι ίδιοι.
Γιατί αντί να χτίσετε πάνω σε μία ήδη θεσμικά και κοινοβουλευτικά διατυπωμένη ενότητα, έρχεστε για ακόμα μία φορά να παίξετε παιχνίδια.
Αντικοινοβουλευτικά, με εκπρόθεσμη τροπολογία, κατά τη διάρκεια της συζήτησης ενός κρίσιμου νομοσχεδίου στη Βουλή, εισάγετε ένα θέμα που μόνο ως ήσσονος σημασίας δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Δηλαδή την επέκταση της επιστολικής ψήφου, εκτός από τις Ευρωεκλογές και τα δημοψηφίσματα, και στις εθνικές εκλογές.
Και στο αν είναι ήσσονος σημασίας ή όχι, και αν νομιμοποιείστε να το διαχειρίζεστε εργαλειακά και μικροπολιτικά, δεν τοποθετούμαστε εμείς, οι… κακοπροαίρετοι.
Τοποθετείται το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας, όταν ειδικά για αυτού του είδους τις αλλαγές, που αφορούν τις εθνικές εκλογικές διαδικασίες, ζητάει αυξημένη πλειοψηφία 2/3. Ζητάει συναίνεση και συνεννόηση, για να εγγυηθεί την πολιτική συνέχεια. Συναίνεση δομική, πολιτική, κοινοβουλευτική, που θα αντανακλά και σε ευρείες κοινωνικές πλειοψηφίες.
Το ελάχιστο για αυτές τις συναινέσεις, είναι ο σεβασμός. Και εσείς τον εξευτελίσατε. Και απέναντι στα κόμματα της Βουλής, και απέναντι στις θεσμικές διαδικασίες, και στο ελληνικό Κοινοβούλιο, αλλά κυρίως απέναντι στον ελληνικό λαό.
Υπάρχει, λοιπόν, μία ερώτηση στην οποία πρέπει να απαντήσετε.
Τόσο καιρό που συζητούσαμε το νομοσχέδιο αυτό, από το Υπουργικό Συμβούλιο, τη διαβούλευση, τις επιτροπές, μέχρι την ολομέλεια, δεν ξέρατε ότι θέλετε να επεκτείνετε το νομοσχέδιο και στις εθνικές εκλογές;
Αν δεν το ξέρατε και το θυμηθήκατε ξαφνικά τη Δευτέρα, είστε επικίνδυνοι τυχοδιώκτες.
Αν το ξέρατε και το αποκρύψατε συνειδητά για λόγους εργαλειακών χειρισμών, είστε επικίνδυνοι τυχοδιώκτες διπλά.
Ξέρετε, δεν είναι παιχνίδι η δημοκρατία, ειδικά όταν χτυπάνε τα καμπανάκια της αποχής και της αποστασιοποίησης. Και σίγουρα δεν είναι όπλο και εργαλείο. Συγκυριακών εντυπώσεων και επικοινωνιακών τεχνασμάτων. Κρίμα.
Δεν θα καταλάβετε ποτέ, πως ο μόνιμος αγώνας για αυτήν, με τον οποίο συνδέθηκε η δημοκρατική παράταξη, ξεπερνάει τα κόμματα, ξεπερνάει τα πρόσωπα.
Χτίζεται με ειλικρίνεια, συνέπεια και αξιοπιστία.
Χτίζεται με ένα πολιτικό σύστημα που όταν απευθύνεται στους πολίτες του, και ειδικά σε εκείνους που απέχουν, δεν επικαλείται μόνο διαδικαστικές διευκολύνσεις.
