Η 16η Οκτωβρίου έχει οριστεί ως παγκόσμια ημέρα διατροφής, και, σε πείσμα της αντιπάθειας που τρέφω για τα ηθικά διδάγματα και τα κλισέ που συνοδεύουν κάθε παγκόσμια μέρα, στέκεται ως εξαιρετική ευκαιρία για να ανατρέξουμε στις διατροφικές μας συνήθειες, αλλά και στις προεκτάσεις που αυτές δημιουργούν στην καθημερινότητά μας.
Ο συμβολισμός της τροφής είναι για όλους μας αδιαπραγμάτευτης σημασίας και έχει συχνά πολιτισμικές και ιστορικές ρίζες. Η Ελλάδα είναι μια χώρα κατά βάση πληθωρική όσον αφορά το φαγητό, με τα γεύματα να μετατρέπονται πολύ συχνά σε ιεροτελεστία, καθώς συνδέονται στενά με οικογενειακές και θρησκευτικές παραδόσεις.
Ίσως η τόσο στενή σχέση της διατροφής μας με το ελληνικό πολιτισμικό φορτίο που κουβαλάμε να είναι εκείνη που αποτρέπει τις νέες διατροφικές τάσεις από το να εισέλθουν ορμητικά στην καθημερινότητά μας. Στα τραπέζια μας ακόμα προσγειώνονται πιάτα που είναι κατά κόρον φτιαγμένα από παραδοσιακά προϊόντα της ελληνικής γης- κάτι που είναι σαφώς θετικό, διότι τα τοπικά ελληνικά προϊόντα είναι διάσημα σε παγκόσμιο βεληνεκές για την ποιότητά τους.
Η χορτοφαγία, αν και αποτελεί έννοια σχεδόν ταυτόσημη μ’ εκείνην της μεσογειακής διατροφής και είναι πλούσια σε οφέλη για την υγεία και τον πλανήτη γη (τα οποία θα αναλυθούν σε μεταγενέστερο άρθρο), δεν έχει καταφέρει ακόμα να εδραιωθεί στην ελληνική πραγματικότητα. Αυτό κατά βάση οφείλεται στο γεγονός πως αποτελεί μια διατροφή σχεδόν σπαρτιατική στα μάτια των περισσότερων ανθρώπων, καθώς απαιτεί στερήσεις που ενδεχομένως να αποξενώσουν το άτομο από ορισμένες ψυχαγωγικής και κοινωνικής φύσεως συνήθειές του.
Από την άλλη, η μετάβαση σε μια χορτοφαγική δίαιτα μπορεί να γίνει και εν μέρει· προκειμένου να «καθαρίσουμε» τη δίαιτα μας από το κρέας δε χρειάζεται να κόψουμε το τελευταίο εξ’ ολοκλήρου. Ούσα επί τέσσερα συναπτά έτη χορτοφάγος, μπορώ να εγγυηθώ πως η ένταξη περισσότερων μη ζωικών προϊόντων στη διατροφή μας δεν είναι τόσο δύσκολη όσο φαίνεται, και μπορεί να συμβαδίσει μια χαρά με την κοινωνική ζωή μας ως έχειν. Ιδού η απόδειξη αυτού, οργανωμένη σε 5 συνοπτικά bullets:
• Οργάνωσε καλά το google maps σου. Κάθε φορά που επισκέπτεσαι ένα εστιατόριο με vegetarian friendly κουζίνα, καρφίτσωσε το στα αγαπημένα και σημείωσε τα πιάτα που σου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση. Έτσι, την επόμενη φορά που θα βρεθείς έξω πεινασμένος, δε θα στραφείς κατευθείαν στην εύκολη σουβλακο-λύση.
• Μην αντιστέκεσαι στις έξυπνες λύσεις των σούπερ-μάρκετ. Οι έτοιμες σαλάτες μπορεί να μην είναι η πιο φτηνή λύση, ωστόσο μετά από μια κουραστική μέρα στο γραφείο, είναι πολύ πιο πιθανό να καταναλώσεις λαχανικά αν τα έχεις έτοιμα και κομμένα στο ψυγείο σου. Επιπλέον, τα λίγα ευρώ παραπάνω που στοιχίζουν τα συσκευασμένα λαχανικά δε φτάνουν κατά διάνοια το αντίτιμο που θα πληρώσεις στο κρεοπωλείο.
• Το YouTube είναι φίλος σου, τα site μαγειρικής επίσης. Η γλυκύτατη Καναδή Domestic Geek για παράδειγμα, είναι αρκετά συμπεριληπτική όσον αφορά τις χορτοφαγικές προτιμήσεις, ενώ χρησιμοποιεί πολύ συχνά στις συνταγές της και ελληνικά προϊόντα, όπως η φέτα και η κάπαρη.
• Στα ρεφενέ φιλικά τραπέζια μην περιμένεις από τους άλλους να προνοήσουν να φέρουν κάτι χορτοφαγικό. Ένα ταψί χορτοφαγικά λαζάνια, μια σπανακόπιτα, και οτιδήποτε με βάση την πατάτα στέκεται μια χαρά σ’ ένα πάρτι και ικανοποιεί ακόμα και τους αμετανόητους κρεατοφάγους. Ούτε που θα τραβήξεις την προσοχή!
• Όταν έχεις όρεξη για junk food, παρήγγειλε φαλάφελ αντί για κεφτεδάκια. Πίτσα με τέσσερα τυριά αντί για πεπερόνι. Σούσι με αβοκάντο αντί για σολομό. Εν έτη 2020, σε κάθε ενημερωμένο μενού θα βρεις κάτι χορτοφαγικό, κατά κανόνα προσεγμένο αν είναι καλό μαγαζί, γιατί συνήθως είναι το μοναδικό χορτοφαγικό τους πιάτο και δε θέλουν ν’ απομακρύνουν κανένα target group από το πελατολόγιο τους. Επιπλέον, συνήθως κινούνται στα ίδια επίπεδα νοστιμιάς και σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα θερμιδικού φορτίου.
Ντορίνα Παπαγεωργίου
